Een poosje balanceer ik op de rand en dat voelt goed er zijn altijd opties,één ervan is geen optie en toch voelt dat goed,te weten dat er dus een oplossing zal zijn.Ik stap terug in wat wij het leven noemen,het spelen van dit spel geeft rust,ik kijk niet voor maar ook zeker niet achterom,het komt zoals het komt.
gelukkig zijn er mensen die mee kijken hoe ik daar loop,je kunt het!! Het is zwaar maar je kunt het!
Af en toe moet ik even zitten,alleen,ik kijk nog eens naar beneden en nog eens omhoog,het komt goed!
Een paar dagen later heb ik de rust weer gevonden! Ook heb ik iets geleerd,soms moet je niet zoeken maar afwachten.
Tom gaat niet mee naar Griekenland,"boek maar', zei hij,ik neem zorg verlof.Tom neemt niets,Tom blijft thuis! Mijn verdriet lag niet in de teleurstelling maar in de belofte. Ik ga mee!! zei mijn vader direct,mijn vertrouwen zat niet in de belofte maar in de liefde.Daar lag ook het antwoord,ik ga met mijn drie kinderen!
Toen ik in de brief aan mijn moeder schreef,"ik weet niet of ik ooit weer naar Griekenland ga,maar als ik ga neem ik je mee",wist ik niet dat dit echt en al zo snel zou gebeuren.
HET ZAL BIJZONDER ZIJN!
Samen met deze les heb ik ook iets gekregen,een cadeau van mijn moeder en ook van mijn vader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten