Dylan is boos!! Dylan voelt zich wel vaker boos,meestal weet hij de reden,soms ook niet,als hij moe is uit zich dat ook in boos.Ik voel wel dat hij niet zo lekker in zijn vel zit,hij is niet makkelijk om mee te praten.
Hij baalt dat Tom niet meegaat naar Kos,ik baal ook,omdat Tom niet meegaat en mijn kind daar last van heeft. Toen ik dit aan mijn vriendin vertelde zei zij,'dylan is niet boos op jou maar tegen jou",daar heb ik over na gedacht,ja,dat is vast waar.
Dat geeft wel een aan knopings punt tot een gesprek met mijn kereltje.Ik wil zo graag dat hij blij is,dat hij er zin in heeft en ook weet/voelt dat wij het met zijn vieren ook leuk zullen hebben. Gister hebben mijn vader en ik ook weer veel gepraat,over "vroeger"over mijn jeugd,zijn rol als vader.Met tranen in zijn ogen verteld hij waar hij in zijn beleving tekort schoot,met tranen in mijn ogen vertel ik hem dat ik de dingen nooit zo ervaren heb.Ik heb goede herinnering aan mijn vader in mijn jeugd,nee,hij was er niet altijd maar als hij er was dan deed hij dingen met ons,was hij lief en grappig,mijn vader verhefte nooit zijn stem,hij keek en dat was genoeg. Net zoals de moeilijke momenten een plaatsje hebben in mijn geheugen hebben ook deze mooie momenten zo,n plaatsje.Als ik naar hem kijk als hij over zijn kleinkinderen praat dan voel ik zijn liefde voor mij als zijn kind!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten