Mooie dag,wanhoop,een "goed"einde,het is oke.

Zondag,Tom zijn verjaardag,een mooie dag,prachtig weer,leuke vrienden,we hebben genoten!
Maandag ochtend had ik een wat "onbestemd'gevoel,tegen elf uur ben ik naar mijn ouders gegaan.
Ik schrok me lam!! Iedere leek kon zien dat ma enorm veel pijn had.
Toen de dokter arriveerde gaf ze direct aan,"ik wil een pompje!!! De dokter ging direct van alles regelen,er zat een maar aan het pompje,ma zou op een hoog/laag bed moeten.Niet aan de orde vinden mijn vader en ik,verplicht,zegt de dokter.Op mijn verzoek krijgt mijn moeder een morfine spuit.De pomp en het bed komen in de loop van de middag.Na een kop koffie ga ik even naar huis.Een gevoel van wanhoop bekruipt me.Om drie uur belt mijn vader,"het gaat niet goed,San".Snel ga ik erheen,ma ligt al in slaap ze kreunt erg,ze heeft dormicum gehad en ik weet dat het kreunen voor ons vreselijk is maar dat mijn moeder niets meer merkt.Ik installeer mij naast haar en wacht af.Tegen vijf uur word haar adem haling steeds rustiger.Om zes uur zegt mijn vader,ik ga het eten op zetten,om twintig over zes komt hij weer boven,"de aardappels worden maar niet gaar","je zult net zien,piept ze ertussen uit als wij eten.Oh,vadertje wat ken jij je vrouw!! Kijkend naar mijn moeder zie ik iets veranderen,vraag niet wat,ik weet het niet,rust,vrede en liefde hand in hand.Ik roep naar mijn vader en samen zien we mijn moeder gaan.Het leed geleden de strijd gestreden! Mam,je hebt het voor elkaar gekregen,in je eigen bed!! Toppertje.
Later op de avond heb ik mijn moeder "afgelegd",een bijzondere ervaring,een eer om te doen voor mijn moeder.Mam,wat heb je mij nog een bijzondere ervaring gegeven.Bedankt dat ik bij je mocht zijn tot het eind,een "goed"eind,het is oke!! Ik houd van je! Van hier tot in de HEMEL!!