Het lijkt of de energie van woede direct omslaat in verdriet.Ik was vandaag ook wel even gelukkig trouwens,maar al snel sloeg de twijfel weer toe.
Ik kijk elke dag even op travel bird,ze hebben vaak leuke goedkope reisjes,daar ben ik groot fan van!
Zo ook vandaag,TEXEL! Heerlijk, en een plus,óók nog met Kerst!Want ja,wat moet je nog met Kerst?
Zal kerst ooit nog "leuk"zijn of "gezellig",met elkaar zou het moeten lukken,maar mn vader? Hij vind al niets aan dit soort dagen,nu word het alleen moeilijker.Toen ik Texel boekte dacht ik heel snel na,één huisje vier personen,mn vader wil rust,nog een huisje,Pake,oudste kleindochter en vriend,laat naar bed,laat eruit.
Leuk bedacht,nu moet ik het nog vragen,en daar wacht ik dus maar even mee,ik ben te verdrietig,heen en weer geslingerd tussen wat ik denk dat zo leuk zou kunnen zijn en wat een ander vind,zegt hij nee en gaan we toch, dan voel ik me schuldig,ik wil hem ook niet alleen laten met kerst,hij zou natuurlijk ook ja kunnen zeggen,dan doet hij het voor ons,daar is op zich niets mis mee,maar ik zal het weten/voelen/horen.
Tess was ook direct verdrietig,de honden kunnen niet mee en dat had ik in mijn enthousiasme gemist.
Vervolgens wilde ze niet meer naar het logeerhuis,huilen,huilen,mijn hart breekt en toch breng ik mijn vijftien jarige dochter weg.Ik kan het niet meer aan,ik kan het niet aanzien,ik kan er niet mee overweg.Moet ik dan toch een andere oplossing zoeken? Waar ik steeds dacht mijn leven weer op de rit te krijgen blijkt toch maar weer hoe kwetsbaar de lijn is.Soms geloof ik dat je alleen door alles op te geven een eigen leven kunt leven,er moeten toch nog mogelijkheden zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten