Woest!!

Waar ik gisteravond steeds uit het raam keek om te zien of mijn ventje al thuis kwam (was met een vriend naar de bioscoop) mijn Tess sms om te vragen of ze het leuk heeft (met Tom naar Basketball) en genoot van de aanwezigheid van Stacy en vriend kan ik nu iedereen wel de deur uit schreeuwen!!
De was van de camping ligt huizenhoog,wasmachine en droger draaien op volle toeren,alle andere camping spullen moeten opgeruimd.Ik heb nog niets voor school gedaan deze week,balen.Ondertussen wil iedereen wel iets weten,liefst vragen op afstand,helaas is mijn stem nog steeds niet optimaal en dat betekend constant een WAT ZEG JE???? Drie keer een zelfde antwoord.Ondertussen schreeuw ik,ik krijs en tier,mijn stem laat het afweten,ik denk dat het een hint is? Ik ben ZO boos! Overal drukte om mij heen,ik heb geen uitweg meer,de camping is geen optie.Één ding weet ik zeker,de caravan word niet verkocht! Ik kan niet wachten op april.Natuurlijk word Tom ook boos,het overzicht is zoek,hij gaat niet met Dylan naar ijshockey,dat had ie mooi gedacht!! Vanmiddag komt mijn vader,ook hij zal zijn verhaal kwijt willen,en natuurlijk is dat oké.
Mijn lieve vadertje,hij heeft het zwaar,nu weer bij zijn zoon geweest,juridisch gedoe,walgelijk hoe er met mensen word om gegaan.Morgen wil mijn collega graag dat ik even langs kom,morgen is de geboorte dag van haar overleden zoontje,natuurlijk ga ik,dit bijzondere kereltje heb ik van zo dichtbij mee gemaakt.
Graaf ik mijn eigen valkuil,of is het goed? Rommel opruimen kan altijd nog,wassen en drogen ook,ook school komt natuurlijk goed,ik weet dat als ik het niet meer trek de hulptroepen uitrukken,welk belang is dan het grootst? Ik weet het niet,maar eigenlijk ook weer wel.Één ding is duidelijk,hier in huis weet iedereen hoe ik mij voel!