De Kos ervaring

WAT ERAAN VOORAF GING.
Al jaren was ik aan het denken hoe het zou zijn om met zijn vijven op vakantie naar het buitenland te gaan,eigenlijk was het nooit aan de orde geweest,toen Tess nog klein was konden we eigenlijk niet weg,Tess kon maar niet wennen aan slapen in een "vreemd" bed.Toen Tess ouder werd en wel kon slapen in een vreemd bed,speelden er weer andere dingen mee,leeftijd verschil bijvoorbeeld,Stacy en Tess schelen bijna twee jaar,maar Stacy is erg voorlijk en Tess (achterlijk,  haha,sorry,zo zou Tess het benoemen) heeft een forse achterstand.  De interesses liggen nogal ver uit elkaar! Dan hebben we nog onze Dylan, hij is de jongste in kalender leeftijd maar gaat in ontwikkeling zijn zus voorbij.Dat is moeilijk voor Tess,ze is dol op haar broertje,ze wil graag voor hem zorgen en op hem passen, "vroeger"kon dat ook maar kleine broertjes worden groot en doen wat ze zelf willen.Tess snapt daar niets van,ze bedoelt het zo goed.Ook Dylan snapt er niets van, zijn "grote'zus,...... waarom kijk ze nog naar Dora en Bassie& Adriaan,dat is voor kleine kinderen!  Hij weet dat Tess een handicap heeft, autisme, maar wat het inhoud??  Het frusteerd hem vaak ,  snap het nou toch!!!!!  Tess word daar verdrietig van en dan heeft Dylan spijt, ik probeer het hem uit te leggen, het voelt als kraaltjes rijgen zonder knoop op het eind.

Kos,diende een bijzonder doel,de as van mijn moeder uitstrooien.Ik had alleen kunnen gaan,ik wilde het graag delen, delen met de mensen die mij het meest dierbaar zijn. Dat mijn vader niet mee zou gaan was eigenlijk een gegeven feit,hij houd niet van de warmte,het andere eten,verandering,drukte en ook de confrontatie en het verdriet.Dat Tom niet mee ging was emotioneel een klap,voor mij en ook voor de kinderen,toch is het nooit een reden geweest om niet te gaan.



Ik heb veel nagedacht over de dingen die op ons pad zouden kunnen komen, het kan maar één keer en moet dus goed.Mijn belangrijkste doel was mijn moeder,ook dit was iets wat ik nog voor haar kon doen,een beetje aards bestaan achter laten op een dierbare plek.Mijn tweede doel was dat mijn kinderen en ik nog een beetje afscheid kunnen nemen van hun oma,op een mooie manier,de intentie is niet het verdriet maar de bijzondere gebeurtenis. We hoefden het niet te delen met anderen,het was van ons ! 
De week was bijzonder,we hebben dingen gedaan die de kinderen en ik al eens gedaan hadden met (o)ma,
zwemmen in zee en in het zwembad,fietsen,met de bus,eten en drinken,en vooral genieten van Kos,in alle jaren dat mijn moeder en ik naar Griekenland gingen hebben we nooit slecht weer gehad!! Dat vertelden we altijd al tijdens het boeken,"in onze week is het mooi weer!" Ook dat was deze keer waar!

We besloten om de as op maandag avond te verstrooien,de dag van haar overlijden en dienst, mijn moeder gebruikte vaak de pendel,ook dat hebben we gedaan om de "goede"plek te bepalen,het werd de pier schuin tegen over Tarzan. We hebben oma  mee genomen,toen zijn we gaan eten bij Tarzan,hierna hebben we gewinkeld, we hebben de mooiste bloemen geplukt en zijn naar de pier gegaan waar we om de beurt een deel van de as in zee hebben gegooid,we hebben bloemen in zee gegooid en er hand kusjes achteraan gestuurd. Hierna zijn we terug gegaan naar Tarzan,waar we op (o) ma hebben get(h)oos(t).



Ik weet het zeker ZO had oma het gewild!!!
Dylan heeft uren gehuild,hij had het zo nodig! Gelukkig waren er genoeg mensen en honden om hem te troosten.

De volgende dag toen we weer aan het strand waren konden we oma zien zitten,op de pier,we konden gewoon naar elkaar zwaaien.

Op de avond van ons afscheid zei Tarzan,"ik zal elke dag even naar jullie oma zwaaien!"