31 december, voor mijn zoon de mooiste dag van het jaar, al zolang hij besef heeft van vuurwerk.
Om zes uur staat hij op, hij legt zijn vuurwerk op volgorde, in stapels per dagdeel of deel daarvan, hij komt thuis voor oliebollen en in de middag voor een rust moment, pluk de dag! De mooiste dag!
Helaas is hij niet jarig, dat zou de mooiste dag nog mooier maken.
Al weken verkoopt hij van alles via marktplaats, niet meer nodig ? Weg ! Zijn vuurwerk bestelling stijgt, gosh wat wordt hij er blij van.
Voor tien uur gaat hij de straat op, het maakt toch niet meer uit nu de regel vanaf tien uur veranderd is in zes uur.
Dat is trouwens belachelijk, bedacht door een bejaarde politicus, schandalig, en de jeugd dan?
De jeugd van nu heeft toch al geen vrijheid meer. Er zijn vuurwerk vrije vakantie parken, stuur ze daar maar allemaal heen, al die zeurpieten die niet meer weten hoe het voelt dat prachtige vuurwerk aan te steken, de spanning en de daverde knal ! Aah, heerlijk. En dan even kijken hoeveel er nog ligt op die prachtige stapel, de rilling over je rug, de kennis dat dit nog uren door kan gaan. Losse knallen, harde knallen, veel knallen en af en toe een pijl. Wat een mooie dag, de mooiste dag!!
Ik geniet, van mijn zoon en zijn drukke gepraat, vieze voetstappen, vele knallen, eindeloos verteld hij hoeveel hij nog heeft en de vele uren het zal duren alles te laten knallen. Deze dag heeft hij maar weer en dan nog weer 364 dagen om zich te verheugen op oud jaardag van volgend jaar.
Ik verheug mij alvast op morgen! Daarna geniet ik van 364 dagen geen vuurwerk, en die ene dag, de mooiste voor mijn zoon.
woensdag 31 december 2014
donderdag 25 december 2014
HOHOHO
Kerstdag, het is zover. De week voor kerst vind ik lastig, ik probeer er los van te komen maar tot nu is het nog nooit helemaal gelukt.
Ik moet zeggen, het gaat wel iedere jaar beter, dus er is zeker hoop voor de toekomst!
Zaterdag kwam mijn vader, "Peter mag zes weken niet auto rijden, ik ga hem ophalen uit België".
Natuurlijk, daar gaan we weer, dacht ik gelijk. GRRRR. Peter moet ook nog naar Duitsland gebracht worden, wanneer zal dat dan zijn? Mijn vader komt tweede kerstdag altijd bij ons, ik hecht niet veel waarde aan traditie maar wil graag dat de kinderen dit later herinneren, Pake kwam en we hadden plezier, herinneringen moet je kweken en voeden dan blijven ze hangen.
Door de jaren heb ik wel geleerd mijn tijd te eisen anders wordt er aan je voorbij gegaan.
Ik waardeer de telefoon van mijn vader op en wens hem goede reis.
Twee dagen later belt hij, ze zijn in Menaldum. S,avonds ga ik erheen. Ik ben niet altijd blij met mijn broer, maar ook hij is wie hij is, hij is de zoon van mijn vader, zorgen kind. Het is oké, nu, na al die jaren kan ik het hele plaatje zien. Het is een mooi moment, mijn broer is gezellig en lief.
Als ik op kerstavond naar bed ga voel ik me rijk, alle drie kinderen zijn "thuis".
Ik sta op om even rustig te genieten van mijn koffie moment, samen met mijn geliefde Rocky,
dan mis ik mijn moeder, wat zou ik haar graag nog even aanraken en horen, haar gemopper, elk jaar hetzelfde vertrouwde tafereel, dat waar ik zo,n hekel aan had maar nu zo mis.
Stacy en ik maken samen de lekkere dingen voor de brunch, Tess en Dylan komen mopperend uit bed. AAHH, zo vertrouwd, hart verwarmend. We ruimen op en gaan allemaal onze eigen gang.
Straks een filmpje kijken met Tess en vanavond weer aan tafel. Beenham en speklapjes, Tess vind ze heerlijk !! Morgen haal ik mijn vader, Irish koffie op kerst, kan niet missen, ik ben de BOB, hoezo een hekel aan traditie, dan even niet!!!!
Ik denk dat kerst nog zo erg niet is, just a state of mind!!!!
Merry X mass to all of you!!! XXX
Ik moet zeggen, het gaat wel iedere jaar beter, dus er is zeker hoop voor de toekomst!
Zaterdag kwam mijn vader, "Peter mag zes weken niet auto rijden, ik ga hem ophalen uit België".
Natuurlijk, daar gaan we weer, dacht ik gelijk. GRRRR. Peter moet ook nog naar Duitsland gebracht worden, wanneer zal dat dan zijn? Mijn vader komt tweede kerstdag altijd bij ons, ik hecht niet veel waarde aan traditie maar wil graag dat de kinderen dit later herinneren, Pake kwam en we hadden plezier, herinneringen moet je kweken en voeden dan blijven ze hangen.
Door de jaren heb ik wel geleerd mijn tijd te eisen anders wordt er aan je voorbij gegaan.
Ik waardeer de telefoon van mijn vader op en wens hem goede reis.
Twee dagen later belt hij, ze zijn in Menaldum. S,avonds ga ik erheen. Ik ben niet altijd blij met mijn broer, maar ook hij is wie hij is, hij is de zoon van mijn vader, zorgen kind. Het is oké, nu, na al die jaren kan ik het hele plaatje zien. Het is een mooi moment, mijn broer is gezellig en lief.
Als ik op kerstavond naar bed ga voel ik me rijk, alle drie kinderen zijn "thuis".
Ik sta op om even rustig te genieten van mijn koffie moment, samen met mijn geliefde Rocky,
dan mis ik mijn moeder, wat zou ik haar graag nog even aanraken en horen, haar gemopper, elk jaar hetzelfde vertrouwde tafereel, dat waar ik zo,n hekel aan had maar nu zo mis.
Stacy en ik maken samen de lekkere dingen voor de brunch, Tess en Dylan komen mopperend uit bed. AAHH, zo vertrouwd, hart verwarmend. We ruimen op en gaan allemaal onze eigen gang.
Straks een filmpje kijken met Tess en vanavond weer aan tafel. Beenham en speklapjes, Tess vind ze heerlijk !! Morgen haal ik mijn vader, Irish koffie op kerst, kan niet missen, ik ben de BOB, hoezo een hekel aan traditie, dan even niet!!!!
Ik denk dat kerst nog zo erg niet is, just a state of mind!!!!
Merry X mass to all of you!!! XXX
maandag 15 december 2014
Alweer December.
Daar gaan we weer, Sinterklaas is gelukkig geweest en was eigenlijk best gezellig.
We hebben het gevierd bij vrienden, me and the kids. De kleine kindertjes mochten gewoon lekker open scheuren en het spelen kon beginnen. Dat is ook de bedoeling van Sinterklaas het kinderfeest!
En dan nu, kerst op komst. Het leuke van kerst, lekker eten en rustig aan. Afgelopen week hoorde ik de beste opmerking, natuurlijk afkomstig van een kind, "met kerst vier je de geboorte van de baby van de kerstman"!!! Oh yes !!! Kijk daar wordt ik blij van. De kersman baby.
Stacy komt met kerst thuis. Natuurlijk moet er een boodschappen lijst gemaakt worden.
Stacy houd ook wel van lekker eten. Ze heeft met sinterklaas niet veel gegeten, dus, dat moet met kerst ingehaald worden, want stel dat je niet aankomt dan heb je met nieuwjaar niet een goed voornemen. Ingewikkeld hoor als die feestdagen.
Ik houd maar overal rekening mee en reken op niets dan komt het altijd goed.
Dylan wilde een kerstboom, hij heeft hem ook versierd, een echte nordman, de boom is verbazend wit maar met lichtjes en hier en daar een bal mag ie er zijn.
De kerst komen we wel door.
Vervolgens gaan we voor oud en nieuw, het oud ben ik wel zat, nieuw kan alleen maar beter worden.
Ik probeer mij niet te bemoeien met de vuurwerk verzamel woede van mijn zoon. Het voordeel,...
hij verkoopt van alles om geld te sparen wat hij dan niet heel lang spaart maar gelijk uitgeeft aan vuurwerk. Daar staat oud dan waarschijnlijk voor, de oude rommel die je weg doet.
Ik zeg DOEN! Ik moet ook de zolder nog maar even op.
Eigenlijk heel stiekem zou ik wel heel dronken willen worden, en spacecake eten en iets roken en dan wil ik geschminkt als zwarte piet met een kerstman pak met elven vleugels en de mijter van de sint en dan val ik op 1 januari in slaap , ik zal wel niet wakker worden gekust, of nou ja misschien door de hond dat zou kunnen, dan schrik ik wakker van de hond zijn slechte adem. Dan wordt ik wakker op een tropisch eiland door het geroep van mijn papegaai Rocky want die was ook dronken en high, en dan leven we nog lang en heel gelukkig op kokosnotenmelk maar wel met warme voeten !! Ja, dat zou nou wel heel geweldig zijn. Ik zal een briefje sturen naar de kerstman en hem feliciteren met zijn baby en dan vraag ik gelijk even of hij dat kan regelen!
We hebben het gevierd bij vrienden, me and the kids. De kleine kindertjes mochten gewoon lekker open scheuren en het spelen kon beginnen. Dat is ook de bedoeling van Sinterklaas het kinderfeest!
En dan nu, kerst op komst. Het leuke van kerst, lekker eten en rustig aan. Afgelopen week hoorde ik de beste opmerking, natuurlijk afkomstig van een kind, "met kerst vier je de geboorte van de baby van de kerstman"!!! Oh yes !!! Kijk daar wordt ik blij van. De kersman baby.
Stacy komt met kerst thuis. Natuurlijk moet er een boodschappen lijst gemaakt worden.
Stacy houd ook wel van lekker eten. Ze heeft met sinterklaas niet veel gegeten, dus, dat moet met kerst ingehaald worden, want stel dat je niet aankomt dan heb je met nieuwjaar niet een goed voornemen. Ingewikkeld hoor als die feestdagen.
Ik houd maar overal rekening mee en reken op niets dan komt het altijd goed.
Dylan wilde een kerstboom, hij heeft hem ook versierd, een echte nordman, de boom is verbazend wit maar met lichtjes en hier en daar een bal mag ie er zijn.
De kerst komen we wel door.
Vervolgens gaan we voor oud en nieuw, het oud ben ik wel zat, nieuw kan alleen maar beter worden.
Ik probeer mij niet te bemoeien met de vuurwerk verzamel woede van mijn zoon. Het voordeel,...
hij verkoopt van alles om geld te sparen wat hij dan niet heel lang spaart maar gelijk uitgeeft aan vuurwerk. Daar staat oud dan waarschijnlijk voor, de oude rommel die je weg doet.
Ik zeg DOEN! Ik moet ook de zolder nog maar even op.
Eigenlijk heel stiekem zou ik wel heel dronken willen worden, en spacecake eten en iets roken en dan wil ik geschminkt als zwarte piet met een kerstman pak met elven vleugels en de mijter van de sint en dan val ik op 1 januari in slaap , ik zal wel niet wakker worden gekust, of nou ja misschien door de hond dat zou kunnen, dan schrik ik wakker van de hond zijn slechte adem. Dan wordt ik wakker op een tropisch eiland door het geroep van mijn papegaai Rocky want die was ook dronken en high, en dan leven we nog lang en heel gelukkig op kokosnotenmelk maar wel met warme voeten !! Ja, dat zou nou wel heel geweldig zijn. Ik zal een briefje sturen naar de kerstman en hem feliciteren met zijn baby en dan vraag ik gelijk even of hij dat kan regelen!
dinsdag 9 december 2014
Sinterklaas en Tess
Als ik Tess op 3 december op haal van de boerderij zegt ze, "nog twee nachtjes dan gaat Sinterklaas weer op de stoomboot". Ik kijk opzij, (we zitten in de auto) een beetje verbaasd, "ja, dat is waar, een heel klein stukje"." Nee", zegt Tess," naar Spanje, dat is best ver hoor". Tess! Sinterklaas is niet echt, dat weet je toch?" Sinterklaas is iemand verkleed in een pak van Sinterklaas, zwarte Piet is ook niet echt, gewoon iemand verkleed in het pak van zwarte Piet." Ja, dat weet ik", zegt Tess.
"In dat pak is het Sinterklaas en die gaat weer terug naar Spanje, om uit te rusten".
Eigenlijk is het leven heel logisch, Sinterklaas bestaat, de kerstman vast ook, wat je ziet is er, wat een ander ook zegt, zo eenvoudig. Thuis heb ik koffie gedronken en pepernoten gegeten, de echte !!
"In dat pak is het Sinterklaas en die gaat weer terug naar Spanje, om uit te rusten".
Eigenlijk is het leven heel logisch, Sinterklaas bestaat, de kerstman vast ook, wat je ziet is er, wat een ander ook zegt, zo eenvoudig. Thuis heb ik koffie gedronken en pepernoten gegeten, de echte !!
maandag 8 december 2014
Lang geleden
Soms heb je dat, doen dingen niet hun ding.
Zo ging het met mijn blog, ik kon er wel op maar niet in, geen nieuwe berichten dus.
Natuurlijk heb ik gegoogeld en gezocht, nieuwe wachtwoorden en een mail, helaas,
gelukkig heb ik dan nog altijd een laatste troef....., INGE!!!
Het is gelukt, Inge heeft mijn blog gered, nu kan ik weer berichten.
Tussen mijn laatste bericht en nu is er weer veel gebeurt in mijn hoofd en in mijn leven.
Eerst een systematische werk avond, JAAAA..., da,s best lastig, iets met een systeem
en dat samen met werk, op een avond. ??????????????
Samen met "coach', Jan ging ik op weg, deze avonden horen bij zijn opleiding en hij dacht/vond mij
een geschikte kandidaat, waarbij mij het woord doelwit toepasselijk leek maar ik ging wel uit vrije wil.
Als je bekend bent met familie opstellingen dan kan er nu een lichtje gaan branden.
Met drieëntwintig mensen zaten we in en halve hele grote cirkel. Als je iets "in" wilde brengen mocht je een gekleurd matje pakken ( braaf,braaf, ik nam een kleurtje)
Het feest kon beginnen.
De inbrenger verteld kort iets over zichzelf en verteld vervolgens zijn/haar vraag.
Dit kan bestaan uit, waarom voel ik mij eenzaam, waarom kan ik geen afstand doen van.....,
ik ben verdrietig,boos etc maar weet niet waarom, zo kan dat gaan over alle systemen waarin wij mee draaien in dit leven.
De inbrenger kiest mensen uit het publiek die vervolgens een rol gaan spelen maar niet weten welke,wie wat of waar. De dame die dit leid stelt aan de "spelers"vragen als wat voel je, wat gebeurt er ? Vervolgens ontpopt zich een tafereel wat aan de inbrenger inzicht geeft in zijn/ haar leven.
Heel bijzonder en zo simpel! Toneelstuk van het leven! En je hoeft er niets voor in te studeren!
Als ik graag iets wil kom ik nooit aan de beurt, ik win geen bingo, loterij, prijzen via facebook,
geen gouden handdruk, geen mazzel.
Op de vraag, "wie wil er iets inbrengen"? steken mensen snel hun hand op. Ik kijk om mij heen en denk, hun inbreng is vast belangrijk, ik ben alleen heel nieuwsgierig. Dus, ik steek mijn hand maar een heel klein stukje omhoog. Bij de derde ronde let ik even niet op mijn hand, deze komt net iets hoger dan de keer daarvoor en voor ik kan knipperen zegt de dame met de leiding, "kom maar".
AAAHHH, ik,ik ben aan de beurt. liever had ik de bingo,loterij,prijs of gouden handdruk.
Ik ben braaf, heel braaf, met mijn gekleurde matje schuifel ik naar voren, dat schuifelen komt overigens door mijn zere voet.Ik neem plaats in de regisseursstoel en mijn toneelstuk kan beginnen.
Ik ben Sandra Simpson, getrouwd, drie kinderen, 47, kom uit Beetgum. Natuurlijk vraag de leiding naar mijn naam, nee, niet Sandra,dat is vrij normaal. Simpson, ik ben getrouwd met een Amerikaan.
OOh, Amerikaan, waar komt hij vandaan ? Uh, Amerika ? Nee, Waar komt hij oorspronkelijk vandaan? Gelukkig is Tom niet aanwezig en dus durf ik het wel te zeggen, Afrika.
Afrika ??
waar uit Afrika?
Dat weet ik niet en Tom ook niet, Tom is Amerikaan BASTA!
Twee mensen mocht ik kiezen, ik koos een man en vrouw. Ik kreeg drie kleine stukjes papier, deze gaf ik aan drie mensen, ze mochten het papiertje niet lezen, ik wel, Nederland, Amerika, Afrika,
de "spelers"bewogen zich door de ruimte en gingen ergens staan. Nu begon het stuk, wat voel je? wat gebeurt er? De man stond voor mij, de vrouw erachter, de vrouw liep rond, ze leek onrustig, de man stond stijf stil, Amerika en Nederland stonden in de buurt, Afrika stond heel dicht bij de man.
Bij de vraag, wat voel je ? Zei de man dat hij het héél erg warm had!! Ik viel bijna van mijn stoel, van verbazing en van het lachen, die man was Tom!!! Hij stond voor Afrika!! Ik was de vrouw!
Ik koos nog drie mensen, de kinderen. Op de vraag aan "Tom" of hij om wilde kijken draaide hij zijn hoofd met de meest vreselijke blik, alsof er een bedorven zeemeermin achter hem stond !! Oh en hij was ook wat moe en zijn pink deed zeer !!! Hoe ik mij voelde als enige blanke binnen ons gezin, als het zwarte schaap !!!! Ik had vreselijk veel pret maar ja ik kon daar natuurlijk niet zitten te proesten van het lachen, het was ook pijnlijk, vooral het deel van de kinderen, wat ik wilde meenemen uit deze sessie was nog een vraag, een les voor mijzelf, een duidelijke les, wat een sukkel ik ben geweest en dat ik moet maken dat ik weg kom uit deze situatie.
Bijzonder, anders kan ik het niet noemen, ik keek naar een deel uit mijn leven, een situatie, eigenlijk de situatie. Het deed pijn maar was ook grappig, weer een les geleerd!!
Mooi ook hoe het publiek zo,n sessie beleefd en mee leeft, het creëert een band, ik heb nog fijn na gepraat met mensen die ik niet ken en die mij niet kennen maar die even deel hebben uitgemaakt van mijn leven.
Zo ging het met mijn blog, ik kon er wel op maar niet in, geen nieuwe berichten dus.
Natuurlijk heb ik gegoogeld en gezocht, nieuwe wachtwoorden en een mail, helaas,
gelukkig heb ik dan nog altijd een laatste troef....., INGE!!!
Het is gelukt, Inge heeft mijn blog gered, nu kan ik weer berichten.
Tussen mijn laatste bericht en nu is er weer veel gebeurt in mijn hoofd en in mijn leven.
Eerst een systematische werk avond, JAAAA..., da,s best lastig, iets met een systeem
en dat samen met werk, op een avond. ??????????????
Samen met "coach', Jan ging ik op weg, deze avonden horen bij zijn opleiding en hij dacht/vond mij
een geschikte kandidaat, waarbij mij het woord doelwit toepasselijk leek maar ik ging wel uit vrije wil.
Als je bekend bent met familie opstellingen dan kan er nu een lichtje gaan branden.
Met drieëntwintig mensen zaten we in en halve hele grote cirkel. Als je iets "in" wilde brengen mocht je een gekleurd matje pakken ( braaf,braaf, ik nam een kleurtje)
Het feest kon beginnen.
De inbrenger verteld kort iets over zichzelf en verteld vervolgens zijn/haar vraag.
Dit kan bestaan uit, waarom voel ik mij eenzaam, waarom kan ik geen afstand doen van.....,
ik ben verdrietig,boos etc maar weet niet waarom, zo kan dat gaan over alle systemen waarin wij mee draaien in dit leven.
De inbrenger kiest mensen uit het publiek die vervolgens een rol gaan spelen maar niet weten welke,wie wat of waar. De dame die dit leid stelt aan de "spelers"vragen als wat voel je, wat gebeurt er ? Vervolgens ontpopt zich een tafereel wat aan de inbrenger inzicht geeft in zijn/ haar leven.
Heel bijzonder en zo simpel! Toneelstuk van het leven! En je hoeft er niets voor in te studeren!
Als ik graag iets wil kom ik nooit aan de beurt, ik win geen bingo, loterij, prijzen via facebook,
geen gouden handdruk, geen mazzel.
Op de vraag, "wie wil er iets inbrengen"? steken mensen snel hun hand op. Ik kijk om mij heen en denk, hun inbreng is vast belangrijk, ik ben alleen heel nieuwsgierig. Dus, ik steek mijn hand maar een heel klein stukje omhoog. Bij de derde ronde let ik even niet op mijn hand, deze komt net iets hoger dan de keer daarvoor en voor ik kan knipperen zegt de dame met de leiding, "kom maar".
AAAHHH, ik,ik ben aan de beurt. liever had ik de bingo,loterij,prijs of gouden handdruk.
Ik ben braaf, heel braaf, met mijn gekleurde matje schuifel ik naar voren, dat schuifelen komt overigens door mijn zere voet.Ik neem plaats in de regisseursstoel en mijn toneelstuk kan beginnen.
Ik ben Sandra Simpson, getrouwd, drie kinderen, 47, kom uit Beetgum. Natuurlijk vraag de leiding naar mijn naam, nee, niet Sandra,dat is vrij normaal. Simpson, ik ben getrouwd met een Amerikaan.
OOh, Amerikaan, waar komt hij vandaan ? Uh, Amerika ? Nee, Waar komt hij oorspronkelijk vandaan? Gelukkig is Tom niet aanwezig en dus durf ik het wel te zeggen, Afrika.
Afrika ??
waar uit Afrika?
Dat weet ik niet en Tom ook niet, Tom is Amerikaan BASTA!
Twee mensen mocht ik kiezen, ik koos een man en vrouw. Ik kreeg drie kleine stukjes papier, deze gaf ik aan drie mensen, ze mochten het papiertje niet lezen, ik wel, Nederland, Amerika, Afrika,
de "spelers"bewogen zich door de ruimte en gingen ergens staan. Nu begon het stuk, wat voel je? wat gebeurt er? De man stond voor mij, de vrouw erachter, de vrouw liep rond, ze leek onrustig, de man stond stijf stil, Amerika en Nederland stonden in de buurt, Afrika stond heel dicht bij de man.
Bij de vraag, wat voel je ? Zei de man dat hij het héél erg warm had!! Ik viel bijna van mijn stoel, van verbazing en van het lachen, die man was Tom!!! Hij stond voor Afrika!! Ik was de vrouw!
Ik koos nog drie mensen, de kinderen. Op de vraag aan "Tom" of hij om wilde kijken draaide hij zijn hoofd met de meest vreselijke blik, alsof er een bedorven zeemeermin achter hem stond !! Oh en hij was ook wat moe en zijn pink deed zeer !!! Hoe ik mij voelde als enige blanke binnen ons gezin, als het zwarte schaap !!!! Ik had vreselijk veel pret maar ja ik kon daar natuurlijk niet zitten te proesten van het lachen, het was ook pijnlijk, vooral het deel van de kinderen, wat ik wilde meenemen uit deze sessie was nog een vraag, een les voor mijzelf, een duidelijke les, wat een sukkel ik ben geweest en dat ik moet maken dat ik weg kom uit deze situatie.
Bijzonder, anders kan ik het niet noemen, ik keek naar een deel uit mijn leven, een situatie, eigenlijk de situatie. Het deed pijn maar was ook grappig, weer een les geleerd!!
Mooi ook hoe het publiek zo,n sessie beleefd en mee leeft, het creëert een band, ik heb nog fijn na gepraat met mensen die ik niet ken en die mij niet kennen maar die even deel hebben uitgemaakt van mijn leven.
maandag 13 oktober 2014
YES !! Een prik!
Na de tweede basketbal wedstrijd van het seizoen voelde ik lopend van het veld een pijntje in mijn hak. Ik denk altjd, dat overkomt mij niet maar deze keer werkte deze gedachte niet....... links een zere knie, recht hielspoor, bah! Ik heb een wens, een klein wensje, ik wil "gewoon"basketballen. Oke, ik wil dan ook een beetje goed zijn, zo niet de beste, ik wil heel graag winnen, eigenlijk iedere wedstrijd, en dit alles met veel plezier, en dan plezier voor het hele team, inclusief coach. Dat moet toch haalbaar zijn? Op de maandag na de zaterdag van de wedstrijd had ik wel al door dat het zo toch echt niet zou lukken. Dus, héél bijzonder, ik belde de huisarts ! Diclofinac, moest wonderen verrichten maar toch heb ik gelijk maar gevraagd om een verwijsbrief voor een second opinion voor mijn knie.Deze keer ging alles goed en kwam ik bij de goede arts terecht. Natuurlijk heb ik nog getwijfeld, na de diclo voelde de knie ook best wel een beetje oké.
Ik kwam binnen bij een leuke jonge arts, deed mijn verhaal, hij knikte, bevestigde, vertelde dat hij het begreep, en zo zaten we dus op één lijn, ik en de trauma chirurg ! Gewoon op één lijn!
Hij begreep best dat het seizoen voorbij moet zijn voordat je onder het mes kan, sport is heel belangrijk, ook als je niet meer heel jong bent en geen topsport doet. Hij snapte ook best dat pijn in je knie heel vervelend is en een belemmering is voor het sporten,.............................................................. ja, hij wilde wel een prikje geven.
YES!!! YES!!! Een prikje, ik kreeg een prikje in mijn knie !!
Om mijn enthousiasme wat te temperen vertelde hij nog wel dat er geen garanties zijn, een educated guess, zo noemde hij het. educated guess, whatever ! Ik ga ervoor !
Ik heb nog nooit een patiënt gehad die zo blij is met een prikje vertelde hij de assistente, ik kon hem wel zoenen maar dat hoort natuurlijk niet.
Na het prikje was de pijn voorbij, YES deze dokter kan toveren.
Dolgelukkig heb ik hem bedankt, en de assistente en alle mensen achter de balie, ik heb iedereen die langs kwam met een grote grijns een prettig weekend gewenst, ik kon zonder mij vast te houden in de auto stappen, ik hoefde niet met mijn hand mijn been op te tillen om te schakelen, wat, ik heb de koppeling plat getrapt, heerlijk, geen pijn! Thuis ben ik de trap op gehuppeld, drie treden omhoog,twee naar beneden, YES.
Steeds weer heb ik even gecheckt, geen pijn. Ik heb s,nacht duizend keer gedraaid, dat kan, geen pijn.
De volgende ochtend was ik nog steeds euforisch, iedereen in de sporthal mocht het zien Sandra zit, Sandra staat, met losse handen!! HAHA, wil je het nog eens zien??
Ik heb in de wedstrijd niet heel veel gespeeld, even vergeten dat ik nog wel hielspoor heb, ook dat is pijnlijk. Jammer, maar ik ben nog steeds blij want mijn knie is pijnvrij.
Die ervaring ben ik toch maar weer rijker, ik ben een gelukkig mens.
Nu morgen naar de fysio voor de hielspoor, dan kan ik echt weer basketballen en worden we natuurlijk kampioen!
Ik kwam binnen bij een leuke jonge arts, deed mijn verhaal, hij knikte, bevestigde, vertelde dat hij het begreep, en zo zaten we dus op één lijn, ik en de trauma chirurg ! Gewoon op één lijn!
Hij begreep best dat het seizoen voorbij moet zijn voordat je onder het mes kan, sport is heel belangrijk, ook als je niet meer heel jong bent en geen topsport doet. Hij snapte ook best dat pijn in je knie heel vervelend is en een belemmering is voor het sporten,.............................................................. ja, hij wilde wel een prikje geven.
YES!!! YES!!! Een prikje, ik kreeg een prikje in mijn knie !!
Om mijn enthousiasme wat te temperen vertelde hij nog wel dat er geen garanties zijn, een educated guess, zo noemde hij het. educated guess, whatever ! Ik ga ervoor !
Ik heb nog nooit een patiënt gehad die zo blij is met een prikje vertelde hij de assistente, ik kon hem wel zoenen maar dat hoort natuurlijk niet.
Na het prikje was de pijn voorbij, YES deze dokter kan toveren.
Dolgelukkig heb ik hem bedankt, en de assistente en alle mensen achter de balie, ik heb iedereen die langs kwam met een grote grijns een prettig weekend gewenst, ik kon zonder mij vast te houden in de auto stappen, ik hoefde niet met mijn hand mijn been op te tillen om te schakelen, wat, ik heb de koppeling plat getrapt, heerlijk, geen pijn! Thuis ben ik de trap op gehuppeld, drie treden omhoog,twee naar beneden, YES.
Steeds weer heb ik even gecheckt, geen pijn. Ik heb s,nacht duizend keer gedraaid, dat kan, geen pijn.
De volgende ochtend was ik nog steeds euforisch, iedereen in de sporthal mocht het zien Sandra zit, Sandra staat, met losse handen!! HAHA, wil je het nog eens zien??
Ik heb in de wedstrijd niet heel veel gespeeld, even vergeten dat ik nog wel hielspoor heb, ook dat is pijnlijk. Jammer, maar ik ben nog steeds blij want mijn knie is pijnvrij.
Die ervaring ben ik toch maar weer rijker, ik ben een gelukkig mens.
Nu morgen naar de fysio voor de hielspoor, dan kan ik echt weer basketballen en worden we natuurlijk kampioen!
vrijdag 26 september 2014
Boterhammen
Tess praat thuis niet veel over mede bewoners van boerderij kleurrijk, waar Tess door de week woont.
Eens heb ik opgevangen dat Tess Martijn aardig vind, op mijn, waarom, kreeg ik gewoon het antwoord daarom. Vandaag had ik even kort overleg met Tess haar persoonlijk begeleider, eindelijk ontdekte ik het waarom. Tess & Martijn worden beiden door deze PB-er begeleid ! Nou als dat geen goede reden is. Was alles maar zo eenvoudig!!
Martijn is een beetje zwaar en moet dus minder eten, Tess is niet zwaar en moet dus meer eten.
Martijn krijgt drie boterhammen mee en Tess ook. Terwijl ze zitten te eten schuift Tess twee boterhammen naar Martijn. Als alle boterhammen op zijn gaat ieder weer aan het werk.
De leiding is erg trots op zowel Martijn als Tess, de een eet minder de ander meer.
Dat kan natuurlijk niet goed blijven gaan!!! De leiding overlegd met elkaar of wat ze gezien hebben nou echt waar is, dat kan toch bijna niet?
Als de PB,- er bij Martijn checkt geeft hij direct toe, maar.........waarom kijk je niet boos ? vraagt Martijn toch nog even. De PB,-er geeft ook toe, het is eigenlijk zó grappig.
Als ik dit navraag bij Tess kijkt ze verrast op, oh.... Martijn had nog honger en ik niet meer, nou dan zal ik het niet meer doen.
Maar..........waarom lach je dan????
Tess, zoveel mensen hebben plezier van twee boterhammen!!
Jij omdat je ze niet opeet.
Martijn omdat hij ze wel opat.
Alle leiding, en nu ik !!! Hoe leuk is dat!!!
Was alles maar zo eenvoudig!
Eens heb ik opgevangen dat Tess Martijn aardig vind, op mijn, waarom, kreeg ik gewoon het antwoord daarom. Vandaag had ik even kort overleg met Tess haar persoonlijk begeleider, eindelijk ontdekte ik het waarom. Tess & Martijn worden beiden door deze PB-er begeleid ! Nou als dat geen goede reden is. Was alles maar zo eenvoudig!!
Martijn is een beetje zwaar en moet dus minder eten, Tess is niet zwaar en moet dus meer eten.
Martijn krijgt drie boterhammen mee en Tess ook. Terwijl ze zitten te eten schuift Tess twee boterhammen naar Martijn. Als alle boterhammen op zijn gaat ieder weer aan het werk.
De leiding is erg trots op zowel Martijn als Tess, de een eet minder de ander meer.
Dat kan natuurlijk niet goed blijven gaan!!! De leiding overlegd met elkaar of wat ze gezien hebben nou echt waar is, dat kan toch bijna niet?
Als de PB,- er bij Martijn checkt geeft hij direct toe, maar.........waarom kijk je niet boos ? vraagt Martijn toch nog even. De PB,-er geeft ook toe, het is eigenlijk zó grappig.
Als ik dit navraag bij Tess kijkt ze verrast op, oh.... Martijn had nog honger en ik niet meer, nou dan zal ik het niet meer doen.
Maar..........waarom lach je dan????
Tess, zoveel mensen hebben plezier van twee boterhammen!!
Jij omdat je ze niet opeet.
Martijn omdat hij ze wel opat.
Alle leiding, en nu ik !!! Hoe leuk is dat!!!
Was alles maar zo eenvoudig!
vrijdag 12 september 2014
De fiets
Soms fiets ik, als het mooi weer is en bijna windstil.
Ik vind fietsen fijn, mooi relaxt naar het werk, de stilte, de damp die omhoog komt uit het water,
de vogels die al wakker zijn en hun stembanden oefenen, de koeien en de schapen in de wei.
Ik betrap mijzelf er zelfs wel eens op dat ik groet, dag koe, hallo eend, fijne dag paard, gelukkig fiets ik alleen en heel vroeg, als ik een tegen fietser tref houd ik snel mijn mond, wat zou die wel of niet denken.
Dit klinkt alsof ik geregeld fiets en kijk dat is dus niet zo. Hier in het noorden waait het namelijk bijna altijd, óók s,morgens vroeg.
Steeds vaker, als ik in de auto weer onderweg was, zag ik vriendinnen op de fiets, ze zwaaien vrolijk en trappen rustig verder, óók als het waait.
Je snapt het, elektrisch fietsen, dat is toch niet fietsen!
Toen kocht Tess een nieuwe fiets, natuurlijk, een elektrische ! Tess is namelijk wel een beetje lui.
Mijn nieuwsgierigheid won van mijn antipathie en ik stapte op Tess haar fiets.
Daar ging een wereld voor mij open!
Nu fiets ik vaker, veel vaker, ik ga naar mijn werk en geniet van de vogels en de eenden en de koeien, ik groet, niet alleen de dieren maar ook mede fietsers, je ziet ze gaan en komen, elektrisch, fier rechtop met of zonder tegenwind, tevreden wordt er gegroet en geknikt, jij ook op de fiets? Wat gaat het fijn hé? Last van de wind? Nee, echt niet! Een triest knikje naar de "echte"fietser, ach wat sneu, moet jij zo had trappen? Zweet op e kop? Ik voel met je mee hoor, zet em op hé, succes!
60 plussers, wát, vandaag zag ik 80 plussers, 25 kilometer per uur, fier rechtop.
Heerlijk dat fietsen, zouden we vaker moeten doen!
Ik vind fietsen fijn, mooi relaxt naar het werk, de stilte, de damp die omhoog komt uit het water,
de vogels die al wakker zijn en hun stembanden oefenen, de koeien en de schapen in de wei.
Ik betrap mijzelf er zelfs wel eens op dat ik groet, dag koe, hallo eend, fijne dag paard, gelukkig fiets ik alleen en heel vroeg, als ik een tegen fietser tref houd ik snel mijn mond, wat zou die wel of niet denken.
Dit klinkt alsof ik geregeld fiets en kijk dat is dus niet zo. Hier in het noorden waait het namelijk bijna altijd, óók s,morgens vroeg.
Steeds vaker, als ik in de auto weer onderweg was, zag ik vriendinnen op de fiets, ze zwaaien vrolijk en trappen rustig verder, óók als het waait.
Je snapt het, elektrisch fietsen, dat is toch niet fietsen!
Toen kocht Tess een nieuwe fiets, natuurlijk, een elektrische ! Tess is namelijk wel een beetje lui.
Mijn nieuwsgierigheid won van mijn antipathie en ik stapte op Tess haar fiets.
Daar ging een wereld voor mij open!
Nu fiets ik vaker, veel vaker, ik ga naar mijn werk en geniet van de vogels en de eenden en de koeien, ik groet, niet alleen de dieren maar ook mede fietsers, je ziet ze gaan en komen, elektrisch, fier rechtop met of zonder tegenwind, tevreden wordt er gegroet en geknikt, jij ook op de fiets? Wat gaat het fijn hé? Last van de wind? Nee, echt niet! Een triest knikje naar de "echte"fietser, ach wat sneu, moet jij zo had trappen? Zweet op e kop? Ik voel met je mee hoor, zet em op hé, succes!
60 plussers, wát, vandaag zag ik 80 plussers, 25 kilometer per uur, fier rechtop.
Heerlijk dat fietsen, zouden we vaker moeten doen!
zondag 7 september 2014
Stille tranen
Gister werd Tess geopereerd, haar verstandskiezen werden onder narcose getrokken.
Tess was goed voorbereid, zowel door de anesthesist als door de tandarts die de taak ging verrichten,
natuurlijk hebben Tess en ik ook veel gepraat over hoe de dag zou kunnen lopen, dat alles lang duurt, dat ze niet mocht eten en hoe alles eruit zou zien.
Tess had goed geslapen en zo gingen we redelijk ontspannen op weg. Tess haar buik had wel een beetje honger maar gelukkig gaf dat geen problemen. Op tijd arriveerde we op afdeling C, de dagopname.
Tess kreeg een kastje en een bed toegewezen en het wachten kon beginnen. Na een uurtje was er het opname gesprek.Ja, Tess wist wat er ging gebeuren en nee, er waren geen bijzonderheden. Nu wachten op het telefoontje uit de operatie kamer. Helaas geen koffie maar Tess mocht ook niets dus was ik solidair, Kijkend naar de nootjes in mijn tas zei Tess, "eet maar op hoor, die lust ik toch niet".
Heerlijk zo,n Tesske! eindelijk was het zover, Tess mocht zich omkleden en zo gingen we met Tess als patiënt over de gang, het werd al een beetje spannend maar Tess kon nog best een grapje maken.
Op de pre operatie kamer zou het infuus geprikt worden, helaas was men de emla zalf vergeten, hier had het fout kunnen gaan maar stoer liet Tess zich prikken zonder zalf. Een maal op de operatiekamer werd alles wel veel, te veel, koud, veel mensen, lampen en heel veel spullen. Tess werd lekker onder een warme deken gelegd, nogmaals werd er uitgelegd wat er zou gaan gebeuren, Tess haar lieve tandarts nam de tijd, ze ging dromen over dolfijnen, langzaam rolt er een traan over haar wang.
Tess slaapt. Snel ga ik koffie halen en een broodje, nu wachten op een telefoontje van de uitslaap kamer. Als het telefoontje komt zit ik al in de wachtkamer van de uitslaapkamer. Tess wordt al een beetje wakker, dikke stille tranen, Tess haar tranen en mijn tranen. Tess heeft pijn, gelukkig krijgt ze snel pijnstillers, ze wordt een beetje rustiger. Het is achter de rug, ik praat zachtjes en wrijf over Tess haar arm, dapper kind, wat hou ik van je. Tess is misselijk van het ingeslikte bloed, het duurt lang voordat ze terug mag naar de zaal. Ook daar blijft Tess misselijk, ze slaapt huilt en spuugt, wat een ellende. Voor mij duurt de middag lang, de één na de ander mag naar huis. Tess krijgt zofran tegen de misselijkheid, ze krijgt gelijk jeukende uitslag, er wordt gebeld en overlegd, gelukkig wordt het niet erger. Opeens zegt Tess, "ik wil naar huis", gelukkig, ik wil ook naar huis, ik wil Tess op de bank ik wil koffie !! Dat naar huis duurt nog lang, infuus verwijderen, overeind zitten, weer spugen, uiteindelijk gaan we, op de afdeling zijn de meeste lichten gedoofd. Ook onderweg is Tess nog misselijk, pas thuis knapt het op.
Ik ben kapot, wat een lange intense dag, wat een emotie, ik ben zo trots op mijn Tess, lieve stoere Tess, van heel dichtbij zag ik haar Lijden, onbegrip en eenzaamheid, ik was erbij, hield haar vast, veegde haar tranen weg en stond met lege handen, ik kon niet geven wat mijn kind nodig had, ik begreep niet wat ze nodig had. Haar stille tranen snijden door mijn ziel.
Het herstellen kan beginnen!
Tess was goed voorbereid, zowel door de anesthesist als door de tandarts die de taak ging verrichten,
natuurlijk hebben Tess en ik ook veel gepraat over hoe de dag zou kunnen lopen, dat alles lang duurt, dat ze niet mocht eten en hoe alles eruit zou zien.
Tess had goed geslapen en zo gingen we redelijk ontspannen op weg. Tess haar buik had wel een beetje honger maar gelukkig gaf dat geen problemen. Op tijd arriveerde we op afdeling C, de dagopname.
Tess kreeg een kastje en een bed toegewezen en het wachten kon beginnen. Na een uurtje was er het opname gesprek.Ja, Tess wist wat er ging gebeuren en nee, er waren geen bijzonderheden. Nu wachten op het telefoontje uit de operatie kamer. Helaas geen koffie maar Tess mocht ook niets dus was ik solidair, Kijkend naar de nootjes in mijn tas zei Tess, "eet maar op hoor, die lust ik toch niet".
Heerlijk zo,n Tesske! eindelijk was het zover, Tess mocht zich omkleden en zo gingen we met Tess als patiënt over de gang, het werd al een beetje spannend maar Tess kon nog best een grapje maken.
Op de pre operatie kamer zou het infuus geprikt worden, helaas was men de emla zalf vergeten, hier had het fout kunnen gaan maar stoer liet Tess zich prikken zonder zalf. Een maal op de operatiekamer werd alles wel veel, te veel, koud, veel mensen, lampen en heel veel spullen. Tess werd lekker onder een warme deken gelegd, nogmaals werd er uitgelegd wat er zou gaan gebeuren, Tess haar lieve tandarts nam de tijd, ze ging dromen over dolfijnen, langzaam rolt er een traan over haar wang.
Tess slaapt. Snel ga ik koffie halen en een broodje, nu wachten op een telefoontje van de uitslaap kamer. Als het telefoontje komt zit ik al in de wachtkamer van de uitslaapkamer. Tess wordt al een beetje wakker, dikke stille tranen, Tess haar tranen en mijn tranen. Tess heeft pijn, gelukkig krijgt ze snel pijnstillers, ze wordt een beetje rustiger. Het is achter de rug, ik praat zachtjes en wrijf over Tess haar arm, dapper kind, wat hou ik van je. Tess is misselijk van het ingeslikte bloed, het duurt lang voordat ze terug mag naar de zaal. Ook daar blijft Tess misselijk, ze slaapt huilt en spuugt, wat een ellende. Voor mij duurt de middag lang, de één na de ander mag naar huis. Tess krijgt zofran tegen de misselijkheid, ze krijgt gelijk jeukende uitslag, er wordt gebeld en overlegd, gelukkig wordt het niet erger. Opeens zegt Tess, "ik wil naar huis", gelukkig, ik wil ook naar huis, ik wil Tess op de bank ik wil koffie !! Dat naar huis duurt nog lang, infuus verwijderen, overeind zitten, weer spugen, uiteindelijk gaan we, op de afdeling zijn de meeste lichten gedoofd. Ook onderweg is Tess nog misselijk, pas thuis knapt het op.
Ik ben kapot, wat een lange intense dag, wat een emotie, ik ben zo trots op mijn Tess, lieve stoere Tess, van heel dichtbij zag ik haar Lijden, onbegrip en eenzaamheid, ik was erbij, hield haar vast, veegde haar tranen weg en stond met lege handen, ik kon niet geven wat mijn kind nodig had, ik begreep niet wat ze nodig had. Haar stille tranen snijden door mijn ziel.
Het herstellen kan beginnen!
woensdag 3 september 2014
De rechtbank
Tess is 18 geworden, in onze samenleving mag je dan voor jezelf beslissen.
Voor onze Tess is dat niet zo handig, In dingen die voor Tess niet zo interessant zijn
heeft ze beperkt inzicht. Persoonlijke hygiëne is zo,n ding, douchen ? daar wordt je nat van en koud!
Geld, "Ik heb nog 15" !," Ja, maar voor 15 cent kun je niet zoveel kopen", wat kun je kopen"? , "eh,
een halve boterham", "dat kan niet, die worden niet verkocht"! Kijk, zo slim is ze dan weer wel.
Gezondheid, Tess heeft de kennis, eten, bewegen, slapen (heel veel slapen) maar het moet dan wel binnen
haar beleef wereld en wensen vallen. Tess eet dingen die ze lekker vind en een bepaalde structuur hebben, zo niet? Dan eet Tess het niet! Tess moet dus onder bewindvoering. Bewindvoering, dat is al een heel woord, het is geen beroep, je krijgt er geen opleiding voor en je verdiend ook niets, wel kost het tijd, geld en studie. HMM, mij niet gezien!!! Helaas was er niemand te zien en daar Tess mijn kind is zal ik toch moeten opdraven. Bij de rechtbank, want een rechter gaat bepalen of Tess zelf bewind kan voeren, of dat iemand anders dat mag gaan doen en die gene moet dit dan ook aanvragen en betalen. DUSSS.
Papier werk geregeld, betaald en dan is het wachten tot de rechter tijd heeft. Dit duurt enkele weken, deze persoon zal het dan ook wel heel druk hebben. Maar dan valt de brief op de mat, in drievoud, nee, eigenlijk in viervoud, ook Tess en de vader van Tess mogen op komen draven bij de rechter, Tess kreeg zelfs een brief op de boerderij waar ze door de week woont. (vandaar die kosten, vier keer een brief met postzegel)
Natuurlijk nemen we braaf allemaal vrij voor dit moment, eigenlijk hadden we trouwens geen keuze.
We moeten door de streng bewaakte poortjes en röntgen apparatuur, stel dat we iets mee naar binnen smokkelen om de rechter mee te bedreigen. Vervolgens mogen we ons melden en begint het wachten.
Achter de cipier aan mogen we het kamertje van de rechter binnen, ik denk nog even, moet je zo iemand een hand geven? Bij binnenkomst door een poortje zie ik het antwoord, nee dus, deze meneer en zijn steno mevrouw zitten zo ver weg dat zelfs als je fors niest de bacillen zeker niet aankomen.
De man verteld wie wij zijn en braaf knikken we, bij Tom kijkt hij even en op zijn vraag, "wie bent u"?
antwoord Tom, "de vader". WOW, de vader !!!!! Van wie zou ze anders haar bruine kleur hebben???
Misschien kan de beste man door de afstand het kleurverschil tussen Tess en mij niet goed zien.
Ik weet het niet, maar ik ben ook geen rechter.
Braaf antwoord Tess een paar vragen, weet je waarvoor je hier ben? Vind je het oke?
Tess kijkt een rond en antwoord héél langzaam. Je hoort de man al denken, dit is een echte!!!
Binnen 5 minuten staan we verbouwereerd weer buiten, die man verdiend zijn geld snel.
Ik ben bevorderd tot bewindvoerder, ik denk nog na of ik hier blij mee moet zijn.
Ik kijk Tess aan, op mijn opmerking, je antwoordde wel heel langzaam knikt Tess en zegt, "het is ook nog wel heel vroeg". Ja, dat is waar, en tijd voor koffie!!
Voor onze Tess is dat niet zo handig, In dingen die voor Tess niet zo interessant zijn
heeft ze beperkt inzicht. Persoonlijke hygiëne is zo,n ding, douchen ? daar wordt je nat van en koud!
Geld, "Ik heb nog 15" !," Ja, maar voor 15 cent kun je niet zoveel kopen", wat kun je kopen"? , "eh,
een halve boterham", "dat kan niet, die worden niet verkocht"! Kijk, zo slim is ze dan weer wel.
Gezondheid, Tess heeft de kennis, eten, bewegen, slapen (heel veel slapen) maar het moet dan wel binnen
haar beleef wereld en wensen vallen. Tess eet dingen die ze lekker vind en een bepaalde structuur hebben, zo niet? Dan eet Tess het niet! Tess moet dus onder bewindvoering. Bewindvoering, dat is al een heel woord, het is geen beroep, je krijgt er geen opleiding voor en je verdiend ook niets, wel kost het tijd, geld en studie. HMM, mij niet gezien!!! Helaas was er niemand te zien en daar Tess mijn kind is zal ik toch moeten opdraven. Bij de rechtbank, want een rechter gaat bepalen of Tess zelf bewind kan voeren, of dat iemand anders dat mag gaan doen en die gene moet dit dan ook aanvragen en betalen. DUSSS.
Papier werk geregeld, betaald en dan is het wachten tot de rechter tijd heeft. Dit duurt enkele weken, deze persoon zal het dan ook wel heel druk hebben. Maar dan valt de brief op de mat, in drievoud, nee, eigenlijk in viervoud, ook Tess en de vader van Tess mogen op komen draven bij de rechter, Tess kreeg zelfs een brief op de boerderij waar ze door de week woont. (vandaar die kosten, vier keer een brief met postzegel)
Natuurlijk nemen we braaf allemaal vrij voor dit moment, eigenlijk hadden we trouwens geen keuze.
We moeten door de streng bewaakte poortjes en röntgen apparatuur, stel dat we iets mee naar binnen smokkelen om de rechter mee te bedreigen. Vervolgens mogen we ons melden en begint het wachten.
Achter de cipier aan mogen we het kamertje van de rechter binnen, ik denk nog even, moet je zo iemand een hand geven? Bij binnenkomst door een poortje zie ik het antwoord, nee dus, deze meneer en zijn steno mevrouw zitten zo ver weg dat zelfs als je fors niest de bacillen zeker niet aankomen.
De man verteld wie wij zijn en braaf knikken we, bij Tom kijkt hij even en op zijn vraag, "wie bent u"?
antwoord Tom, "de vader". WOW, de vader !!!!! Van wie zou ze anders haar bruine kleur hebben???
Misschien kan de beste man door de afstand het kleurverschil tussen Tess en mij niet goed zien.
Ik weet het niet, maar ik ben ook geen rechter.
Braaf antwoord Tess een paar vragen, weet je waarvoor je hier ben? Vind je het oke?
Tess kijkt een rond en antwoord héél langzaam. Je hoort de man al denken, dit is een echte!!!
Binnen 5 minuten staan we verbouwereerd weer buiten, die man verdiend zijn geld snel.
Ik ben bevorderd tot bewindvoerder, ik denk nog na of ik hier blij mee moet zijn.
Ik kijk Tess aan, op mijn opmerking, je antwoordde wel heel langzaam knikt Tess en zegt, "het is ook nog wel heel vroeg". Ja, dat is waar, en tijd voor koffie!!
zondag 10 augustus 2014
Mais
Mijn vader heeft een boekje, een klein opschrijf boekje. Het ligt bij hem op tafel.Soms kijk ik er even in, ik weet niet of dat mag, ik weet niet of hij het weet. Misschien zou hij het wel willen, ik weet het niet. Hij schrijft erin, in zijn prachtig fonetisch handschrift, een kijkje in zijn leven, tenminste dat denk ik. Mooi vind ik het wel, ooit hoop ik het hele boekje te mogen/kunnen bekijken en lezen.
Bovenstaande tekst las ik erin, zo mooi,zo bijzonder, ik moest het even delen, uit liefde, voor mijn vader.
donderdag 7 augustus 2014
Vissen
Gewoon met een hengel en een worm.
Ik heb ook een hengel, drie meter, klein dobbertje, klein haakje, kleine visjes. Als ik met Tess vis telt niet de grote van de vis of de hoeveelheid, als we af en toe maar een vis vangen of bijna vangen. Tess haalt zo langzaam op dat meestal de vis voor de kant eraf valt, dat geeft niets, we tellen gewoon door, en eigenlijk is die manier heel slim want er hoeft geen nieuwe worm aan het haakje en dus kunnen Tess en ik soms een hele avond (anderhalf uur) vissen met één worm.
Tess en ik hadden een goed gesprek. Vissen is een sport. Vissen is nu dus onze zomer sport, in de winter doe ik aan basketbal en Tess gaat zwemmen, we moeten toch ook enigszins fysiek fit blijven. Met het vissen train ik alleen mijn teen spieren, voor Tess is dat al zwaar genoeg! We hebben mooi gevist en ook nog een goed gesprek, heerlijk, ik wil iedere avond wel vissen!
zondag 3 augustus 2014
(T) Rouwdag
Afgelopen woensdag was de trouwdag van mijn ouders, 50 jaar geleden gaven ze elkaar het JA woord.
50 jaar!!! Bijzonder! Een zwarte dag voor mijn vader, hij was triest.
Het zette mij aan het denken. 50 jaar, zou er feest zijn geweest ?? Mijn moeder was voor! Mijn vader................ hmm, hij houd niet van feest. Ik denk niet dat hij triest was omdat er geen feest was.
Dan had ik ook na moeten denken over een cadeau. Ik denk dan aan een leuke reis, tijdens de huwelijks datum, dan hoeft een feest weer niet, mijn vader blij maar mijn moeder niet ( ze voldeed aan verwachtingen)
Trouwens mijn vader houd niet van reizen. Alhoewel ze de laatste jaren al wel eens met een busreis waren geweest dus daar lagen nog opties. Mijn vader had ook niets nodig, hij is niet van materieel en ook niet zo van geld. Dan wijken mijn gedachten even af, zijn princess (waterkoker) is stuk, als ik voorstel een nieuwe te halen zegt hij,"nee hoor, ze lekt maar een beetje". En dat is dan weer waar.
Als ik bij mijn vader kom zegt hij, "één telefoontje, verder niets". Kijk, dat is triest. Mijn ouders waren erg jong toen ze trouwden, oké, moesten trouwen, maar, er was wél feest, er waren wél gasten.dat moest waarschijnlijk ook! Op de dienst van mijn moeder waren er ook mensen, een aula vol.
Mensen die ons steunden, mensen die afscheid namen van mijn moeder, mensen die zeiden, we zullen er ALTIJD zijn, máár, dat wordt misschien verwacht,gezegd, maar niet bedoelt.
Ik weet het niet. Ik begrijp wel dat dit voor mijn vader een rouwdag was, één van de vele !
Niet omdat hij 50 jaar geleden was getrouwd maar omdat hij nu zijn vrouw mist.
Deze dag is weer voorbij volgend jaar is het weer "gewoon, gewoner ", nu gaan we verder met iets minder verwachtingen. We doen een bbq en een borrel, proost moeder ! op jullie trouwdag, proost vader ! op deze rouwdag, wij zijn er voor je met ons velen!!
50 jaar!!! Bijzonder! Een zwarte dag voor mijn vader, hij was triest.
Het zette mij aan het denken. 50 jaar, zou er feest zijn geweest ?? Mijn moeder was voor! Mijn vader................ hmm, hij houd niet van feest. Ik denk niet dat hij triest was omdat er geen feest was.
Dan had ik ook na moeten denken over een cadeau. Ik denk dan aan een leuke reis, tijdens de huwelijks datum, dan hoeft een feest weer niet, mijn vader blij maar mijn moeder niet ( ze voldeed aan verwachtingen)
Trouwens mijn vader houd niet van reizen. Alhoewel ze de laatste jaren al wel eens met een busreis waren geweest dus daar lagen nog opties. Mijn vader had ook niets nodig, hij is niet van materieel en ook niet zo van geld. Dan wijken mijn gedachten even af, zijn princess (waterkoker) is stuk, als ik voorstel een nieuwe te halen zegt hij,"nee hoor, ze lekt maar een beetje". En dat is dan weer waar.
Als ik bij mijn vader kom zegt hij, "één telefoontje, verder niets". Kijk, dat is triest. Mijn ouders waren erg jong toen ze trouwden, oké, moesten trouwen, maar, er was wél feest, er waren wél gasten.dat moest waarschijnlijk ook! Op de dienst van mijn moeder waren er ook mensen, een aula vol.
Mensen die ons steunden, mensen die afscheid namen van mijn moeder, mensen die zeiden, we zullen er ALTIJD zijn, máár, dat wordt misschien verwacht,gezegd, maar niet bedoelt.
Ik weet het niet. Ik begrijp wel dat dit voor mijn vader een rouwdag was, één van de vele !
Niet omdat hij 50 jaar geleden was getrouwd maar omdat hij nu zijn vrouw mist.
Deze dag is weer voorbij volgend jaar is het weer "gewoon, gewoner ", nu gaan we verder met iets minder verwachtingen. We doen een bbq en een borrel, proost moeder ! op jullie trouwdag, proost vader ! op deze rouwdag, wij zijn er voor je met ons velen!!
dinsdag 29 juli 2014
To Fly
Ik zie je volgende week. Ja, volgende week,...ik zal er zijn.
Dan moet je je je opnieuw voorbereiden hoor ik in je stem.
Ja, dat is waar.....
Ik ga ervoor, echt!!
maandag 14 juli 2014
Hakuna Matata
De tijd van transformatie is aangebroken, grappig,dat zegt mij niks.
Transformatie is veranderen, dat kan en is ook heel goed mogelijk,
wie doet het niet. Nou nee, er zijn mensen die niet transformatie gevoelig zijn.
Die zijn dus stabiel ? Of dat ook weer niet.
Zie daar ga ik alweer, gelukkig val ik s,avonds snel in slaap, anders zou ik toch de hele
nacht piekeren over wat het nou allemaal betekend.
Maar ik weet het zeker.......ik transformeer, lichamelijk, dat zeker, waar ik "vroeger"nog wel leuk rennen
kon jog ik nu, rimpels, grijs haar, allemaal aanwezig, het is nog te verdoezelen maar toch, als ik zwaai zwaait er meer dan mij lief is en ik kan zeker niet meer in bikini (als ik gezien wordt)
Mijn mentale transformatie is positiever, ik ben wel iets vergeetachtig maar weet wel wat ik wil en dat vergeet ik niet! Ik doe leuke dingen, , ik leer (naaien, volgens Tess wordt ik dan naaier )
ik sport weer, waar ik heel hard aan werk is levens plezier, hoe/wie/wat/waar, het is best lastig en soms heel
pijnlijk, maar ik weet het zeker, wat ik ook kies, nu kies ik mijn weg,op mijn manier en daar ga ik heel gelukkig mee worden, ik ben op de goede weg. HAKUNA MATATA !
Morgen ga ik lekker met mijn oudste dochter en zoon naar Texel, zon zee strand en vooral heel veel zand!
Dat klinkt heel blauw maar ik zeg................................................
Transformatie is veranderen, dat kan en is ook heel goed mogelijk,
wie doet het niet. Nou nee, er zijn mensen die niet transformatie gevoelig zijn.
Die zijn dus stabiel ? Of dat ook weer niet.
Zie daar ga ik alweer, gelukkig val ik s,avonds snel in slaap, anders zou ik toch de hele
nacht piekeren over wat het nou allemaal betekend.
Maar ik weet het zeker.......ik transformeer, lichamelijk, dat zeker, waar ik "vroeger"nog wel leuk rennen
kon jog ik nu, rimpels, grijs haar, allemaal aanwezig, het is nog te verdoezelen maar toch, als ik zwaai zwaait er meer dan mij lief is en ik kan zeker niet meer in bikini (als ik gezien wordt)
Mijn mentale transformatie is positiever, ik ben wel iets vergeetachtig maar weet wel wat ik wil en dat vergeet ik niet! Ik doe leuke dingen, , ik leer (naaien, volgens Tess wordt ik dan naaier )
ik sport weer, waar ik heel hard aan werk is levens plezier, hoe/wie/wat/waar, het is best lastig en soms heel
pijnlijk, maar ik weet het zeker, wat ik ook kies, nu kies ik mijn weg,op mijn manier en daar ga ik heel gelukkig mee worden, ik ben op de goede weg. HAKUNA MATATA !
Morgen ga ik lekker met mijn oudste dochter en zoon naar Texel, zon zee strand en vooral heel veel zand!
Dat klinkt heel blauw maar ik zeg................................................
zondag 22 juni 2014
Amazing
"Vroeger", toen mijn moeder nog bij ons was en de kinderen een stuk jonger en kleiner (en minder brutaal)
dan nu, gaf ik te lange -, te wijde -, en kleding die stuk was altijd met de kinderen mee als ze gingen logeren bij mijn ouders, mijn moeder kon alles naaien en verstellen, daar was ze ook heel trots op en ik was er heel blij om, voor mij geen naaimachine!
Nu, heb ik nog steeds geen naaimachine en kan ik nog steeds niet naaien, geen verrassingen hier.
Een paar weken geleden vroeg een moeder van twee mannetjes op de kinderopvang hulp, iemand die kon naaien en creatief is, haha, dat ben ik dus niet! Ik kan nog geen feesthoed maken,dat laat ik altijd een collega doen. Ik ben pedagogisch goed onderbouwd, ik ben best grappig, en heel vaak ook aardig, maar naaien..............nee,daar had ik mijn moeder voor en nu die er niet meer is hebben de recycle bakken meer kleding uit ons huishouden.
Toen ik deze moeder de volgende op het werk trof en vroeg of ze al iemand had was haar antwoord,"nee".
"Jammer dat ik niet kan naaien", zei ik, "trouwens.. creatief ben ik ook niet".
"Maar je kunt toch knippen?, en snijden?" Natuurlijk, knippen en snijden,dat kan ik. Ik knip dingen uit om te knutselen,deze kopieer ik van internet maar het knipwerk doe ik zelf, snijden kan ik ook, brood, vlees en vast nog wel meer !
Oke, dat is allemaal nog helemaal niet amazing, dat komt nu.
Eigenlijk was mijn interesse gewekt, knippen,snijden en naaien.
We spraken af dat ik zou komen kijken en misschien wel even proberen,
knippen en snijden dan, naaien dat lijkt mij niet zo mijn ding.
Ik ben al menig keer geweest, ik meet, knip, snijd ennnnn doe iets op een machine wat verdacht veel op naaien begint te lijken.
IK, Sandra Simpel !! Ik doe dan ook het eenvoudige werk maar oké dat moet gebeuren en het is leuk, héél leuk! Ik zie ook het eind product en soms doe ik de laatste handeling van het eind product.
En dat, is totally amazing.
dan nu, gaf ik te lange -, te wijde -, en kleding die stuk was altijd met de kinderen mee als ze gingen logeren bij mijn ouders, mijn moeder kon alles naaien en verstellen, daar was ze ook heel trots op en ik was er heel blij om, voor mij geen naaimachine!
Nu, heb ik nog steeds geen naaimachine en kan ik nog steeds niet naaien, geen verrassingen hier.
Een paar weken geleden vroeg een moeder van twee mannetjes op de kinderopvang hulp, iemand die kon naaien en creatief is, haha, dat ben ik dus niet! Ik kan nog geen feesthoed maken,dat laat ik altijd een collega doen. Ik ben pedagogisch goed onderbouwd, ik ben best grappig, en heel vaak ook aardig, maar naaien..............nee,daar had ik mijn moeder voor en nu die er niet meer is hebben de recycle bakken meer kleding uit ons huishouden.
Toen ik deze moeder de volgende op het werk trof en vroeg of ze al iemand had was haar antwoord,"nee".
"Jammer dat ik niet kan naaien", zei ik, "trouwens.. creatief ben ik ook niet".
"Maar je kunt toch knippen?, en snijden?" Natuurlijk, knippen en snijden,dat kan ik. Ik knip dingen uit om te knutselen,deze kopieer ik van internet maar het knipwerk doe ik zelf, snijden kan ik ook, brood, vlees en vast nog wel meer !
Oke, dat is allemaal nog helemaal niet amazing, dat komt nu.
Eigenlijk was mijn interesse gewekt, knippen,snijden en naaien.
We spraken af dat ik zou komen kijken en misschien wel even proberen,
knippen en snijden dan, naaien dat lijkt mij niet zo mijn ding.
Ik ben al menig keer geweest, ik meet, knip, snijd ennnnn doe iets op een machine wat verdacht veel op naaien begint te lijken.
IK, Sandra Simpel !! Ik doe dan ook het eenvoudige werk maar oké dat moet gebeuren en het is leuk, héél leuk! Ik zie ook het eind product en soms doe ik de laatste handeling van het eind product.
En dat, is totally amazing.
donderdag 19 juni 2014
100 Euro
Braaf ga ik naar mijn vader.
Dat doe ik iedere donderdag avond, soms ook niet, dan bel ik af, hij zit anders te wachten, als ik niet kan ga ik op woensdagavond, dat is mijn loopavond maar deze ruil ik wel eens om, als ik echt woensdag of donderdag niet kan dan ga ik op vrijdag.
Afgelopen woensdag had ik iets anders bedacht, s,middags ging ik op de fiets met de hond naar mijn vader, ik had nog een pan van hem en deze ging ik terug brengen, twee vliegen in één klap, of eigenlijk drie,
pan terug brengen,bewegen met de hond en een bezoekje aan mijn vader. Soms zijn spontane acties niet zo slim, mijn vader was niet blij verrast, ik denk dat hij zich meer overvallen voelde, hij zei niets en vooral niets negatiefs maar zo heb ik het wel ervaren, AU. Ik weet niet waarom het was en kan het ook niet gokken, vragen durf ik niet dus ...........ik neem het zoals het is, niet weer doen.
Vandaag is donderdag en dus ging ik naar mijn vader. Het was gezellig, we hebben gekletst,post bekeken, informatie opgezocht over marters ( hij had er waarschijnlijk één gezien) en koffie gedronken, voor je het weet is het alweer laat. Een paar weken geleden heb ik genoemd dat ik graag nieuwe hardloop schoenen wilde, ik ben niet zo snel en dus nog steeds geen schoenen. Mijn vader wil mijn schoenen betalen, hij geeft mij honderd euro, dat is veel geld, zeker voor zijn kleine budget. Ik voel mij schuldig, als ik dit tegen hem zeg ( dapper, ik durf het!) zegt hij wat zeg je?? Ik herhaal mijzelf voordat ik door heb dat hij mij niet wil horen.
Honderd euro voor nieuwe loopschoenen, honderd, van mijn vader, misschien moet ik niet nadenken, gewoon nieuwe loopschoenen kopen en rennen, het raakt me, mijn lieve vader met zijn goede hart.
Dat doe ik iedere donderdag avond, soms ook niet, dan bel ik af, hij zit anders te wachten, als ik niet kan ga ik op woensdagavond, dat is mijn loopavond maar deze ruil ik wel eens om, als ik echt woensdag of donderdag niet kan dan ga ik op vrijdag.
Afgelopen woensdag had ik iets anders bedacht, s,middags ging ik op de fiets met de hond naar mijn vader, ik had nog een pan van hem en deze ging ik terug brengen, twee vliegen in één klap, of eigenlijk drie,
pan terug brengen,bewegen met de hond en een bezoekje aan mijn vader. Soms zijn spontane acties niet zo slim, mijn vader was niet blij verrast, ik denk dat hij zich meer overvallen voelde, hij zei niets en vooral niets negatiefs maar zo heb ik het wel ervaren, AU. Ik weet niet waarom het was en kan het ook niet gokken, vragen durf ik niet dus ...........ik neem het zoals het is, niet weer doen.
Vandaag is donderdag en dus ging ik naar mijn vader. Het was gezellig, we hebben gekletst,post bekeken, informatie opgezocht over marters ( hij had er waarschijnlijk één gezien) en koffie gedronken, voor je het weet is het alweer laat. Een paar weken geleden heb ik genoemd dat ik graag nieuwe hardloop schoenen wilde, ik ben niet zo snel en dus nog steeds geen schoenen. Mijn vader wil mijn schoenen betalen, hij geeft mij honderd euro, dat is veel geld, zeker voor zijn kleine budget. Ik voel mij schuldig, als ik dit tegen hem zeg ( dapper, ik durf het!) zegt hij wat zeg je?? Ik herhaal mijzelf voordat ik door heb dat hij mij niet wil horen.
Honderd euro voor nieuwe loopschoenen, honderd, van mijn vader, misschien moet ik niet nadenken, gewoon nieuwe loopschoenen kopen en rennen, het raakt me, mijn lieve vader met zijn goede hart.
maandag 16 juni 2014
Nieuwe map
Tess heeft een nieuwe map nodig, zo een met vier ringen, 23 ringen kan ook maar daar heb ik niet een gaatjes maker voor, wel voor één van vier, eerst (vroeger) nam ik ook wel eens één met twee ringen, daar had ik namelijk als eerste een gaatjes maker voor, maar dat is niet handig, als je er namelijk veel papier in doet dan zakt alles scheef, dus nu koop ik mappen met vier ringen.
Tess heeft al veel mappen, voor foto,s,rapportage,documenten,verantwoording, wonen,werken,stage,gezondheid,school,afspraken en Tess heeft ook één voor kleurplaten.
Meestal, eigenlijk bijna altijd betekend een nieuwe map een nieuwe periode.
Zo ook nu, de periode, Tess wordt 18.
18 is natuurlijk prachtig, je mag en kan heel veel dingen zelf, drank kopen ,Tess drinkt appelsap of fristi, stemmen, Tess stemt op het lekkerste mona toetje of op welk spel we gaan spelen, op kamers gaan, Tess woont in een huis voor zorgintensieve jongeren,bankrekening openen, een handtekening zetten, enz enz.
Als ik Tess vraag wat ze mag als ze achtien is zegt ze na lang nadenken,"nog meer als nu ik zeventien ben!!".
Das waar!!!
Kijk, mijn Tess,die achttien wordt, leeft in een belevingswereld die nogal fors onder die achttien ligt,
ze heeft niet veel nodig en voor alles wat ze wel nodig heeft vraagt ze toestemming, ik zou zeggen, "appeltje,eitje". Tot er opeens brieven in de bus vallen geadresseerd aan Tess, niet aan de ouders van, maar aan Tess zelf. Of ze even op het zorgkantoor kan komen, ze kan alleen komen maar mag ook iemand meenemen .................?????????????? Wat zou ik Tess graag alleen laten gaan... maar dan wel met camera, dat kan ik mijn Tess niet aandoen,trouwens hoe moet ze er komen? Ik ga dus mee, een gesprek van een uur, eigenlijk heb ik er ook nog lol in, zouden ze weten waar ze aan beginnen?
Tess geeft keurig een hand, ïk ben Tess", dat is al mooi, op de vraag of Tess weet waarom ze daar is denkt Tess drie minuten na en zegt vervolgens,"nee". Ik voel al een lach stuip. De dames (het zijn er twee) kijken elkaar aan, één begint te vertellen over PGB, je weet toch wat dat is??? Na een minuutje of wat......ik denk drie ofzo, schud Tess haar hoofd, "nee, geen idee", iets meer tekst denk ik nog. De dames wisselen weer van blik. "vind je het goed dat ik even met je moeder praat ?'. Tess vind het prima, ze verteld nog wel even dat we straks door zouden rijden naar de boerderij maar dat ze haar broodbakje is vergeten en dat we dus eerst weer naar huis moeten want anders moeten we een nieuwe kopen en dat is toch zonde als je er al een hebt.
Na een kwartiertje mogen we naar huis met een paar papiertjes,Oh, en ook nog een tip, Tess onder bewindvoering plaatsen. En dat was het begin van Tess haar nieuwe map.
Tess heeft al veel mappen, voor foto,s,rapportage,documenten,verantwoording, wonen,werken,stage,gezondheid,school,afspraken en Tess heeft ook één voor kleurplaten.
Meestal, eigenlijk bijna altijd betekend een nieuwe map een nieuwe periode.
Zo ook nu, de periode, Tess wordt 18.
18 is natuurlijk prachtig, je mag en kan heel veel dingen zelf, drank kopen ,Tess drinkt appelsap of fristi, stemmen, Tess stemt op het lekkerste mona toetje of op welk spel we gaan spelen, op kamers gaan, Tess woont in een huis voor zorgintensieve jongeren,bankrekening openen, een handtekening zetten, enz enz.
Als ik Tess vraag wat ze mag als ze achtien is zegt ze na lang nadenken,"nog meer als nu ik zeventien ben!!".
Das waar!!!
Kijk, mijn Tess,die achttien wordt, leeft in een belevingswereld die nogal fors onder die achttien ligt,
ze heeft niet veel nodig en voor alles wat ze wel nodig heeft vraagt ze toestemming, ik zou zeggen, "appeltje,eitje". Tot er opeens brieven in de bus vallen geadresseerd aan Tess, niet aan de ouders van, maar aan Tess zelf. Of ze even op het zorgkantoor kan komen, ze kan alleen komen maar mag ook iemand meenemen .................?????????????? Wat zou ik Tess graag alleen laten gaan... maar dan wel met camera, dat kan ik mijn Tess niet aandoen,trouwens hoe moet ze er komen? Ik ga dus mee, een gesprek van een uur, eigenlijk heb ik er ook nog lol in, zouden ze weten waar ze aan beginnen?
Tess geeft keurig een hand, ïk ben Tess", dat is al mooi, op de vraag of Tess weet waarom ze daar is denkt Tess drie minuten na en zegt vervolgens,"nee". Ik voel al een lach stuip. De dames (het zijn er twee) kijken elkaar aan, één begint te vertellen over PGB, je weet toch wat dat is??? Na een minuutje of wat......ik denk drie ofzo, schud Tess haar hoofd, "nee, geen idee", iets meer tekst denk ik nog. De dames wisselen weer van blik. "vind je het goed dat ik even met je moeder praat ?'. Tess vind het prima, ze verteld nog wel even dat we straks door zouden rijden naar de boerderij maar dat ze haar broodbakje is vergeten en dat we dus eerst weer naar huis moeten want anders moeten we een nieuwe kopen en dat is toch zonde als je er al een hebt.
Na een kwartiertje mogen we naar huis met een paar papiertjes,Oh, en ook nog een tip, Tess onder bewindvoering plaatsen. En dat was het begin van Tess haar nieuwe map.
Vervolgens moest Tess naar het UWV, haar moeder ging maar mee, uit voorzorg.
Hier liep alles van een leien dakje, Tess kwam voor de korte route in aanmerking, dat valt onder "anders", de aardige meneer ging het nog uitleggen, dat was niet nodig, anders, is duidelijk genoeg!
Nu nog bewindvoering, dat gaat over veel papier,dossiers en geld, als dat allemaal geregeld is dan komt het goed. Ik denk dat Tess bijna wel 18 kan worden, het papierwerk is (bijna) weer op orde!
Op naar 19 Juli, het wordt een knal feest!!
maandag 2 juni 2014
Rauw
Ik heb al langere tijd niet geschreven, dat heeft een reden.
Ik denk............. ik denk veel.
Wat wil ik? waar sta ik? hoe ga ik naar waar ik heen wil?
Waar wil ik eigenlijk heen?
Ik weet wel wat ik wil maar niet hoe ik er moet komen.
Ik voel me verantwoordelijk of......neem ik verantwoordelijkheid?
Wanneer is "het" teveel?
Ik ga naar een coach, nee geen basketbal coach, een sportcoach is een makkie, ren en je rent,spring en je springt,lekker veilig. Niet nadenken gewoon doen. Nu ga ik naar een ander soort coach, een "personal ",
coach. Ik help hem (hij is bezig met zijn opleiding) hij helpt mij. Ik praat en huil, hij luistert en reikt tissues aan, hij knikt ook en zegt dingen als, oh ja? is dat zo? waarom dan?
En dan ga ik weer naar huis, ik denk, wat is er gezegd ? Wat zei hij en wat zei ik, wat betekend dat dan?
Ik probeer ook te voelen, wat doet het met mij, waarom, moet ik daar iets mee.
Het lijkt allemaal heel verwarrend maar als ik denk en voel zie ik niet alleen meer een verwarde chaos, ik
zie een klein begin. Ik ontrafel hier en daar een stukje, dat geeft inzicht, dan zit er een knoopje, het ontrafelen van een knoopje doet ook pijn.
Wie was ik?
Wie ben ik?
Wie wil ik worden?
Nu ik het doel zie, wil ik verder, ik wil scoren, ik doe het voor mijzelf !
Voor nu voelt het rauw, het polijsten kan beginnen, het moet beginnen, eigenlijk denk ik, nee, weet ik zeker dat ik er klaar voor ben, misschien heet dat verwerken, er aan werken en er doorheen werken.
daar zal ik over na denken, werken is het in ieder geval.
Ik denk............. ik denk veel.
Wat wil ik? waar sta ik? hoe ga ik naar waar ik heen wil?
Waar wil ik eigenlijk heen?
Ik weet wel wat ik wil maar niet hoe ik er moet komen.
Ik voel me verantwoordelijk of......neem ik verantwoordelijkheid?
Wanneer is "het" teveel?
Ik ga naar een coach, nee geen basketbal coach, een sportcoach is een makkie, ren en je rent,spring en je springt,lekker veilig. Niet nadenken gewoon doen. Nu ga ik naar een ander soort coach, een "personal ",
coach. Ik help hem (hij is bezig met zijn opleiding) hij helpt mij. Ik praat en huil, hij luistert en reikt tissues aan, hij knikt ook en zegt dingen als, oh ja? is dat zo? waarom dan?
En dan ga ik weer naar huis, ik denk, wat is er gezegd ? Wat zei hij en wat zei ik, wat betekend dat dan?
Ik probeer ook te voelen, wat doet het met mij, waarom, moet ik daar iets mee.
Het lijkt allemaal heel verwarrend maar als ik denk en voel zie ik niet alleen meer een verwarde chaos, ik
zie een klein begin. Ik ontrafel hier en daar een stukje, dat geeft inzicht, dan zit er een knoopje, het ontrafelen van een knoopje doet ook pijn.
Wie was ik?
Wie ben ik?
Wie wil ik worden?
Nu ik het doel zie, wil ik verder, ik wil scoren, ik doe het voor mijzelf !
Voor nu voelt het rauw, het polijsten kan beginnen, het moet beginnen, eigenlijk denk ik, nee, weet ik zeker dat ik er klaar voor ben, misschien heet dat verwerken, er aan werken en er doorheen werken.
daar zal ik over na denken, werken is het in ieder geval.
zondag 4 mei 2014
Goed gesprek
Vandaag deed ik wat ik al lang geleden had moeten doen, ik ging naar de orthopeed.
In Maart had ik al een verwijsbrief maar "het kwam er steeds niet van", nu dus wel.
Om acht uur moest ik op de röntgen afdeling een foto laten maken en om half negen mocht ik langskomen bij de orthopeed, Dr Schimmel, dat voorspeld weinig goeds......maar ik had al pret.
Op de röntgen begon het gezellig, je kunt namelijk moeilijk een foto van de verkeerde knie maken als allebei de knieën op de foto moeten, als ik al een paar reserves had dan hoefden deze twee niet op de foto.
Om half negen werd ik verwacht bij Dr Schimmel. Een "oudere"man, hij had mijn opa kunnen zijn dacht ik.
Bedachtzaam voelde hij aan mijn knieën, hij streek er eens overheen en omheen, "deze man heeft echt een liefde voor knieën", ik moest al een beetje lachen, "wanneer heb je pijn"? , "als ik ren,spring,de trap af loop,
door mijn knieën zak of laag zit en weer omhoog moet komen,de dag na trainen,hardlopen of een wedstrijd".
"overbelast", mompelt de goede man, ik geef hem mijn grootste grijns, "ik basketbal op laag niveau,ik ren niet sneller dan een bejaarde met een rollator,daar kan het niet aan liggen"! Ik hoor de man denken,............. hoe pak ik dit aan. Ik wil geen valse hoop geven zegt Dr Schimmel. Ik lach weer vriendelijk, ik wil geen valse hoop, ik wil basketballen ! De man gooit het over een andere boeg, ben je bij de fysio geweest ? Of bij de sportarts? Ja,hoor, zeg ik vrolijk, bij de fysio, en daarom zit ik nu hier !
"Ik wil geen kijkoperatie doen, het is niet je meniscus of kruisbanden, waarschijnlijk is het kraakbeen achter je knieschijf oneven". Ik beaam, nee,geen kijkoperatie, herstel zal zeker te lang duren en trouwens totaal onzinnig. Vriendelijk opper ik, MRI ??? Ja, dat lijkt deze lieve vriendelijke bedachtzame dokter dan ook de beste optie, hij zal een verwijsbrief schrijven en dan krijg ik een oproep. Als hij mijn opa was geweest hadden we een afscheid knuffel gedaan, nu geven we elkaar een hand en lachen vriendelijk, hij schud eens zachtjes met zijn hoofd en ik huppel naar de balie, dat kan ik namelijk nog wel ondanks mijn zere knieën!
In Maart had ik al een verwijsbrief maar "het kwam er steeds niet van", nu dus wel.
Om acht uur moest ik op de röntgen afdeling een foto laten maken en om half negen mocht ik langskomen bij de orthopeed, Dr Schimmel, dat voorspeld weinig goeds......maar ik had al pret.
Op de röntgen begon het gezellig, je kunt namelijk moeilijk een foto van de verkeerde knie maken als allebei de knieën op de foto moeten, als ik al een paar reserves had dan hoefden deze twee niet op de foto.
Om half negen werd ik verwacht bij Dr Schimmel. Een "oudere"man, hij had mijn opa kunnen zijn dacht ik.
Bedachtzaam voelde hij aan mijn knieën, hij streek er eens overheen en omheen, "deze man heeft echt een liefde voor knieën", ik moest al een beetje lachen, "wanneer heb je pijn"? , "als ik ren,spring,de trap af loop,
door mijn knieën zak of laag zit en weer omhoog moet komen,de dag na trainen,hardlopen of een wedstrijd".
"overbelast", mompelt de goede man, ik geef hem mijn grootste grijns, "ik basketbal op laag niveau,ik ren niet sneller dan een bejaarde met een rollator,daar kan het niet aan liggen"! Ik hoor de man denken,............. hoe pak ik dit aan. Ik wil geen valse hoop geven zegt Dr Schimmel. Ik lach weer vriendelijk, ik wil geen valse hoop, ik wil basketballen ! De man gooit het over een andere boeg, ben je bij de fysio geweest ? Of bij de sportarts? Ja,hoor, zeg ik vrolijk, bij de fysio, en daarom zit ik nu hier !
"Ik wil geen kijkoperatie doen, het is niet je meniscus of kruisbanden, waarschijnlijk is het kraakbeen achter je knieschijf oneven". Ik beaam, nee,geen kijkoperatie, herstel zal zeker te lang duren en trouwens totaal onzinnig. Vriendelijk opper ik, MRI ??? Ja, dat lijkt deze lieve vriendelijke bedachtzame dokter dan ook de beste optie, hij zal een verwijsbrief schrijven en dan krijg ik een oproep. Als hij mijn opa was geweest hadden we een afscheid knuffel gedaan, nu geven we elkaar een hand en lachen vriendelijk, hij schud eens zachtjes met zijn hoofd en ik huppel naar de balie, dat kan ik namelijk nog wel ondanks mijn zere knieën!
donderdag 1 mei 2014
Basketbal
In augustus ben ik weer begonnen met basketballen, dit had ik niet zelf bedacht,ik werd gevraagd door een coach van "vroeger",één seizoen, misschien konden ze dan vanuit de midden moot kampioen worden.
Eigenlijk weet ik nog steeds niet wat mij heeft doen beslissen echt weer te gaan basketballen.
Ik denk dat het intuïtie was,of eigenlijk wil ik dat graag geloven, verstandelijk heb ik geen moment gedacht dat mijn invloed groot genoeg zou kunnen zijn om een team naar het kampioenschap te helpen.
Ik, mentaal voel ik me jong en kan ik nog rennen als toen ik zeventien was,mijn knieën denken daar anders over, als ik een poosje op voor mij volle snelheid ren,poosje is dan toch wel zo,n twintig meter,denkt mijn hart dat ik al meerdere kilometers te snel ren en en voert mijn hartslag op tot "overdrive", een duidelijk hint om vooral iets rustiger aan te doen. Duss, nu neem ik diclofinac vóór de wedstrijd, ibuproven vóór de training, soltalol (voor mijn hartritme) vóór de training én voor de wedstrijd !.Ik kan op maandag niet gewoon lopen,zitten en staan, op dinsdag gaat dat alweer beter en kan ik dus weer trainen, op woensdag heb ik vocht in mijn knieën, loop ik s,avonds samen met mijn loopmaatje vijf kilometer en donderdag en vrijdag herstel ik voor de wedstrijd van zaterdag. Regelmatig vragen mensen waar ik het voor doe,...........
Dat ga ik hier vertellen. Dit team bestaat uit twaalf vrouwen en een coach,een man, de leeftijden lopen uitéén van iets in de twintig tot in de vijftig, met en zonder kinderen, verschillende kleuren,typen,banen,slank,iets minder slank,snel,minder snel,je kunt het zo gek niet bedenken, één ding delen ze in ieder geval, basketbal !
Wat nou zo geweldig is !!??, door de diversiteit aan persoonlijkheden en talenten hebben ze alles in huis wat ik nodig heb!! Om kwart over zeven op dinsdag avond staan we paraat, de afgelopen wedstrijd wordt geevalueert, je mag iets zeggen maar het moet niet, de aankomende wedstrijd besproken, hoe laat,waar,wie rijd,wie heeft tenues en wie de ballen en wie wil er nog iets zeggen, (moet niet,mag) daarna wordt er getraind en we trainen echt, gewoon de volle anderhalf uur met hier en daar een kleine pauze. Er wordt gelachen,gepraat,gemopperd,geduwd en getrokken, soms doet het pijn maar meestal niet.
Dan wordt er gedoucht,dat doe ik lekker thuis en ook dat mag. En waar ik nou zo blij van wordt?
We hebben een app een basketbalgroepsapp, als je even niet oplet mis je zo 68 berichten, was je verleden keer je schoenen vergeten,dan wordt je daar nu aan herinnert,zo kun je nog eens nalezen,wie,wat wanneer en hoe, er komen soms zoveel berichtjes dat je door de bomen het bos niet meer ziet en door het bos de bomen niet, ik vind dat leuk,als ik het niet meer leuk vind zet ik de app uit, dat mag!!
Als ik naar een wedstrijd heb gereden krijg ik de dinsdag erna een plastic zakje met geld, rij geld, hoe gaaf is dat!! Als ik vind dat ik een bruine huiskleur heb dan ben ik bruin,een andere keer ben ik weer wit. Soms gooi ik de bal vaak door het netje (dat is nl de bedoeling) en soms doet een ander dat. Als ik een gekke bal gooi en die komt niet aan dan roep ik sorry, en spelen we gewoon door. Gewoon te gek !!
En nu heb ik dus plezier, heel veel plezier en daar moet ik soms van huilen want ik heb al heel lang, veel te lang, niet gewoon zo eenvoudig zoveel plezier gehad. Verleden week moesten we praten, er is een speelster met een mentale blessure, dat is heel vervelend, ik laat mij er verder niet over uit maar ik ben heel blij dat "het"is opgelost en ik nog steeds met veel plezier kan basketballen. Dus, daar doe ik het voor, met zere knieën en een hart op hol. Ik ren samen vrouwen op een veld heen en weer en probeer een bal door een netje te gooien. "gewoon", voor de lol.
Eigenlijk weet ik nog steeds niet wat mij heeft doen beslissen echt weer te gaan basketballen.
Ik denk dat het intuïtie was,of eigenlijk wil ik dat graag geloven, verstandelijk heb ik geen moment gedacht dat mijn invloed groot genoeg zou kunnen zijn om een team naar het kampioenschap te helpen.
Ik, mentaal voel ik me jong en kan ik nog rennen als toen ik zeventien was,mijn knieën denken daar anders over, als ik een poosje op voor mij volle snelheid ren,poosje is dan toch wel zo,n twintig meter,denkt mijn hart dat ik al meerdere kilometers te snel ren en en voert mijn hartslag op tot "overdrive", een duidelijk hint om vooral iets rustiger aan te doen. Duss, nu neem ik diclofinac vóór de wedstrijd, ibuproven vóór de training, soltalol (voor mijn hartritme) vóór de training én voor de wedstrijd !.Ik kan op maandag niet gewoon lopen,zitten en staan, op dinsdag gaat dat alweer beter en kan ik dus weer trainen, op woensdag heb ik vocht in mijn knieën, loop ik s,avonds samen met mijn loopmaatje vijf kilometer en donderdag en vrijdag herstel ik voor de wedstrijd van zaterdag. Regelmatig vragen mensen waar ik het voor doe,...........
Dat ga ik hier vertellen. Dit team bestaat uit twaalf vrouwen en een coach,een man, de leeftijden lopen uitéén van iets in de twintig tot in de vijftig, met en zonder kinderen, verschillende kleuren,typen,banen,slank,iets minder slank,snel,minder snel,je kunt het zo gek niet bedenken, één ding delen ze in ieder geval, basketbal !
Wat nou zo geweldig is !!??, door de diversiteit aan persoonlijkheden en talenten hebben ze alles in huis wat ik nodig heb!! Om kwart over zeven op dinsdag avond staan we paraat, de afgelopen wedstrijd wordt geevalueert, je mag iets zeggen maar het moet niet, de aankomende wedstrijd besproken, hoe laat,waar,wie rijd,wie heeft tenues en wie de ballen en wie wil er nog iets zeggen, (moet niet,mag) daarna wordt er getraind en we trainen echt, gewoon de volle anderhalf uur met hier en daar een kleine pauze. Er wordt gelachen,gepraat,gemopperd,geduwd en getrokken, soms doet het pijn maar meestal niet.
Dan wordt er gedoucht,dat doe ik lekker thuis en ook dat mag. En waar ik nou zo blij van wordt?
We hebben een app een basketbalgroepsapp, als je even niet oplet mis je zo 68 berichten, was je verleden keer je schoenen vergeten,dan wordt je daar nu aan herinnert,zo kun je nog eens nalezen,wie,wat wanneer en hoe, er komen soms zoveel berichtjes dat je door de bomen het bos niet meer ziet en door het bos de bomen niet, ik vind dat leuk,als ik het niet meer leuk vind zet ik de app uit, dat mag!!
Als ik naar een wedstrijd heb gereden krijg ik de dinsdag erna een plastic zakje met geld, rij geld, hoe gaaf is dat!! Als ik vind dat ik een bruine huiskleur heb dan ben ik bruin,een andere keer ben ik weer wit. Soms gooi ik de bal vaak door het netje (dat is nl de bedoeling) en soms doet een ander dat. Als ik een gekke bal gooi en die komt niet aan dan roep ik sorry, en spelen we gewoon door. Gewoon te gek !!
En nu heb ik dus plezier, heel veel plezier en daar moet ik soms van huilen want ik heb al heel lang, veel te lang, niet gewoon zo eenvoudig zoveel plezier gehad. Verleden week moesten we praten, er is een speelster met een mentale blessure, dat is heel vervelend, ik laat mij er verder niet over uit maar ik ben heel blij dat "het"is opgelost en ik nog steeds met veel plezier kan basketballen. Dus, daar doe ik het voor, met zere knieën en een hart op hol. Ik ren samen vrouwen op een veld heen en weer en probeer een bal door een netje te gooien. "gewoon", voor de lol.
woensdag 22 januari 2014
Fonetisch
Mijn vader kan goed lezen,hij doet niet anders, op Vaderdag krijgt hij van mij altijd een geranium en een boek. Hij gaat regelmatig naar de "bibliotheek", hij koopt zijn boeken in de tweedehands winkels en brengt ze daar weer terug. Tess houd ook van taal, voornamelijk van praten, Tess leest avi 4, houd van Lingo en samen met mijn vader deelt ze de liefde voor het spel scrabble.
Ze hebben geen woordenboek nodig,halen hoge scores en hebben geen moeite met de letter Q, jammer dat die er maar één keer inzit zegt Tess (hij is veel punten waard) Qurk ,prachtig woord,zegt mijn vader.
Niemand kan mee spelen wij zijn niet gespecialiseerd genoeg, ik moet toegeven, fonetisch is nooit mijn sterkste kant geweest.
Mijn vader blijft mij verbazen, en ik heb weer wat geleerd.
Mijn vader schrijft fonetisch,dat wist ik allang. Al jong heb ik geleerd een briefje van mijn vader hardop te lezen, "San ik hep het plavon gefervt er was niet genoech ferv wil je niewe haalen doe ik hut morege noch us,Pap. En wat heb ik nu geleerd??? Hij praat ook fonetisch!!!!
Telefoon, mijn vader, "San heb je ook van die zeep waar je ook je haar mee kan wassen?"
"ja,ik neem het wel even mee". Dan zegt mijn vader, "oké, dan maak ik volgende week hachee. ((?????))
"Dat is goed", zeg ik en hang op. ((?????))
Gister belde pa weer, "de hachee is klaar hoor". "oh,lekker", hoor ik mijzelf zeggen.
"Dan kom je dus morgen eten?, want ik had toch gezegd met die zeep, dat ik hachee zou maken?"
OOHH,JA!!! Lekker. Vanavond heb ik dus bij mijn vader gegeten, hachee, niet gemaakt van zeep, want daar moest hij zijn haar mee wassen, in ruil voor de zeep!!!
Het was heerlijk en ik heb er nog steeds plezier om, fonetisch praten, daar zijn mijn vader en ik allebei goed in!!!!
Ze hebben geen woordenboek nodig,halen hoge scores en hebben geen moeite met de letter Q, jammer dat die er maar één keer inzit zegt Tess (hij is veel punten waard) Qurk ,prachtig woord,zegt mijn vader.
Niemand kan mee spelen wij zijn niet gespecialiseerd genoeg, ik moet toegeven, fonetisch is nooit mijn sterkste kant geweest.
Mijn vader blijft mij verbazen, en ik heb weer wat geleerd.
Mijn vader schrijft fonetisch,dat wist ik allang. Al jong heb ik geleerd een briefje van mijn vader hardop te lezen, "San ik hep het plavon gefervt er was niet genoech ferv wil je niewe haalen doe ik hut morege noch us,Pap. En wat heb ik nu geleerd??? Hij praat ook fonetisch!!!!
Telefoon, mijn vader, "San heb je ook van die zeep waar je ook je haar mee kan wassen?"
"ja,ik neem het wel even mee". Dan zegt mijn vader, "oké, dan maak ik volgende week hachee. ((?????))
"Dat is goed", zeg ik en hang op. ((?????))
Gister belde pa weer, "de hachee is klaar hoor". "oh,lekker", hoor ik mijzelf zeggen.
"Dan kom je dus morgen eten?, want ik had toch gezegd met die zeep, dat ik hachee zou maken?"
OOHH,JA!!! Lekker. Vanavond heb ik dus bij mijn vader gegeten, hachee, niet gemaakt van zeep, want daar moest hij zijn haar mee wassen, in ruil voor de zeep!!!
Het was heerlijk en ik heb er nog steeds plezier om, fonetisch praten, daar zijn mijn vader en ik allebei goed in!!!!
dinsdag 21 januari 2014
Flabbergasted
Al een poos niet geschreven, dat is niet goed voor mijn "state of mind", ik denk en draai door.
Ik wil de dingen graag anders, meer ruimt voor mij, dat is moeilijk te realiseren.
Daar gaat deze blog niet over,vandaag werd ik weer eens verrast,wat, meer dan dat,perplex!!
Regelmatig,heel regelmatig,nee,meer dan dat, vaak,heel vaak,verbaas ik mij over mensen.
Nou is dat natuurlijk niet zo moeilijk of verbazend want we hebben er allemaal iedere dag mee te maken.
Ik verbaas mij over mensen die werken met mensen en dan durven beweren dat het belang van de mensen waar ze mee werken het allerbelangrijkst is.Snap je het nog?? Kijk en daarvan draai ik dan door.
De uitleg, ik ben al langerere tijd bezig om Tess van school te krijgen. Tess en school gaan niet zo goed samen. Ik geef hierover geen uitleg dat heb ik al in eerdere blogs gedaan. Tess moet van school in het belang van Tess.Kleurrijk waar Tess woont is dat met mij eens, school, waar Tess naar toe gaat zegt ook dat ze het ermee eens zijn.
Tess is 17 en volgens de wet, is Tess niet meer leerplichtig In artikel 4a lid 2 van de Leerplichtwet staat dat een zmlk-leerling na de volledige leerplicht niet kwalificatieplichtig wordt, dus aan het einde van een schooljaar waarin de leerling 16 jaar is geworden..
Ik wil de dingen graag anders, meer ruimt voor mij, dat is moeilijk te realiseren.
Daar gaat deze blog niet over,vandaag werd ik weer eens verrast,wat, meer dan dat,perplex!!
Regelmatig,heel regelmatig,nee,meer dan dat, vaak,heel vaak,verbaas ik mij over mensen.
Nou is dat natuurlijk niet zo moeilijk of verbazend want we hebben er allemaal iedere dag mee te maken.
Ik verbaas mij over mensen die werken met mensen en dan durven beweren dat het belang van de mensen waar ze mee werken het allerbelangrijkst is.Snap je het nog?? Kijk en daarvan draai ik dan door.
De uitleg, ik ben al langerere tijd bezig om Tess van school te krijgen. Tess en school gaan niet zo goed samen. Ik geef hierover geen uitleg dat heb ik al in eerdere blogs gedaan. Tess moet van school in het belang van Tess.Kleurrijk waar Tess woont is dat met mij eens, school, waar Tess naar toe gaat zegt ook dat ze het ermee eens zijn.
Tess is 17 en volgens de wet, is Tess niet meer leerplichtig In artikel 4a lid 2 van de Leerplichtwet staat dat een zmlk-leerling na de volledige leerplicht niet kwalificatieplichtig wordt, dus aan het einde van een schooljaar waarin de leerling 16 jaar is geworden..
Dit betekent dat een zmlk-leerling aan het einde van de
volledige leerplicht mag stoppen met school of als hij op school blijft op
ieder moment na de volledige leerplicht.
Waarom zit Tess dan nog op school???????
In overleg met school is Tess op school intern besproken want.......school begrijpt onze situatie met Tess héél goed en het is in het belang van Tess dat ze beter van school kan.
In het vervolg gesprek verteld de orthopedagoog mij dat de leerplicht ambtenaar niet akkoord gaat met leerplicht ontheffing (????????) voor Tess. Op mijn weerwoord, "artikel4a lid 2", is het antwoord,"dat zei u verleden keer ook al". Gelukkig heeft de leerplicht ambtenaar een naam én een telefoon.
De leerplicht ambtenaar kent geen dossier Tess en vraagt mij wat er in het overleg is besproken, ehhh,
ik ben daar niet bij geweest (ouders zijn héél eng) maar u toch wel??? NEE,duss.
Ik mag mijn verhaal doen, de leerplicht ambtenaar zal zich erover buigen en in het belang van Tess handelen.
Hahaha,tesswieisdat?????
Op mijn vraag of mijn artikel4a lid 2 waar is, antwoordde de ambtenaar,"ja, dat klopt, maar zo eenvoudig is het niet". Nee, dat geloof ik graag, in het belang van Tess !!!!
(misschien mag Tess van school als ik meer belasting betaal? schoolgeld?zwartgeld?)
Volgende week nieuwe ronde nieuwe kansen !!!!
Trouwens, ik denk dat Tess maandag ziek is,ofzo. (in het belang van Tess)
Flabbergasted nooit van gehoord!
Abonneren op:
Posts (Atom)