een half jaar,

Morgen is het alweer een half jaar geleden dat je verlost werd van je ziekte,dat je de pijn en het lijden achter je liet.Wat gaat de tijd snel,de eerste "bijzondere"dagen zonder jou hebben we al gehad.
Lieve Mam we missen je iedere dag,we praten over je,lachen om het verleden en huilen om het gemis.
Papa haalt Dylan uit school,hij eet frikandellen met hem en praat over motors,niemand die de was strijkt,moppert over was die niet goed hangt,planten die droog staan,kleren die stuk zijn,wonderlijk dat ik dat nu mis.Ik denk terug aan het laatste weekend,hoe we samen Sterren dansen op het ijs hebben gekeken.
Aan de laatste avond,hoe ik bij je zat en zachtjes voor je zong,de bijzondere stilte in de laatste minuten,hoe tevreden je lachte in de laatste seconden,het moment dat je voor het laatst uitademde.
Hoe de remlichten rood oplichten in de nacht toen je voor het laatst van de oprit af werd gereden.
Morgen zal ik denken aan deze bijzondere momenten,dan luister ik naar jou muziek,dan huil ik tot mijn tranen op zijn,daarna zal ik weer verder kunnen met het leven dat we leven en met de herinneringen, en de kennis dat het goed is.