mn vader.

Pap,wat ben je een lieverd,dat heb ik altijd geweten,je bent mijn vader.
Met jou heb ik altijd een andere band gehad dan met Mama.
Jij verteld dingen zonder woorden,je weet waar het over gaat,je dringt je mening niet op.
Eigenlijk denk ik dat je vaak denkt,beleefd,voelt dat jou mening niet belangrijk is,men vind toch wel iets.
Voor mij is jou mening wel belangrijk,dat is altijd zo geweest.
Als je jong bent heb je dat niet zo door.
Ik wist het voor het eerst toen ik naar Amerika wilde.Ik was zo depressief,jij wist het,waar Ma niet wilde dat ik zou gaan zei jij,"dat moet je doen!"
Ik spaarde voor mijn zakgeld en jij betaalde voor de reis.
Op dat moment heb jij mij gegeven wat zo waardevol is,liefde en vertrouwen,jij gaf mij mijn leven om te groeien en te ontdekken wie ik was en wilde zijn.
Nu na de periode van een diep dal ben jij weer degene die naast mij loopt en zonder woorden steun geeft.
Wij hoeven niet te praten,wij voelen.
Pap,vanavond zaten we samen bij jou achter huis,we drinken koffie en nemen de dag door.
Zoals je mij kent ken je ook mijn kinderen,je ziet ze zoals ze zijn en dat is goed.
Ik luister naar je want ik kan nog zoveel van je leren.
Ik zie verdriet in je ogen als we over Mama praten,vertedering als we om haar lachen.
We geven elkaar een kus,ik ga naar huis en laat jou alleen achter.
Op weg naar huis luister ik naar Mam haar liedje en denk aan jou.
Bijzondere man,bijzondere vader,ik hoop dat je weet hoeveel ik van je houd!