2013

Kerst enzo

De kerstdagen zijn voorbij, ik heb er dit jaar niet tegenop gezien maar gedacht,het komt zo,t komt, en dat is gelukt! De kerstdagen kwamen en gingen weer voorbij. Het waren heerlijk en rustige dagen, ieder in ons eigen ritme. Mijn vader kwam één dag eten omdat zijn kleindochter dat graag wilde, de tweede dag melde hij zich af, ook prima, we hebben eenvoudig en lekker gegeten.
Na kerst ben ik heerlijk een dag met Inge wezen "treinen", relaxen,lachen,eten,kletsen, gewoon de dingen waar wij goed in zijn! Dan voel ik mij weer even wie ik ben.

Zo anders was het verleden jaar, liever wil ik vooruit kijken toch kijk ik af en toe even terug, waar kom ik vandaan, waar ga ik heen.

Vandaag en dag thuis met mijn zoon, puber, draak, vuurspuwend gaat hij door het leven, voor hem is het eindelijk december en dan ook nog eind december, de mooiste dag van het jaar is over twee dagen.
Ik vind mijn kind niet leuk, ik lees en denk na, waar ligt het "probleem", is het zijn karakter, tijd van het jaar,puber leeftijd, is dit wie hij is, ligt het aan mij, mijn leeftijd, karakter.
Af en toe maakt het mij moedeloos, wat ik bij andere kinderen zo goed kan kan ik niet bij mijn eigen kind, hem in zijn waarde laten. Ik zeg vernietigende dingen en ben mij daar ook nog bewust van, geen excuus. Ik voel mij bijna niet eens schuldig.

Mijn vader gaat morgen naar Duitsland, hij "viert"Nieuwjaar bij mijn broer en zijn lieve vriendin, ik gun het hem zo, vluchten. Vluchten in drank en sterke verhalen, gelukkig is hij niet alleen.

Woensdag gaat onze SURVIVOR vakantie beginnen, natuurlijk aan zee. Niet alleen mijn dappere stoere kereltje is een survivor maar ook mijn lieve meiden. 2013,  ik wil wel eens af van het verdriet om Dylan zijn ziekte, het heeft ook goeds gebracht, dat ga ik meenemen.

2013 een nieuw jaar !!!

Bezinning

Gister op de kortste dag van het jaar, de dag dat de Maya kalender eindigde en de wereld zou vergaan heb ik mij bezonnen of bezint, in ieder geval ik had goede voornemens. Samen met mijn vriendin ben ik op stap gegaan naar Lemmer, gossie wat was het heerlijk, het idee alleen was al genoeg om te leiden tot ontspanning. Helaas wist ik mijn geboorte tijd niet en dus was een horoscoop lezing niet mogelijk (hé jammer) maar de kaarten spraken zich uit, overigens zonder nieuwe feiten aan het licht te brengen het was tenslotte de kortste dag. Bij het strand ritueel dwaalden mijn gedachten natuurlijk af, de dame voor mij leek in trance en liep zo langzaam dat ik alert oplette niet over haar heen te struikelen, ik wilde haar wel duwen of in halen maar ik wist de regels niet dus beleefd blijven.
Op weg naar het tweede deel liepen we heerlijk te kletsen over de honden op het strand, oeps, ssssttttt!!!! STILTE!!! HAHA, ik voelde me steeds blijer worden, ik wilde lekker stampen en spatten door de zee!! Ik weet niet of onze wensen verhoort zijn door het heelal maar leuk was het!!
Vervolgens zijn we maar niet meer naar het tweede deel van de sessie gegaan, dat was in ieders belang. We zijn lekker chocomelk met slagroom en een heerlijk broodje gaan halen.

Het was een prachtige dag, ik heb geleerd om te genieten van dat wat er nu is,van elke mooie dag.
2012 is bijna voorbij, een jaar waar veel ook echt aan mij voorbij is gegaan, ik heb mijn studie afgerond, was dat 2012 ? of al langer geleden ?  Het jaar waarin het een jaar geleden is geweest dat mijn moeder deze wereld verruilde voor rust. Een jaar van verdriet en ook van rust, rust die ik niet altijd kan vinden maar waar ik naar opzoek ben, mijn oudste kind ging uit huis, mijn middelste kind ging midweek wonen, voor beiden was het goed. Ook voor mij was het goed maar dat heb ik moeten leren aanvaarden. Mijn tante overleed, het verdriet van mijn vader, alles kreeg een plek.
De strijd die ik lever met mijn zoon, samen bewandelen we het smalle bergpad, ik wil niet dat hij valt, ook wil ik niet dat hij steeds tegen mij aan botst, ik trek aan hem en stoot hem af, hij zet zich af maar is bang om te vallen, in de toekomst zal het pad weer breder worden en kunnen we samen verder, nu moeten we samen leren hoe.

Terug kijkend was 2012 een goed jaar, minder plezier en meer overweging.
Gister heb ik voor het eerst het kind in mij weer gezien en gevoelt, dat was fijn.
Ik zal dit kind koesteren en onbevangen naar de wereld kijken.

Gemoed.

M,n gemoed is net zo wisselend als het weer, niet boos of chagrijnig maar op de rand van een dip.
Vrijdag heerlijk uit eten geweest met collega,s, het was geweldig en ontspannen, genieten, in de dagen erna realiseer ik mij hoe leuk het leven kan zijn. Dan baal ik van mijzelf, onrust onrust,
dus ga ik opruimen, helaas veroorzaak ik dan eerst nog meer troep, vervolgens gooi ik het bijltje erbij neer, gevolg meer onrust en troep!!

De leuke kant is er ook, van het geld wat we hebben gekregen op het survivor feest wilde ik graag met z,n vijven weg, genieten wanneer dat maar mogelijk is.
We gaan 2 januari naar Rockanje, lekker aan het strand, de honden mogen ook mee, als dat geen goed begin van het nieuwe jaar is!!
Gossie wat heb ik er zin in!

Tess valt steeds meer af, arme magere Tess, volgens mij heeft ze er zelf geen last van maar ook hiervan krijg ik onrust. Bmi, 17 !!  Vrijdag maar even naar de huisarts.

Nog een weekje werken en dan twee weken vrij!! Heerlijk uitslapen en chillen! Ook de naderende kerst levert dit jaar geen stress op, we doen wat we doen, m,n vader is welkom maar is niets "verplicht", dat ik dat verleden jaar niet heb kunnen bedenken.

Met Dylan kan ik op dit moment niet door één deur, VUURWERK!! GGRR wat heb ik daar een hekel aan. Best een lief mannetje hoor, maar nu even niet!!
Ik ben dan voor hem ook even niet zo,n leuke moeder.

Zo rommelt alles maar door.

Stil

Vandaag een mooie dag, samen met vriendin op stap, kleren gekocht voor m,n vader,m,n moedertje is trots op mij dat weet ik zeker. M,n vader loopt er met de "feestdagen"keurig bij!
Lekker een broodje eten en samen met m,n zoon gezellig warm in huis. Buurvrouw kwam langs met haar lieve meiden.
Vanavond begon het toen ik Stacy haar facebook las, Stacy en ik delen ons verdriet zonder woorden, het is zó stil, en toch draait de wereld door, ik "betrap" mijzelf er regelmatig op, wat moet ik zeggen, wat moet ik doen?
Lieve mam, toen ik bij je zat en jij langzaam afscheid nam van dit leven heb ik gezongen, het is zo stil in mij, die stilte is nooit meer weg gegaan en als ik het liedje hoor zit ik er weer, dicht bij jou.
De pijn komt af en toe maar die stilte is gebleven. De stilte van je laatste zucht, de achterlichten van de rouwauto in de nacht.

 

 

Verjaard

Maf woord eigenlijk, verjaardag,de dag dat je verjaard, is het dan als, over-jarig, nee, dat zou betekenen dat het jarig zijn voorbij is, be-jaard,bestaat ook nog, be, dat kan ik niet zo plaatsen, jarig in Belgié ?
 Nah dat zal toch zeker niet! Ver- jaren, Ver- Ja- Ren, da,s ook een optie.
Nou,het is nog veel erger dan dat, in het woordenboek staat: na verloop van een aantal jaren niet meer geldig of van kracht zijn zoooo, dat is wat!!!
Dan maar googelen op verjaardag, misschien dat dat iets prettiger overkomt,
verjaardag= Bepaalde dag 2) Datum van geboorte 3) Datum van verjaren 4) Feestelijk gebeuren 5) Feestelijke gelegenheid
Bepaalde dag, ja dat klopt, datum van geboorte, lijkt mij ook correct, datum van verjaren, niet meer geldig of van kracht zijn, dat lijkt mij geen feestelijk gebeuren en zeker geen feestelijke gelegenheid.

Ik ben 46 geworden,al heel erg verjaard, ik heb ervan genoten, op het werk werd ik meerdere malen toegezongen, berichtjes en kaartjes, taart en cadeautjes, lekker eten met m,n vader en genieten van koffie en likeur. Misschien ben ik dan niet meer geldig of van kracht, ik voel me beter dan ooit, iets trager, minder snel van begrip en reactie maar eigenlijk doet dat er niet toe, de opticien zei vandaag dat mijn ogen jong zijn, dat betekend dus dat ik nog geen leesbril hoef, dat is mooi mee genomen want anders moest ik nog nadenken ook, nu heb ik nog een half jaar om mij erop voor te bereiden.

Ik ben verjaard en heb ervan genoten!!

Met andere ogen kijken

Waar ik verleden jaar nog erg veel moeite had met het Sinterklaas feest, is mijn gevoel dit jaar héél anders. Het hoeft niet meer zo nodig! De kids zijn pubers, ze hebben niets met Sinterklaas, samen met buurvrouwen heb ik gekeken naar de intocht, leuk, het schudde geen nostalgie wakker.
Voor de kinderen had ik nog bedacht dat het leuk zou zijn te gourmetten, hoe mutsig!!
Tess viert sinterklaas op kleurrijk, leuk en gezellig, Stacy weet nog niet wat ze wil, dat hangt ws van haar financiële status af, maar hoe veel leuker is het om te feesten met vrienden?
En Dylan? Ach als we maar iets met vlees eten, gourmetten duurt lang en dat is zonde van zijn tijd.
Gossie wat kan het leven toch eenvoudig zijn!!

Zou de hele maand december dan zo eenvoudig zijn? Het kan toch bijna niet waar zijn!!

Donderdag ben ik jarig, omdat ik geen uren meer heb ga ik gewoon werken, niks mis mee, wat lekkers voor mijn kindjes,taart voor collega,s, gezellig!
Eigenlijk heb ik er gewoon zin, vrijdag vriendinnen op de koffie,weer lekker taart.
De eerste kilo is gearriveerd, ik weet niet waar ie zit maar hij is er echt, ik denk dat ik er maar van ga genieten,afvallen kan altijd nog als het leven even niet mee zit!

Zou ik het dan nu echt begrijpen, met andere ogen kijken, zó eenvoudig kan het toch niet zijn.

Dinsdag moet ik nog een stukje geschreven hebben voor de nieuwsbrief van het werk, ik krijg het niet voor elkaar,inspiratieloos, collega,s dragen wel ideeën aan maar niemand zegt zal ik het schrijven?
Als ik met mijn andere (oudere met nieuw inzicht) ogen kijk denk ik, krijg maar wat,volgende keer ben ik er weer. Of zou ontslag volgen, HAHA , sorry maar mijn lenzen doen zo gek!

Een goede dag en gemis.

Vandaag werd m,n knul 13 jaar, wat een leeftijd,wat een kerel!
Bij zijn geboorte was hij 42 cm en 4 pond, wat een klein ventje!!
Wat een genot om hem groot te zien worden, om van hem te houden.
We weten dat een lang gezond leven niet een gegeven is, dat maakt wel dat we des te meer
genieten van de tijd die wel gegeven wordt.
Vandaag een mooie dag met goede lieve mensen,gezellig,ik heb genoten van de liefde die onbewust gedeeld wordt.
Stacy kwam thuis en Tess was thuis, ieder in eigen tempo en ritme, verplichtingen hebben we lang geleden op gegeven en binnen ons gezin werkt dit prima.
 Mijn vader was aanwezig,óók in zijn tijd en ritme, geen verplichtingen.
Dylan at met zijn vrienden pizza, Tom en Tess gingen naar basketbal, Pa,Stacy en ik aten chinees, ook hier is alles mogelijk. Na de (Iris) koffie m,n vadertje en dochter thuis gebracht, de jongens blijven en doen jongens dingen, leuk deze mannetjes in huis.
Nu zit ik achter de computer en dan ineens slaat het toe.......gemis...., het gemis van m,n moedertje,
ik steek een kaarsje voor haar aan,ik draai een muziekje en laat het gemis toe, het is zoals het is.
Even rollen er tranen, tranen van geluk én verdriet, tranen voor wat ik heb en wat ik mis.
Ik ben mij van beide bewust, dat maakt het leven weer makkelijker, emotie mag er zijn.
Ik zou het graag delen, misschien ooit, voor nu deel ik mijn verhaal met jullie, lezers van mijn blog.

rangorde en Herman

Mijn Tess is een weekendje naar center parcs, met logeerhuis ut & thus, ze werd ook nog keurig opgehaald van school in Sneek, ook ik kreeg instructie, of ik "even" naar Sneek wilde komen om schoolspullen etc op te halen,....en,..oh ja, wil je dan even naar AH, ik wil graag banaantjes,apekoppen,ijsthee perzik en iets te eten na school. Nadat Tess had opgehangen gingen mijn gedachten nog even terug,  ik had toch niet Ja gezegd???????
Dus wel!  Ach, voor mijn lieve Tesske heb ik het over, ze is al zo weinig thuis, ik verbaas mij erover dat Tess leven als vermoeiend ervaart, een leuk weekend center parcs, toch helemaal top?!
Gelukkig heeft ze maandag vrij om "bij" te slapen.
Bij school aangekomen komt ze al vrij snel aangelopen, ze heeft met juf geregeld dat ze weg kon.
Eigenlijk moet ze nog even naar de wc, we lopen terug de school in, hier is de wc hoor!! zeg ik tegen Tess, nee, is het antwoord ik mag naar het personeels toilet!!!
GEWELDIG!!  3,5 halve dag ben je leerling, op de halve stage dag is onze Tess juf, dan ga je naar het personeels toilet!!!

Bij thuis komst krijg ik een whats ap van Stacy, haar geld is op dus ze komt eten.
Ze wil cakejes maken en zo schiet mij Herman te binnen, Herman is een vriendschaps cake, op dag 5 moet hij gevoed worden. Verbaasd kijk ik om mij heen, waar IS Herman?? Als ik in het la kijk zie ik Herman zijn onderkomen in de la liggen.
Herman is niet meer. Als ik bij Dylan na vraag zegt hij verbaasd, "Herman, wie is dat?"
Na mijn uitleg komt zijn reactie heel nuchter, "ik heb geprobeerd van Herman een pannenkoek te bakken, nu is hij dus dood, sorry" Ik had al bedacht aan welke vrienden ik een baby Herman zou geven, helaas, Herman is er niet meer.

Mixed emotions

Een super geweldig feest, wat een geweldige mensen en wat heb ik genoten!
Ik weet dat er veel goede,lieve mensen zijn, nu heb ik het mogen ervaren,allemaal tegelijk!
Het was ook nog tot vijf uur droog, dat had ik "aangevraagd"bij mn moeder, misschien mazzel maar het was droog!
Basketballers van Tom zijn team hebben een prachtig lied voor Dylan en Tom gemaakt, ik weet niet hoe ik het hier kan plaatsen maar misschien kan ik dat nog ontdekken.

Vandaag een andere dag, de as verstrooien van tante Marrianne, ik ging mee uit respect voor mijn tante en mijn vader. Het was bijzonder, fijn ook om nog even samen te zijn met famillie.

Thuis kwam alles samen, bijzonder op twee manieren,hoop,geloof,toekomst,blijdschap, verdriet,
mijn emoties zijn een rollercoaster.

Dit kwam ik vandaag tegen, zo waar.

What we have once enjoyed we can never lose. All that we love deeply becomes a part of us.
Helen Keller (1880 – 1968)

Huilen is het verwerken van emotie, dat ga ik nu doen.

 

Op hol

Dylan is moe maar zeer relaxt, gister heb ik met hem overlegd om ballonnen op te laten voor lotgenotes die zijn gestorven, Lieve Tessa,Richard,Daniël, jullie zijn niet uit onze gedachten, ook Marlo, vriendin van Stacy en natuurlijk Tante Marianne en bovenal mijn moedertje, Dylan reageerde ontspannen, natúúrlijk doen we dat.
Ik blijf mij verbazen, hoe bijzonder zal het zijn.
Vanochtend heb ik Dylan met slushpuppy apparaat naar school gebracht, het was een groot succes, wat een leuke kids.
Nu ligt Dylan op de bank, hij is moe, echt moe, hij laat zich op voor alles wat nog gaat komen, ondertussen drinkt hij slushpuppy,s, nog even en hij heeft brain freeze.
Toen het zware apparaat in de auto stond voelde ik het, hart op hol,da,s lastig, nu twee en een half uur later heb ik het nog, wat te doen??  Instructies zeggen, binnen vier uur melden op de spoed, daar heb ik dus geen zin in, beginnen met bloed verdunners, huisarts bellen, op en neer springen??
Ik denk nog maar even na en hoop ondertussen op een tussen stop en gewoon ritme, lastig.

Anti-grijs

Vandaag een dag van onrust, ergens in mij knaagt er iets, ik kan er niet bij.
Een vroeg kopje koffie bij m,n praat vriendin, hapjes overleg bij de buurvrouw,
Dylan ophalen van school voor bloedprikken. Dylan vind het spannend, "waar wordt ik op geprikt?"
Ik snap dat, gewoon een check up, hb, leuko,s, vitamine D, bezinksel, geen "slechte' tekenen,
toch is het spannend, na het prikken een wrap bij de mac en het leed is geleden, er mag niet meer over gepraat worden. Het bouwen van het nieuwe terrarium neemt veel energie, Dylan past zich aan bij het tempo van Pake. Ik voel nog steeds onrust, waar komt het vandaan?? Tijdens de koffie bij een vriendin van mijn moeder praten we over het naderende feest, ik mis mijn moeder!!! Ik mis haar commentaar over wat het allemaal wel niet gaat kosten, zondag mis ik haar plezier, ik mis haar, ze zou er "gewoon"moeten zijn!!! Ik ben nog verdrietig, dat mag en laat ik toe, dan mis ik iemand om mee te huilen en te praten, ik luister naar "mijn"liedje voor mijn moeder.
Morgen wil Dylan een halve dag naar school, hij is moe,hij huilt, ik ben verward, wat moet ik kiezen?
Moet ik instemmen of hem naar school sturen, het blijft moeilijk, wat is nu weer wijsheid, kies ik voor mijn verstand of volg ik mijn hart.
Verwen ik hem of doe ik hem tekort, waar ligt de middenweg.
Om mijn malende brein rust te gunnen ga ik mijn haar verven, anti-grijs, ik kan de kleur meestal niet onthouden en dus wisselt het nogal, vandaag (en de aankomende weken) ben ik cool-mokka, nou daar is niets mis mee. Het is ook nog gelukt om niet de wastafel,mijn oren,hoofd en vloer te kleuren, dat zijn toch goede voor tekenen!!

Dubbel gevoel

De voorbereidingen voor "het feest" gaan goed !
Een fijne vakantie week, Tess een paar dagen naar ut & Thus, ik hoef mij niet schuldig te voelen dat ik te weinig tijd voor haar heb, ze heeft een heerlijke week, thuis en ut & thus wisselen elkaar af.
Dylan bouwt met vriend Peter en Pake een terrarium voor leguaan Ziggy, Het gaat op het rustige tempo van pake, oei, als dat maar goed gaat, Dylan zijn denk en doe tempo ligt veel hoger, het lukt Dylan om zich te beheersen en zo geniet iedereen, ook ik, wat ben ik trots op mijn manneke en ook op mijn vader. Het blijde "feest"gevoel wordt sterker.
In het weekend moeten de laatste dingen geregeld, verbazend dat alles zo goed lijkt te gaan, nog nergens tegenslagen!
Dylan is zelfs nog naar de kapper geweest, zonder strijd en strubbels, de kapster kent hem en knipt zo snel ze kan, ik kon het niet laten om Dylan te vertellen hoe knap hij nu weer was maar dat werd niet in dank afgenomen, flauwe kul!! Haha, toch heb ik lekker stiekem genoten van z,n lekkere koppie.
Dylan heeft heel veel geschaatst afgelopen weekend, vanavond lag hij dan ook op de bank, de fut was weg. Eigenlijk moet hij deze week nog bloed prikken, dat zit hem niet lekker en ik probeer het juiste moment te vinden. Misschien woensdag ochtend, lekker thuis, naar de action voor plastic plantjes voor zijn terrarium en dan even langs het lab, ik ga het proberen. Hmm heet dat omkopen ?
Of iets om best wil? Ach, Dylan zal er wel iets van vinden en zeker iets van zeggen, volgens mij is het gewoon niet zo,n goede manier van opvoeden, maar het werkt wel!
Ook Stacy is gezellig thuis, super goed in haar hum en dus een genot, ik zag dat ze bij thuis komst haar broer een kus gaf, ach, lief!!!!!  
En dan komt mijn dubbele gevoel, het gaat allemaal wel heel goed, tuurlijk, wij hebben het verdiend, bla bla bla, etc etc. Zelfs mijn vader en ik hadden alle begrip voor elkaar, ik nodig hem uit, hij bedankt, ik snap hem, hij snapt mij, we houden nog steeds van elkaar en het leven gaat door.
WAAAR zit dat ...vergeten addertje????

Survivor

Op 4 november zal mijn zoon Survivor zijn van kinderkanker, dit wil ik graag groot vieren!!
Ik zeg,ik, als ik het bedenk,regel,en uitvoer, wil mijn gezin dit ook graag.
En nu eens anders dan gewoonlijk, ik heb er enorm veel zin in!!!
De voorbereidingen zijn in volle gang, het lijkt me heerlijk, een feest voor de bijzondere mensen om ons heen, die ons gesteund hebben,ieder op hun eigen manier.Ik lig er s,nachts wakker van, mijn hersenen draaien overuren.

Ik krijg hulp van Stacy en vrienden, ik reken op een beetje hulp van boven af, mijn moeder*

China

Tess, " in china spreken ze sinas"!!!

Daar wordt ik blij van! Er wordt hier in huis niet genoeg gelachen.
Stacy is regelmatig thuis maar niet genoeg om mijn prettank te vullen,
Tess is weekends thuis, ze heeft leuke grappige opmerkingen, ik wil niet altijd
lachen omdat het Tess vaak serieus bedoelt is.
Tom en Dylan.........,nou ja, niet echt humor, oh nee, niet mijn humor.

Af en toe komt mijn depressie dus om de hoek kijken,
gelukkig brengt het weekend mooi weer!!

Delen

Gelukkig zijn er altijd mensen die dingen delen, bliep,bliep, er komt een documentaire over een autistische man, dankjewel Inge voor de info. Tom speelde met zijn smartphone, verstoort keek ik een paar keer op, hé, halló !!!  Een docu over autisme!!! herken je iets ?? Toch zei ik maar niets en naar een poosje ging Tom naar bed, geen sport programma voor hem deze avond. Jammer dacht ik, niets om te delen. Voor mij was het zo herkenbaar, en leerzaam, dingen zijn niet altijd wat ze lijken.
Een triest maar voorspelbaar einde, triest voor hen die achterblijven met vragen en geweten.

Gister was ik bij een vriendin, ook wij delen. de herinneringen, een zware maar ook bijzondere tijd,
een tijd van een traan maar ook lach. We delen een verleden maar ook het heden.
Een heerlijke dag, wat heb ik genoten en wat hebben we veel gedeeld,heerlijk en zo eenvoudig.

Nieuwe maandag

Ik denk dat ik begin te begrijpen, nieuwe maandag is net zoiets als het nieuwe rijden maar dan zonder auto en op maandag.
Simpel, eigenlijk.

Deze maandag was ik vrij,dat is lekker maar ook onwerkelijk, ik neem nooit vrij op maandag, dat is mijn dag met mijn kindjes, mijn leuke lieve collega leidster wilde graag ruilen en natuurlijk vertrouw ik haar "mijn" kindjes toe.

Terug naar het weekend, Mijn niet meer thuis wonende jong volwassene heeft mij iets geleerd, loslaten. Zelf is ze bezig om ons als ouders los te laten, wat ik eigenlijk denk wat zei zou zeggen is, "ik ontsnap aan jullie greep", dit klinkt misschien een beetje raar, maar dit afgelopen weekend heb ik ervaren als loskomen van haar greep. Achttien jaar heb ik haar vast gehouden, liefdevol, ik voelde haar kleine warme hand in de mijne, ik heb even gemist dat ze gegroeid is, deze prachtige bijna volwassen meid heeft een iets grotere hand ( met een gat erin zou mijn moeder lachend zeggen)
Hoopvol grijpt ze naar mijn hand, als ze , liefde en aandacht nodig heeft, een helpende hand,  van gedachten wil wisselen, geld gebrek heeft, dat geld gebrek bracht mij op een gedachte, niet die van,  ach,arm kind, nee, die van, dan eet je maar brood met pindakaas !!!  Of ik even wilde bellen, en dat heb ik lekker niet gedaan. Stacy mocht je dit lezen, ik houd ontzettend veel van je, toch wil ik je vertellen dat loslaten ook betekend dat je met geld moet leren omgaan en dat je moeder leert dat jij dat moet leren!!!!

Ook mijn zoon laat ik los, iets minder, hij is gelukkig ook nog maar twaalf.
In zijn geval betekend dat ik niet thuis blijf om voor hem en zijn vriendjes hapjes en drankjes aan te voeren, nee, ik ga lekker mijn eigen ding doen !!!  Welkom tot de pubertijd schat!!!
Natuurlijk nestelen wij ons samen op de bank op zaterdag, heerlijk.

Op het werk was een groepsleider nodig, als medewerkers mochten wij stemmen bij wie deze functie past, voor mijn tijd uit de roulatie, was ik ass leiding gevende, toen ik weer ging werken werd ik stil zwijgend uit deze functie ontheven, natuurlijk is hier iets aan vooraf gegaan, ik heb er destijds veel over nagedacht, het hoe en wat maakt niet uit, ik heb veel geleerd, en ben tevreden.
Nu werd ik "herkozen", lieve fijne geweldige collega,s, ik ben jullie dankbaar, mijn gevoel van destijds is bevestigd en daar kan ik op een positieve manier verder mee. Nee, de functie aanvaard ik niet, voor nu wil ik leven!!!!

De "nieuwe"maandag is een begin van een "nieuwe"manier van het leven ervaren, het voelt goed en bevrijdend !
Steeds meer leer ik wat en wie belangrijk zijn.

Ballon

Super, is het gegaan, de eerste week was even afzien en tanden bijten,daarna ging alles als een trein zonder vertraging. Natuurlijk is dat niet blijvend, ik denk altijd, "nu vasthouden", ondertussen weet ik allang dat dat een illusie is. Rustig en alert blijven werkt beter.
Na kamp kon Tess de draad niet meer oppakken, moe.
Op maandag ochtend zei mijn hart, thuis houden, toch laat ik mijn verstand spreken en dus gaat Tess met de taxi naar school. Op maandag een huilende Tess aan de telefoon, op dinsdag gemoeds knagende berichtjes, op woensdag was ik er klaar mee en heb Tess op gehaald. Donderdag klassen avond, het was leuk en gezellig en een moment om mijn hart te luchten, ik, de moeder van Tess vindt !!!!!  Zo, dat is gezegd,netjes en beleefd maar zo zal het zijn, mijn hart heeft gesproken!

Ook bij Dylan op school heeft het eerste gesprek plaats gevonden, wéér een nieuwe begeleider vanuit Leyndensteyn de school voor langdurig zieke kinderen, een nieuwe begeleider binnen de school en natuurlijk een nieuwe leerkracht ( twee). Een goed gesprek, de begeleider vanuit Leyndensteyn weet wat ze wil en dat valt bij mij in goede aarde, iedereen denkt en doet mee, super!

Mijn energie niveau was toch wel weer wat gezakt, op het werk vind ik de kids helemaal geweldig,ze zijn zo lief,grappig en volop in ontwikkeling,prachtig, maar het samen werken met een enkele collega brrrrr. Niet overgevoelig zijn san, rust rust rust!!! Nou binnenkort eerst maar een weekje vakantie dan.

zo,ging ik op weg naar Eelde naar een goede vriendin waar ik mee kan lachen en huilen en waar ik geniet van rust. Ikheb leuke kleren gekocht, niet de, mijn doe maar ruim komfie en warme fuzzy fonzy look maar lady like, HAHA. Ben benieuwd wanneer ik het draag maar ik vind het geweldig.

Weer thuis liep mijn opgeblazen ballon weer snel leeg, Stacy moest verhuizen, (ADHD binnen een dag dus), Tess naar basketball,Dylan kite surfen, hoe krijg je dat voor elkaar???
Nou het is gelukt maar dat betekend wel dat de lucht in mijn ballon met een enorme vaart door de lucht vloog, een drie dubbele salto maakte,een ander halve schroef en over de landing zal ik maar niets verklappen maar het ging mal. De man die ook in dit huis woont en genetisch de vader is van drie kids heeft z,n plooien in het gezicht de eerste zes weken op onweer staan, daar ben ik van overtuigd.

Gelukkig, morgen, nieuwe dag,nieuwe kansen, en dat op maandag!!

Zen

Eindelijk is het gelukt! ik ben op de camping aangekomen.
Tess en Dylan zijn thuis en Tom heeft een wedstrijd, een
thuis wedstrijd, Tess mag mee, Dylan blijft gewoon thuis,
hij wilde wel met mij mee en dat mocht ook, het vriendje
wat hij nodig heeft om zich te vermaken mocht niet mee,
helaas,jammer,daar had deze moeder even geen zin in.
Nu ben ik hier dus alleen, dat vind ik niet erg, zo kunnen mijn
hersencellen even hun plek opzoeken en opladen.
Ik lees,denk,speel patience en kijk tv.

Tess heeft vrijdag afscheid genomen van de groene groep,
met taart zonder emotie , bijzonder en mooi, zo eenvoudig
kan het leven zijn.
Het wonen gaat geweldig, om eerlijk te zijn denk ik dat het
beter gaat dan thuis, dat is lastig om te zeggen maar wel de
waarheid. Nu moet ik mij dan beter voelen en niet schuldig
Ik voel mij niet meer schuldig, mijn dochter woont op een goede
plek, waar ze blij is. Ik ga nu genieten van de weekenden dat ze thuis is
en van de midweken waarbij ik mijn energie kan sparen.

School is een ander verhaal, dat telt voor alle drie de kids.
Stacy weet wat ze wil en heeft er zin in, als Stacy alle remmen
los gooit kunnen we haar niet meer volgen, als de rest van de klas de tas
nog uitpakt om te beginnen pakt Stacy alweer in, verbaasd kijkt ze om zich heen
"snappen jullie het nog niet?"

Tess, kijkt verbaasd om haar heen, huh, wat gebeurt er allemaal?
Zover ben ik nog niet, en eigenlijk wil ik het ook niet, doe maar rustig
aan dan komt het ook allemaal wel goed.

Dylan is weer een ander verhaal, wat willen jullie allemaal van mij?
Hij wil "spelen", ijshockeyen,kite surfen, willy wortelen (uitvinden)
toekomst is de volgende dag.

Ik houd gewoon van mijn kinderen, zo bijzonder, zo uniek,
ze zijn wie ze zijn, ze redden het wel, op hun eigen manier,
ze voegen hun talenten toe aan de maatschappij.

Mijn lieve vriendin Griet gaf me een schilderij,

Het raakt me enorm en ik moest huilen, voor mij, mijn kleuren.
Ik kan het nu niet uitleggen,maar het zegt veel.

 

Ik ook

          

Ook vandaag verdriet.
Dat kan ook bijna niet anders, hoe kan ik van jou verwachten dat je blij bent, zoveel verandering in je leven. Zo vermoeiend, kun je wel even relaxen zoals thuis? Je hebt niet een "eigen" kamer, geen tv, Ipad, waarmee je thuis heerlijk op bed ligt, muziek, voetbal. Moet ik met de leiding praten ? Dat je meer rust nodig hebt. Moet ik met juf overleggen? Kon jij mij maar vertellen hoe het met je gaat, wat je voelt en hoe je dingen beleefd, kon ik maar iets voor je doen. Zou ik een goede moeder zijn als ik thuis bleef en er voor jou zou zijn? Zou ik het dan aan kunnen? Zou ik me niet zo depressief voelen?
Zouden we dan allebei gelukkig zijn? Lieve,lieve Tess, wat kan ik doen, wat moet ik doen?
Weet dat ik van je houd!!! Jij bent liefde!!!!

Moeilijk

Tess heeft het zwaar, ik dus ook.
Tess stuurt berichtjes waaruit ik opmaak
dat het niet zo lekker gaat.
Gister avond heeft ze gebeld, ze praatte wat flauwtjes,
het was goed gegaan, ze wist niet of ze vrijdag wel ging,
ze was duizelig.
Mijn moeder hart doet pijn, ik wil haar wel halen, alles terug draaien,
ik weet dat dat niet kan, in ieder geval niet nu, het moet een kans
hebben, een kans van slagen.
Vanavond belde ze met een begeleider, tranen, Tess heeft het wel fijn maar vind
het moeilijk, een ander ritme, andere regels, alles anders.
Ik begrijp het zó goed, ben ook uit mijn ritme, terwijl ik weet wat er gaat komen.
Ik maak maar wat grapjes, vertel over Lea, zeg dat ik het óók moeilijk vind.
Na 15 minuten moet ik het gesprek beëindigen, anders komt er geen einde
aan ons gesprek zonder woorden.
Dag lieve dappere Tess, kus en knuffel van je moeder.

loslaten

Stoere Tess, god wat ben je lief, wat houd ik veel van jou,stoere dappere lieverd!!!

Bewonderenswaardig hoe Tess zich vanmiddag heeft gehouden, ja, het was spannend, nee, niet de boerderij, school.Ik kan dat alleen maar beamen. Morgen gaat Tess met de taxi, Tess weet niet waarheen, ja, naar een juf met de naam, Titia, ik weet net zoveel. Gelukkig snappen de medewerkers op de boerderij de spanning, ze gaan bellen met de taxi chauffeur of ze Tess naar de klas brengt, zo niet....,dan gaat er iemand van de boerderij mee, SUPER!!
De leidinggevende riep mij bij het afscheid nog na, "je mag altijd bellen!", ervaringsdeskundige, dat voelt goed.

Mijn zoon bleef vanmiddag spelen in de stad, dat kan nu hij op de fiets is, keurig belde hij met de mededeling, ik blijf nog even hier, het is zó leuk.
Ik ben blij, voor hem, gossie, wat wordt ie groot.

En ik? Ik moet loslaten, ook ik moet mijn leven leven.
Genieten van mijn vrijheid.
Het voelt nu nog wat dubbel,
loslaten en vast willen houden,
controle,
Dat wat ik wilde,krijg ik nu,
ik  blijf het proberen,
op een dag zal ik het kunnen,
loslaten!

Tess

Zo ga ik Tess "wegbrengen", tot vanochtend was ik best ontspannen.
Het wordt nu spannend, Tess is onrustig, en niet "fit", dat snap ik.
Ik probeer rustig te blijven maar pik Tess haar onrust toch op.
Heb ik alles goed geregeld? Gaat het goed komen?
Ik ga er maar vanuit. We gaan voor een mooie goede toekomst voor Tess!

De laatste week, de taxi,s voor Tess zijn geregeld, drinkbekers,flesjes,broodbakjes, de benodigdheden voor de eerste schoolweek, het overleg met de logeerboerderij,sportschoenen en outfit,de kapper.
Ook de hond ging naar de kapper, Dylan gaat morgen.
Dylan heeft nog een bel nodig voor op z,n fiets en fietstassen en verlichting, voor Stacy moet ik nog een boek bestellen, maar eerst moet ik de boekenlijst vinden, er moet nog uitgezocht worden of ze een inboedel verzekering nodig heeft en er moet zorgtoeslag worden aangevraagd.
Nu nog labelen en bedenken hoe de contacten met boerderij en school verlopen moeten, en wat moet Tess mee ?  Verder, pieker en denk werk, waar is het begin en waar het eind? Verhuizing op het werk en het schrijven van verslagen houd mij bezig, uiteindelijk komt alles goed.
Ik zal blij zijn als de maandag voorbij is, ik weet hoe verdrietig ik Tess zal achterlaten, hoe verdrietig ik weg ga, wist ik maar dat alles goed uitpakt, Tess het leuk heeft op school en kleurrijk.
Morgen nog een ochtend werken, zaterdag pedagogische training daarna maar even naar de camping en relaxen, samen met Tess.

Piekeren

Afgelopen nacht kon ik maar niet in slaap komen, de verjaardag van Stacy is voorbij,een mooie dag en avond,ondanks het gemis van dierbaren zijn de mensen die er waren dierbaar, zij maken deze dag tot een heerlijke. S,nachts genoot ik ervan dat de kinderen het zo goed hadden met elkaar, alle drie sliepen ze thuis en dat volle huis voelt goed! Dat bracht mijn tuimelende hersencellen tot volgende week, school gaat beginnen, de eerste gesprekken op de school van Dylan op maandag ochtend.
Tess gaat s,middags naar Boerderij kleurrijk waar ze gaat midweek wonen, de nieuwe school,andere taxi en chauffeur, Tess vind het spannend, ik kan wel janken en doe dat dan ook, m,n Tesske.
Zestien jaar geleden had ik nooit kunnen bedenken dat Tess met 6 jaar niet meer door de week thuis zou wonen, ik zeg tegen mijzelf, Sandra, het is goed, mijn hart huilt.
Vervolgens gingen mijn gedachten natuurlijk naar mijn moeder die ik in deze tijden zo mis,de dingen die ze zou doen en waar ik alleen niet aan kan voldoen,boodschappen met Stacy,mee Tess weg brengen, spullen regelen en mee denken,labels naaien,mopperen en overal iets van vinden.
Zo waren er nog heel veel andere gedachten, ze raakten kant nog wal maar ze waren er wel en hielden mij uit de slaap. Vandaag mocht ik mee genieten van ons nieuwe prachtige buurmeisje, dan realiseer ik mij weer hoe mooi en bijzonder de dingen zijn.
Morgen een nieuwe dag, vannacht hoop ik te kunnen slapen.

Einde vakantie

Net nu ik het vakantie gevoel begreep is mijn vakantie afgelopen, morgen weer een gewone werkdag.
Vroeg opstaan, geheel niet mijn ding,gelukkig ben ik dol op de lieve kindjes van het KDV.
Ik zie wel op tegen de dingen die "moeten", en waar zo weinig tijd voor is.
Van de laatste vakantie week heb ik genoten, aan het water bij de zee, heerlijk, Stacy en Dylan in het water, de honden relaxt bij me. Ook het weekend was heerlijk, Met Tom,Dylan en Frank naar de camping, de jongens hebben zich prima vermaakt, Dylan had z,n grote mond thuis gelaten, Tom rommelt om met achterstallige klussen, EN heerlijk warm weer. Tussen Tom en Dylan smeult regelmatig het vuur, het laait niet hoog op en er hoeft niet geblust te worden. Morgen gaat Tom opnieuw naar de camping, alleen, ik zou niet met hem willen ruilen,zijn karakter is niet makkelijk,
soms ben ik ook jaloers, ik ben nooit alleen, altijd nodig voelt niet goed, wel is dat ook mijn eigen schuld, nee, drie letters, hoe moeilijk kan het zijn?
Ach,als ik ooit oud mocht worden, dan draai ik de zaken om!!

Ik voel me relaxt, dat wil ik graag vasthouden en misschien gaat dat een week lukken, Tess gaat logeren, Stacy moet nog vier uren kiten voor haar certificaat, de wind is niet gunstig deze week maar misschien woensdag. Dylan heeft nog een dagje pretpark tegoed, waarschijnlijk wil hij ook woensdag, mijn vrije dag,dat wordt weer lastig. Morgen is maandag, dan ga ik eerst werken, woensdag is nog even uit zicht.

Vakantie gevoel

Mijn laatste vakantie week gaat in!
De eerste week was mijn onrust enorm,ik kan dan niet genieten van wat er om mij heen gebeurt.
Schiermonnikoog was heerlijk!! Ik weet het, ik houd van de zee, de wind, de onrust die de golven mee brengen, een heerlijk, eerlijk strandpaviljoen, cappuccino van "echte" melk.
Ook hier heb ik "last" van mijzelf als ik eerlijk ben, Dylan vraagt teveel, praat teveel, wil teveel, Tess doet te weinig,gaat te langzaam, vraagt teveel, Tom is aanwezig, doet zijn ding, ik doe mijn best, de dip raakt mij. Gatver.
Vandaag gingen we met z,n allen naar Kornwerderzand, Stacy en Dylan gingen kitesurfen, het was heerlijk, de honden speelden op het strand, Tess bleef in de auto en genoot van ........, waar Tess van kan genieten, Tom deed z,n Tom ding, ik genoot, ik weet niet precies waarvan maar het was heerlijk, de wind,de zee, de honden,de kids, eindelijk kon ik weer eens gewoon genieten, van het leven.
Nu wil ik dat vasthouden, héél lang, illusies, maar deze dag heb ik maar weer, het was heerlijk!!
Het vakantie gevoel!!

Belazerd

Een paar dagen geleden heb ik de titel al neer gezet, nachten slaap ik onrustig, ik ben naïef, dat is een feit. Ik heb daar nooit zoveel last van. Bij mijn tante Marianne heb ik mij altijd het nichtje gevoeld, we zagen elkaar niet heel vaak en bijna nooit als ook de andere nichten er waren, of de neef en nicht van de andere kant van de familie. Ik weet van mijn vader dat hij het pleegkind was, en zich ook vaak zo heeft gevoeld. Nooit een raar woord maar nu mensen overlijden en verhoudingen veranderen weet ik meer van mijn ouders en familie dan ik eigenlijk weten wil en ook aankan. Het is verleden tijd en heeft niets met mij te maken. Zo is het toch niet helemaal, in het boek nestgeuren staat hier veel over beschreven, de invloed van famillie in je leven.
Tijdens de dienst gingen nichten en neef kaarsen aansteken, ik deed niet mee, voor het eerst voelde ik mij niet "echt"nichtje, buitengesloten, dat deed pijn. Na de dienst kwam een meneer mij condoleren, "jij bent tenslotte ook nichtje",waren zijn woorden, ik was verbijsterd maar ook blij, JA ik was ook nichtje! Na de familie samenkomst vroeg mijn vader om het armbandje van mijn moeder, Marianne had dat na het overlijden van mijn moeder gekregen, oh jee, nicht had de sieraden al mee genomen naar Duitsland, mijn vader zijn tranen branden. Ik ben gewoon boos,teleurgesteld en belazerd, de spullen zijn al verdeeld. Nee, wij hebben niets nodig, het beeldje van de  rode kater is genoeg, de kop is eraf geweest maar ik weet zeker dat hij met liefde is gelijmd, "kies maar wat uit hoor, de rest gaat toch weg", Lieve tante Marianne, ik ben heel blij met de rode kater,ik zal nog vaak aan u denken, liefs van uw nichtje Sandra".

Mijn vader glijd af, hij is verdrietig, niet over al het materiële wat hij niet erft, maar over de zus die hij is kwijt geraakt.

Ik probeer het los te laten, maar dat vind ik heel lastig. Ik ben verdrietig.

Prima dag

Een vakantie dag! Vanmiddag Dylan en vriend naar de bios, lekker tijd voor mijzelf.
Helderheid, (ik dus) ging bij een vriendin in het ziekenhuis op bezoek,geen vriendin te vinden,bleek ze nog op de operatie kamer,ik had mij een dag vergist.
Vanavond lekker gegeten met ADHD en ADD, morgen naar de dienst van tante Marianne,ik hoop dat ze zichzelf in toom kunnen houden,niet zozeer voor mij maar wel voor mijn vader, een zware dag voor hem. Ben ook benieuwd of Tom op tijd of überhaupt op komt dagen, het is in Driehuis, oké,dan ben ik wel op tijd in IJmuiden, Tom,het is Driehuis, oké, ik zie je daar, in IJmuiden ..........ik geeft het op, succes!! tot in IJmuiden!!

rommelig

Mijn eerste vakantie dagen zijn voorbij.
Best genieten,uitslapen,buiten aan een bakje koffie,mijn "nieuw"verworven gewicht
is nog intact. Tess is naar de boerderij,Tom op kamp en Stacy heeft haar eigen vakantie.
Dylan is na een 'minne'boze dag weer gezellig aanwezig.
Vandaag ben ik naar de eerste verjaardag van een lief klein ventje geweest, er was veel gezellige visite, familie. Toen ik wegging realiseerde ik mij dat het de trouwdag van mijn ouders was, m,n vadertje gebeld in de veronderstelling dat hij wel eens een mindere dag zou kunnen hebben, hij kwam gezellig mee eten, hun trouwdag was trouwens gisteren, oeps.
Op zulke momenten mis ik lieve betrokken familie om mee te delen.
Morgen beloofd en mooie zonnige dag te worden,een dag om op te warmen,lijkt me heerlijk!
S,avonds maar even eten met Stacy en Dylan,Stacy blijft slapen (moet haar kamer dus nog wel ontruimen) donderdag een pittige dag met het afscheid van onze lieve tante,zus van mijn vader.
Zoals hij zelf zegt, afscheid van zijn jeugd, hij had het zo graag anders gewild.
Lieve pap, ik snap je zo goed maar ik kan jou niet missen!!
Zelf zit ik ook niet zo prettig in mijn vel, ik kan mijn vinger er niet opleggen.
Ik denk dat ik er genoeg van heb, zo weinig familie, zo regelmatig een afscheidsdienst.
Natuurlijk, het voordeel, .....je bent er snel doorheen.
Ik leer steeds meer, geniet van het goede in iedere dag.
Verder moet ik nog wat "zaken" regelen, de taxi voor Tess, inschrijven voor school, pgb, boeken bestellen voor Stacy en wat financiën voor mijn vader.
Ik weet het nu al!! Morgen neem ik mijn kids mee uit eten!!!!

beetje in de knoop

Tsja, waar mijn wens voor 2012 een "gewoon" jaar was gaat dat dus niet lukken.
Het gaat niet goed met mijn tante, ze gaat sterven, binnenkort.
Mijn tante, de pleegzus van mijn vader, de lieve.
Altijd zorgen en nu, een leven, een "eigen" leven, helaas en onvoorstelbaar, waarom,
geen antwoord, een paar jaar was voldoende geweest, het mag niet zo zijn.
Het hele verhaal is zo complex, mijn vader die mee ging als mijn tante moest kuren,die bij haar bleef,voor haar zorgde, de zus die er niet was, kwam en weer ging, mijn vader die zijn best doet maar het nu niet meer weet, aan de kant gezet, we wachten af. En ik, ik kijk toe, voel,probeer,denk na.
Ik probeer er te zijn. Wat kunnen mensen het leven en de dood complex maken.
Ik weet het ook niet meer, gevoel en verstand mijlen ver van elkaar verwijderd, chaos.

16 jaar

16 jaar geleden kwam jij, binnen anderhalf uur.
Dat is ook de enige keer geweest dat jij super snel was.
Alles deed je in je eigen tempo en op je eigen manier.
Vol liefde.
Ik geniet zo enorm van je ,jij bijzonder kind.
De laatste jaren vond ik het zorgen steeds zwaarder,
zorg intensief, en dat is het.
Nu ben je 16, een echte lieverd.
Na de zomer ga je midweek wonen in oude Mirdum,
en naar een andere school, gelukkig kijk je ernaar uit.
Om eerlijk te zijn, ik ook.
Wat zal ik je missen, maar ook wat zal ik energie overhouden.
Lieve Tess, mijn hart huilt, ik houd zoveel van je !!

Geen kind meer

Lekker Weg

Na een intensief maar goed verlopen weekje ga ik vandaag lekker weg!
Samen met Stacy naar Lage Vuursche, hotelletje,zwembad, sauna, heerlijk, shoppen in Utrecht,
lekker eten en drinken. Samen hebben wij dit verdiend na een jaar hard werken op school.
Voor Tess is bijna alles geregeld, alleen de taxi nog. Dan in September gaat het echt gebeuren, Tess gaat midweek wonen !! Nu kan ik er wel van genieten, het komt allemaal goed.
Alles even een plekje geven en weer eens kunnen lachen, wonder middelen, en met Stacy kan ik lachen. Bijzonder, "vroeger" deelde ik dit met mijn moeder, nu met mijn dochter (met mijn moeder die toekijkt en mee lacht)

Op Reis

Het hebben van "bijzondere"kinderen heeft ook een bijzonder voordeel.
Toen de kinderen nog klein waren gingen we wel op vakantie, nooit ver en nooit lang, dat was te onrustig en kostte veel energie. Nu ze groter zijn willen Stacy en Dylan wel wat van de wereld zien,
maar niet tegelijk, ADHD en vermoeidheid gaan niet goed samen, Stacy en Dylan dus ook niet.
Ook Tom houd niet van onzekerheid, vreemde landen, talen en "gedoe".
Ik wel!! Ook houd ik van reizen. Dus, geniet ik nu de luxe van het met ieder kind apart op stap gaan!
Ik stel mij in op het kind, met Tess en haar hondje Lea ga ik dus in een roze pipo wagen.
Ik neem een boek mee en voldoende koffie, relax.Tess slaapt uit, ontbijt, wandelt met de hond, rust uit, even winkelen en eten en Tess geniet, ik dus ook.
Met Stacy ga ik naar Utrecht, we winkelen tot onze voeten het begeven, eten, relaxen in de sauna van het hotel, slapen, ontbijten, winkelen nog wat meer en gaan genietend naar huis, lang leve de lol!
Met Dylan ga ik naar Milaan, we vliegen, hij geniet! In het hotel relaxen we wat, ik verdiep mij in de dingen die hij waarschijnlijk leuk vind, Dylan kletst mij de oren van het hoofd, hij wil van alles eten en kopen, we nemen de tram en metro dat bespaart energie, af en toe gaan we naar het hotel om bij te tanken (daarom gaan we ook een dag langer) Samen genieten we, hij van alle indrukken, ik van hem.
Mijn "bijzondere "kinderen vinden dit één op één genieten, ik ook, zo zie ik het mooie van ieder van mijn kinderen en kan ik genieten van wie ze zijn.
Met z,n vieren, gaan we naar Schiermonnikoog, lekker uitwaaien, Stacy gaat niet mee, ze wil niet mee. Ik heb er zin in, niet alles zal geweldig zijn en soepel gaan, maar genieten wordt het wel!

Zonnebloem

Ik heb mijn papiertje, een mooie stap in mijn ontwikkeling.
Tijdens de diploma uitreiking kreeg ik ook deze zonnebloem.
Tess keek mij aan en zei,' voor wie is die bloem?".
Verbaasd keek ik haar aan, "wat bedoel je"?
"Brengen we de bloem bij Oma?' "Ja, dat doen we!"
Mijn bijzondere Tess,alleen zij kan dit bedenken.
Gisteravond toen ik bij mijn vader was vertelde ik hem dit verhaal, allebei moesten we lachen, bij het bespreken van de wensen van mijn moeder zei ze,"ik wil bloemen van het seizoen,maar géén zonnebloemen!"
Mijn oudste dochter zei vandaag nog, "ach, Oma wilde wel vaker iets niet!" Heerlijk!!
Vandaag hebben we de bloem gebracht,in LIEFDE!!

ZZP

Vandaag viel de envelop op de mat, CIZ, zij indiceren,ze bepalen of mijn Tess hulp nodig heeft, ze bepalen ook hoeveel hulp. Heel tegenstijdig met mijn gevoel hoop ik op veel hulp, deze hulp bepaald de weg die Tess en wij samen met haar ingaan. Er is veel hulp geïndiceerd, dat betekend dat Tess volgend jaar gaat midweek wonen, en dat Tess naar een andere school zal gaan. Dat wat ik gewenst heb gaat dus gebeuren. Mijn hart huilt, ik wil mijn Tess gewoon thuis houden, niemand houd zoveel van haar als ik!! Heel hard wil ik schreeuwen, Tess blijft bij mij!! Toch weet mijn hart dat het beter zal zijn voor Tess, mensen net as haar, geduld, begrip, regels, hou vast, duidelijkheid.
Wat zal ik het nog moeilijk krijgen, schuld gevoel, wat weet Tess ?? Hoe voelt het voor haar ?
Wat is wijsheid, of kies ik uit egoïsme ? Nu eindelijk het besluit er is weet ik niet wat ik moet voelen, opluchting of verdriet, ik voel beide, Tess haar toekomst is voorlopig veilig, de indicatie is voor 15 jaar. Ik denk nog even na, ondertussen huilt mijn hart.

onrust

Morgen gaat Dylan op schoolreis, twee dagen,op de fiets, bestemming onbekend.
Heel handig, dat geeft onrust, met de bestemming bekend zou Dylan zijn onrust al groot zijn.
Waar ga je heen,wat ga je doen en wordt er van je verwacht,kan je de afstand fietsen?
Eigenlijk vind ik het vreemd,waarom bestemming onbekend? De juffen hebben nu al plezier, de kinderen weten lekker niet waar ze heen gaan,haha,lange neus. Ik vraag mij af of dit niet weten voor de kinderen ook leuk is, voor Dylan in ieder geval niet.
Voor mij trouwens ook niet, Dylan is onrustig en dus Tess ook. Op deze momenten wilde ik wel een thuisblijf moeder zijn, ik moet morgen werken maar ben nu al moe van Dylan en Tess, dat zal morgen ochtend niet beter zijn, maar ach, ik rust wel weer bij en hoef niet te fietsen naar een onbekende bestemming. Mijn ventje is vandaag lekker thuis gebleven om vóór te rusten en om te genieten van zijn beesten en om naar de kapper te gaan, morgen breng ik hem naar school,dan gaat hij fietsen, naar een voor hem onbekende bestemming.
Ik hoop dat hij geniet van zijn schoolreis !

Morgenavond met Tess naar Workum, er wordt daar binnenkort gebouwd, misschien ligt Tess haar toekomst daar,we zullen zien!

ONRUST!!

Taxi

Zo vaak heb ik gebaald, voelde ik mij "de taxichauffeur" , vaak was dat mijn eigen schuld, gewoon, nee, zeggen, gewoon nee is niet altijd makkelijk, ik vind het vaak niet makkelijk. Ouders van een ADHD-,er zullen dat snappen, het gescheld,geschreeuw,kwetsende opmerkingen, taxichauffeuren is dan een stuk rustiger. Nu mijn ADHD puber niet meer thuis woont is weigeren een stuk makkelijker.
Gisteravond kreeg ik een berichtje, kom naar huis,wil jij ons naar TDF (disco) brengen?
Berichtje terug, is oké. Weer een berichtje, bel me. hier kwam de vraag met de inleidende woorden, ik heb mijn ov kaart thuis laten liggen, Esther ook, kun jij ons halen? NEE, ik ben geen taxi bedrijf, waren mijn stoere vol overtuiging uitgesproken woorden, laat de ouders van Esther maar rijden.
die hebben gedronken, HAHA, IK heb ook gedronken, dat was geen leugen,ik had al koffie gehad en cola, levensgevaarlijk om dan nog te rijden. Oké, laat maar. YES,YES !!
Rustig ben ik weer gaan zitten, voeten omhoog, een lekker drankje om het te vieren.
Toch zo gek nog niet een puber op kamers!!! Vandaag kwam ze eten, gezellig!! Dan is het genieten van haar humor. Met liefde heb ik haar weer terug gebracht, ze moest nog was mee die ik ook met liefde voor haar heb gewassen, nu was het mijn keuze. Ik ben trots op mijn lieve stoere zelfstandige puber, ik ben ook trots op mijzelf.

Mooie ontwikkeling

Na een paar moeilijke nachten,één voor mij en één voor Stacy ontwikkeld het 'op kamers' gaan zich best goed. Stacy zag het niet meer zitten en wilde alles afblazen, dat kon natuurlijk niet meer, ze heeft getekend. Samen hebben we midden in de nacht besloten dat dit studenten huis bij haar past, het heeft zo moeten zijn. We zijn naar Ikea gegaan en hebben een kast en leuke spulletjes gekocht, ze heeft zelf betaald,STOER! Tom en Stacy zijn vanavond alles in elkaar gaan zetten en op gaan hangen, de leuke meiden in het huis hebben geprezen hoe leuk het werd en nu, nu heeft Stacy er zin in!!
Morgen brengt Pake het matras, dat betekend dat hij zelf op een ander bed gaat slapen en nieuwe matrassen koopt, ook STOER! Hij vind het maar niets, zijn klein dochter in dat huis, maar wijselijk houd hij zijn mond en steunt waar hij kan. Nog even gordijnen scoren en dan gaat ze er morgen slapen. Een koelkastje zou nog welkom zijn, broertje lief zal zoeken op marktplaats, ook dat komt vast goed. spannend, leuk spannend, een nieuwe fase in het leven van mijn stoere studente.

Slapeloze nacht

Mijn heerlijke stoere 17 jarige puber gaat uit huis!!
Ik ben vóór! Absoluut, ik denk dat het goed is voor haar en voor ons gezin.
Ze is toe aan een stap vooruit, gister twee kamers bekeken, één degelijke met twee
meiden, één in een echt studenten huis, natuurlijk een eenvoudige keuze, degelijk,redelijk schoon,
ruim. Tot mijn verbazing hoor ik mijn "kind"kiezen voor studentenhuis.
Dat veroorzaakte een slapeloze nacht. Ik kon het maar niet geloven en ook niet terug draaien.
Vandaag heb ik stoer geholpen met poetsen en verven. Ik ga het redden met mijn dochter als student in een studenten huis.Ik weet het zeker,mijn dochter red het ook!

Niet blij

Vandaag was ik niet blij,toch had ik mijn pilletje gehad.
Ik weet hoe het komt, het leven is niet eerlijk, daar kan niemand iets aan veranderen, maar het is wel waar. Hoe kan ik reageren als mijn vader verteld het leven niet te willen leven, alweer is hij betrokken bij kanker, iemand zo dierbaar zo dichtbij. Ik kan zijn gevoel alleen maar beamen, en ja,ik snap het best. Ik kan zo weinig voor hem doen,praten en er zijn. Afgelopen weekend ging hij naar Assen, naar de motor races, racen tegen kanker, Dylan is er vaste VIP gast. Vol bewondering spreekt hij uit wat hij heeft ervaren, zo bijzonder, een ervaring zonder woorden, zo mooi, deze kinderen delen iets wat geen woorden heeft maar een groot samenhorigheid, en ze hebben plezier, kunnen genieten.
Zonder woorden weet ik wat hij heeft ervaren, het brengt hem heel dicht bij zijn gevoel, dingen die hij heeft ervaren, dat doet pijn maar voelt ook goed. Het brengt ook herinneringen boven die hij niet wil herbeleven, dat gebeurt wel. Hij is bang voor de toekomst, de pijn in het verschiet, donkere wolken, klaart het weer op? Komt er regen? ,onweer? Wie het weet mag het zeggen, maar niemand wil het horen. Ook ik ervaar de pijn.

Taart

Vandaag mijn panel gesprek, haal ik het dan ben ik klaar met school,diploma behaald.
Dit weekend kon ik al genieten,geen huiswerk,tijd om voetbal plaatjes in te plakken voor Tess,
heel waardevol.
Vandaag geen feest mocht ik slagen,vanavond ga ik naar mijn vader,net als op andere dinsdagen,
hij geniet ervan en ik ook.
Mam,jij had gezorgt voor taart en dat de vlag uit zou hangen,en dat ik bloemen kreeg,jij zou trots op mij zijn. Dat ben je nu ook, maar bloemen,taart en de vlag vallen niet uit de hemel.
Morgen ga ik het vieren,dat is ook vroeg genoeg. Met een traan en een lach.

Geen 65

Gossie mam,vandaag groot feest 65,een mijlpaal.
Helaas,geen taart,slingers,feest,geen 65,niets,niets om te vieren.
Een dag als alle andere,voor alle anderen,niet voor ons,wij missen jou,
Wat hadden we het graag gevierd,je kunnen knuffelen,kussen,de gek aansteken,
Ik zou gezegd hebben dat je nu oud was,65 is niet oud,65 is veel te jong.
Mam,ik mis je iedere dag,maar vandaag nog meer!!

De wekker

Tess is vrij,een hele week,dat betekend even geen wekker.
Niet om kwart over zes opstaan en dan proberen een auti puber uit bed te krijgen,en onder de douche en in "gewone"kleren,niet in trainingsbroek.  De wekker op zeven uur,"gewoon"opstaan.
Ik doe mijn ding,geen stress en strijd die ik eigenlijk niet wil.

Wat een energie heb ik dan extra. Dat was ook handig deze week,de proeve moest klaar,stress op het laatste moment.Wat zou het handig zijn als ik kon plannen,er is altijd tijd te kort.
De map is in geleverd,ik heb nog niet gehoord dat ik dingen aan moest vullen,gelukkig niet.

Nu leef ik wel in een verkeerd ritme, een nacht ritme.
In de nieuwe PGB aanvraag van Tess staat, ruilt dag en nacht ritme, van wie zou ze dat hebben?

Volgens de psychiater heeft ze veel van haar vader,autisme is erfelijk.
Voor het eerst hoor ik Tom beamen dat hij ook trekjes herkend, lastig,toch relatie therapie.
Ik doe even niet meer mee, ik heb al therapie gehad. Het gaat goed met mij.
Ik heb besloten om ook voor mijzelf te kiezen, eerst voor mijzelf.
Geen therapie voor deze dame, ik wil leven, mijn leven, het is mij gegeven, ik hoef gelukkig de wereld niet te redden.
Dat wordt dan egoïstisch genoemd,maar dat is het niet, het is zelf behoud!

Examen

Na negen maanden hard werken ben ik nu toe aan de examinering,het is niet meer spannend,wel veel werk.
Tijd zoeken en vinden valt niet mee,gelukkig raak ik er niet meer van in de stress,meestal komt het goed,mocht dit niet zo zijn dan ga ik in september gewoon verder.
Veel ontwikkelingen in huis,Tom is eindelijk naar Dr Santana geweest,nu hopen dat dit tot "iets"leid.
Volgende keer moet ik al mee,jammer,ik wil best wat toevoegen maar heb geen enkel belang bij relatie therapie.
Volgende week komt jeugdhulp,Stacy wil graag op zichzelf,een goede set denk ik,ze kan dan haar dingen doen zonder 'last" te hebben van ons,dat is niets persoonlijks,ze kan niet met Tom door één deur en dat is moeilijk als je met zijn allen in een huis woont,ik denk dat het haar goed doet en vooral rust geeft.Ze is aan genomen op het friesland college,nu nog stage afronden,dat ging natuurlijk niet soepel,we gaan er wel vanuit dat het goed komt en Stacy haar diploma haalt.
Dat zal een goede reden zijn voor een stedentrip!
Ook voor Tess komen er misschien veranderingen,midweek wonen bij boerderij kleurijk,dit alles hangt nog af van de perikelen rond het PGB,afwachten dus!
Puberende Dylan speelt ijshockey,besteed tijd aan z,n baardagaam en heel veel aan zichzelf.
Hij geniet van het leven,heerlijk om te zien.Hij is minder moe en heeft minder pijn,we hopen dat dit zo blijft.Op school heeft hij het licht gezien,wie had dat gedacht?
En ik? Ik heb veel geleerd,en ben daar nog steeds mee bezig.

Hoe eenvoudig je gelukkig kunt zijn.

Vandaag een zonnige dag.Ik moet nog veel doen voor school,de PROEVE,ik veel losse eindjes maar het geheel wil nog niet zo lukken.30 mei moet alles klaar zijn en moet ik mijn examen dossier inleveren,dan volgt nog HET examen.Ach,ik haal het vast,ik heb zoveel werk verricht de afgelopen 9 maanden,en anders ga ik verder in september.
Ondertussen had ik bedacht dat ik wel iets meer kon bewegen (minder wegen),gelukkig heb ik een oudste dochter die ook iets meer wil bewegen,gister zijn we dapper op weg gegaan op skeelers,vandaag deden we de wandel schoenen aan.Dat maakt al gelukkig.
Tess was naar Ut&Thus,dat maakt haar gelukkig (mij trouwens ook) Dylan had drie vrienden op bezoek,tegen het eind van de middag wilden de jongens zwemmen,we hebben geen zwembad meer dus de plas in het volgend dorp was een optie,Dylan heeft gelukkig meerdere zwembroeken en omdat deze jongens flink in de groei zijn waren er ook genoeg fietsen.
Ik kon mijn nieuwsgierigheid natuurlijk niet bedwingen en gelukkig had ik een goed excuus,ik moest Tess ophalen.Bij een vlonder in de toegang naar de plas zag ik mijn zoon springen,plons!
Ik kon het niet laten om even te stoppen.Vier prachtige pubers in wording maar ook nog zulke ventjes,wat hadden ze een plezier.Met tranen in mijn ogen reed ik verder,wat heb ik toch een mooi bijzonder kind,een vechter,een overwinnaar,wat ben ik dan gelukkig dat dit mooie ventje deel uitmaakt van mijn leven,dat hij zo kan genieten,dat hij niet moe is en geen pijn heeft,maar blij,heel blij.
Morgen begint school weer en moet hij weer training en als ik hem dan de trap op moet helpen denk ik aan dit mooie bijzondere moment,mijn zoon en drie van zijn vrienden,zo blij,zo gelukkig!

13 Mei

Vandaag is het Moederdag.
Niet dat wij er veel aan deden maar het is toch een speciale dag.
We kwamen altijd voor koffie,iets lekkers,een bloemetje,de kids
namen ook altijd iets mee,je was en bent zo belangrijk in hun leven.
Ik had Pa niets verteld,ik hoopte dat hij het niet zo door zou hebben,
hij heeft veel verdriet,je sterfdag,de dag van je afscheid,zijn verjaardag,
jou verjaardag.
We hebben gezellig gebarbecued zoals we met jou ook gedaan zouden hebben.
Samen met Tess ben ik nog even bij jullie plekje geweest,het ligt er prachtig bij!
Lieve mam,je bent onmisbaar en we missen je enorm,we weten ook dat je dicht bij ons
bent en ons soms even aanraakt,daarvoor ben ik dankbaar!
Groetjes daarboven en tot ooit!! XXX.

Leven en dood.

Het leven is ons gegeven,daar hoef je niets voor te doen,de dood is een gegeven,dood gaan we allemaal.
Natuurlijk denk ik vaak aan mijn moeder,haar dood kwam voor haar te vroeg,dat heeft ze steeds gezegt.
Ik denk vaak,wat wilde je nog doen? Wat maakt een leven mooi,leuk,bijzonder,of zwaar.
Mijn waarheid is niet de waarheid van een ander.
Ik ben niet bang voor de dood,wat zou mijn dood teweeg brengen? Tijdelijk verdriet,maar het leven gaat door.Mijn kinderen zullen zich waarschijnlijk net zo voelen als ik,dat is pijnlijk.
Zouden ze hun leven "gewoon"door kunnen leven? Of levert het een trauma op?
De dood van mijn moeder heeft voor mij geen trauma opgeleverd,de ziekte van mijn zoon wel,hij leeft nog,mijn moeder niet.Ik mis mijn moeder,mijn zoon kan ik elke dag lief hebben en kussen.
Sommige dagen zou ik best even willen kijken,op die plek,de plek na de dood.
Ik heb geen doods wens,er zijn dagen dat ik ook geen leven wens heb,misschien ben ik wisspelturig?
Nee,dat is het niet.Het heeft te maken met wat ik uit het leven haal,waar wordt ik blij van? Wat geeft mij voldoening? Daar ben ik nog niet uit. Misschien heeft het te maken met mijn leeftijd,ik zoek en denk nog even verder.

Paaseitjes

Ik doe mijzelf graag geloven dat ik geen stress eter ben,wat,eigenlijk wil ik mijzelf doen geloven dat ik geen stress heb!
Dat heb ik dan ook niet,maar de 0,518kg paaseitjes die ik van Stacy gekregen heb zijn geslonken tot een paar gram,het ergste is.....,ze zijn niet eens bijzonder lekker.
Ik denk dat ik een gewoonte eter ben,hap,kauw,slik,dat denk ik!
Gister was een super dag,koffie,beetje school,schoonmaken,koffie,schoolwerk,routine dus.
Vandaag was ik de routine kwijt,misschien ligt ie nog op het nachtkastje maar dat is dus niet handig,
positief als ik ben denk ik dan maar,morgen weer een goede dag!
Morgen ga ik naar de camping,misschien krijg ik wat gedaan als ik alleen ben,trouwens in een caravan valt verder ook niet zoveel te doen.Dat gaat lukken!!!

Verheug je op dinsdag

Onrust,dat voel ik,onrust in mijn hoofd,in mijn lijf en in mijn hart.
Ik herken het an ondertussen weet ik het gaat weer voorbij.

Samen zitten we in de zon op het gras,de vogels fluiten,het is heerlijk weer.
We praten en lachen,ik hoor de kinderen praten op de achtergrond.
Weg is mijn onrust.
Opeens weet ik,dit is niet blijvend.
Zonder na te denken kijk ik op en zeg,"nu ben je er,straks ben je weer weg".
Eigenlijk bedoel ik,     dan,      als ik je het meest nodig heb.
"Nee", zeg je,"ik blijf".

De wekker gaat,ik moet lachen,zo vol overtuiging zei je ook eens,
"ik ga niet dood',dat gebeurde toch,maar nu,nu geloof ik jou.

Je bent vroeg,je wandelt nog even over de begraafplaats,
dan hoor je het,"verheug je op dinsdag", je kijkt om, maar ziet
haar niet,ook jij moet lachen.
Dinsdag de dag na je verjaardag,dan kun je weer verder in alle rust.

Samen kunnen we er ook om lachen,jij en ik,wij samen.
Als ik 's avonds weg ga zeggen we tegen elkaar,"verheug je op dinsdag"!

Het begon met een salamander

Dylan had een goed idee,hij wilde graag een salamander!! Ach,domme moeder,ik zei,"oke",niet wetend wat de gevolgen zouden zijn.
In de dierenwinkel was wel een salamander,zijn zwembad stond al klaar op Dylan zijn bureau,ach,dat kon niet,het water moet eerst twee weken staan voordat malle sander erin kon.
De lol was eraf......... Een hagedis !! Das pas gaaf! Lang leve internet,google brengt je overal.
Een hagedis met terrarium,ja,dat was het volgende idee.
Ook marktplaats is al ontdekt door mn zoon. Een roodkeel hagedisachtigding,na drie mailtjes heen en weer,helaas,verkocht,verkocht?? Nou dat is dan mooi belachelijk. Maar deze jongen is een slimmerd,dan maar een baardagaam,typerdetyp,goggledegoogle,YESS.Marktplaats op het ene scherm,routeplanner op het andere,want ja,oudersssss,die willen niet "even"naar Rotterdam voor de nieuwe allerbeste vriend van je kind.Tzum,niet te ver,terrarium en twee baardagamen,dat moet goed zitten,helaas.kijkers,kopers,weer mis.Dylan typt steeds sneller en praat steeds luider.Het moet lukken!
Emmeloord!!! hmm,ach,nou ja,dat is te overzien,vooral omdat Pa best mee kan,welke vrouw koopt nou een baardagaam,ik ben allergies voor alles met baard.
Bellen,bieden,bonus! Wat niemand toen nog wist waren de afmetingen van het terrarium.
1,85M!! Oke,kar lenen van de buurman,dat het rechterknipperlicht links knipperde en andersom mocht Dylan zijn pret niet drukken. Adam woont dus nu bij ons,Eva was overleden,Dylan zijn liefde moet nu genoeg zijn. Gossie,wat is ie blij,nm mannetje.En wij? Wij moeten nog even wennen!

Hoe verder?

Het "loopt"hier best lekker.
Stacy heeft geen PGB meer dat is stop gezet omdat ze is aan gemeld bij jeugdhulp,
helaas heeft jeugd hulp geen haast.
Ook Dylan zijn heeft zijn rugzak maar straks geen begeleiding meer,bij Leyndensteyn van waaruit
Dylan wordt begeleid is iedereen ontslagen.
HAHA,lang leve de overheid!!!
Gelukkig mag dat de pret niet drukken,Stacy is bijna klaar met haar opleiding en ik werk ook aan de laatste stukjes.
School is leuk,maar het lijkt me ook wel lekker om eens niet te hoeven bedenken hoeveel opdrachten ik nog moet maken.
Met Tess gaat het ook goed,ze heeft het druk met alles en iedereen maar weet haar zaakjes goed te  regelen.Tess leeft van weekend naar vrije woensdag de andere dagen kunnen haar gestolen worden.
Dylan heeft een nieuw huisdier,Adam de baardagaam,eerst vond ik em griezelig maar eigenlijk vind ik em nu leuk,echt maf zo,n beest.
Natuurlijk wordt ik voor gek verklaard maar dat kan mij niet schelen,Dylan is er blij mee.
Met Dylan zijn benen wil het niet zo lukken,hij "loopt"dus niet zo lekker en dinsdag gaan we even naar de kinderarts.Op school doet hij het super!! Best knap voor een dyslect.
En Tom,daar heb ik geen woorden voor,bijzonder,ik snap niet wat hem beweegt en waarom,hij komt vooruit en daarmee is het gezegd.

Groei

Ik had er al eens over na gedacht,de verandering,nu en een jaar geleden.
Een jaar geleden was een zwart gat,hoezo toekomst?
Niks was leuk,hoezo,vertrouwen? Vertrouwen waarin?
Toen ik het echt niet meer wist....stoppen of doorgaan......
nam ik een stap,werken en school,gek,maf,kierewiet!!!
Dat kan ik alleen maar beamen,nu ben ik gekker dan ooit!
Maar best gelukkig!!!
Ik weet wat ik wil,ik weet wie ik ben,ik kan vooruit kijken,
en ook achteruit,ik kan weer lachen en ook nog huilen.
Ik weet wie mij lief is en wie niet.
Ik durf ja te zeggen en nee.
Ik heb vertrouwen in mijzelf!!
Ik ben gegroeid,ook in gewicht,verstand komt tenslotte met de jaren!!!

4 April

Een jaar geleden namen we definitief afscheid van je,de laatste dag,ik heb bij je gezeten,in joggingbroek en op crocks,s,morgen rond half zeven,even kon ik nog bij je zijn,je vertellen dat het goed was,dat we het gingen redden,over het gat in mijn hart,over mijn liefde voor jou die ik je nog zou willen geven,vele tranen heb ik gehuild,en toen....,toen was het goed,  ik moest gaan,ik moest jou laten gaan.
Vaak ruik ik je,voel ik je en zie ik de dingen die jij ziet,ik mis je ook,de dingen die we samen deden.
Ik weet dat iets van jou nog bij mij is,ik kan nog om je huilen,om je lachen en over je praten.
Ik luister vaak naar mijn liedje voor jou,dan zijn we weer even samen.Lieve mam,als je dit leest,doe ze daar boven de groeten,geniet,lach en heb lief!!

Overdrive

Niet te geloven!! Zo ligt alles stil,komt er niets uit mijn handen,benen,hoofd,en dan zo ineens!!!!!
gaat alles bijna vanzelf!!
Dat is maar goed ook,vanuit een diep zwart gat omhoog kijken of de zon al opkomt,die dan niet komt,dat houd geen mens vol,ineens is er dan die onzichtbare hand,die helpt je uit het gat,knipt in de vingers en daar is ie........................DE ZON!!! De vogels fluiten,het gras wordt groen,lammetjes rennen achter elkaar aan in de wei,kinderen spelen buiten op straat hun stemmen trillen in de lucht,camping life is weer begonnen!!! (ik moet alleen nog muizenkeutels zuigen,schimmels weg poetsen,gordijnen ophangen,verven,boodschappen doen) Het is heerlijk!!!

Vlinder

Vandaag een jaar geleden.

Toen ik s,ochtends binnen kwam hoorde ik je kreunen,gelukkig zou de dokter komen.
De dokter keek naar je,ik keek naar de dokter,de dokter aarzelt,ik geef ongevraagd antwoord,ze wil en kan niet meer!! De dokter aarzelt nog steeds,"dat moet je moeder zelf bepalen", is haar antwoord.
Ik kijk naar mijn moeder,"Wil en kun je niet meer???",nee,schud mijn moeder,verbeten kijk ik naar de dokter,"ze wil en kan niet meer"!!! " Dan ga ik het vlindertje bestellen', zegt de dokter en maakt aanstalten om naar beneden te gaan, "HALLO",ik schreeuw bijna maar wil niet teveel lawaai maken voor mijn moeder,"en wat gaat u NU doen"? Ze kan toch niet zo blijven liggen,dit is mens onterend,gelukkig krijgt ze pijnstillers. S,middags zal het vlindertje er zijn en kan het terminaal cederen beginnen.
Terwijl ik voor mijn eigen gezin de dingen regel belt mijn vader,San,het "spul"is er.
Snel ga ik naar het huis van mijn ouders.Mijn moeder lag nog steeds in haar eigen bed,dat wilde ze zo en wij respecteren dat,de huisarts en thuiszorg zorgen dat er een hoog/laag bed komt,dat moet.
Mijn vader en ik zijn verslagen,ze kan niet meer lopen en bewegen doet enorm pijn,we verzorgen haar zelf,dit kun je haar niet meer aan doen,van bed,op een tijdelijk bed en dan weer op een hoog/laag bed.
De dame van de thuiszorg gaat boven kijken,ze schrikt,deze vrouw is stervende.Hier krijgt menselijkheid de overhand en het vlindertje wordt geplaatst.Vanaf nu zal ik waken,ik wil het lijden niet zien,ik wil mijn moeder begeleiden naar de verlossing,weg van haar grootste verdriet en de enorme pijn.Eerst maakt ze veel geluid en is onrustig,ze ontspant steeds meer,zachtjes zing ik voor haar,het is zo stil in mij,ik weet niet waarom,ik ken ineens de woorden.Mijn vader komt nog even boven en hij maakt een grapje,"tijdens het eten piep je ertussen uit,hé,de regie in handen".
Hij gaat eten koken.Ik hoor hoe haar ademhaling veranderd,ze lacht,strekt haar armen uit,zachtjes zeg ik,"ga maar mama,het is oké". Ik roep mijn vader,hij hoort niets,ik ren naar beneden.Samen vliegen we de trap weer op,ze kijkt tevreden,haalt adem en blaast uit."ze is weg".

Verbaasd kijken we elkaar aan,ik ga naar beneden en laat mijn ouders alleen.
De lieve dame van de thuiszorg komt,ze kijkt bij mijn moeder en weet genoeg,de huisartsenpost wordt gebeld en er komt een dokter de dood vaststellen,een lieve man,hij praat rustig en luistert.
Ik was mijn moeder en kleed haar aan,daar gaat ze dan,nog eenmaal zie ik de remlichten van de auto aan en uit gaan, dag mam,mompel ik.

Langzaam voel ik de depressie bezit van mij nemen,het begon twee weken geleden.
Ook bij mijn vader zie ik het gebeuren.
Vandaag ging het ineens beter,vreemd.
Ik heb eerst geslapen,de buurvrouw en haar twee heerlijke kindjes kwamen me knuffelen,ik kreeg lieve kaartjes en sms jes.Mijn vriendin luisterde naar mijn verhaal,ik ging naar de camping,de vogels zongen voor mij en de zon scheen,het gemis en verdriet is enorm.
Mijn moeder stuurde een zonnestraal!

Op zondag ben ik niet bij je geweest,we vierden Tom zijn verjaardag,Tom was nog wel bij je,je was zwak maar gaf de moed niet op.

Ik mis de dingen die we samen deden,de woorden die we wel en niet zeiden,je aandacht en je liefde,
Mam,ik mis je meer dan ooit!!

Strompelend

Ik heb weinig motivatie en kom tot niets,kon ik mij daar nou maar bij neer leggen dan scheelt dat een berg energie,nu denk en doe ik,zonder resultaat.
Ik wil mij er niet bewust van zijn,zoals Tess,leven bij de dag,vandaag niet? Morgen een nieuwe kans!!
Gewoon in bed liggen en wachten tot het beter wordt,of iets ondernemen en hopen dat het beter wordt.
Ik voel wat ik voel,vermoeidheid,verdriet,wat is mijn leven veranderd,dat zie je niet maar ik voel het wel,zoveel dingen die ik niet meer doe,nog graag zou doen,ik weet niet hoe.
School en werk zijn een goede invulling,maar geen vervulling van mijn gewoontes die geen gewoontes meer zijn en dat ook nooit meer zullen zijn.
Een jaar geleden op zaterdag avond ging het goed met je,ik mocht bij je op bed zitten,samen keken we sterren dansen op het ijs,ik wilde dat die avond nooit voorbij zou gaan.

Misschien tot morgen.
Misschien ben je weg.
Er zit iets in je dat je zegt of het tijd is.
Tijd om weg te gaan.
Misschien tot morgen.
Denk niet aan vandaag.
Neem alleen mee wat je dragen moet en waar je
Echt niet buiten kan.
Misschien tot morgen.

Vit D en onrust

Maandag moest Tess voor de longfunctie test en bloeduitslagen naar de kinderarts.
Ik hoopte dat er iets gevonden was dat met een simpel pilletje verholpen zou kunnen worden,
niets gevonden zou niets oplossen.Op de longfunctie test hadden we geoefend,inademen gaat wel goed maar snel uitblazen was een probleem.De test ging nu goed,Tess deed vreselijk haar best,ze raakt niet meer in paniek van de knijper op haar neus.Met z,n drieën hijgen,puffen en blazen we,drie mooie grafiekjes en klaar is het alweer.Nog even in de wachtkamer en daar is de dokter,vrolijk zwaait hij naar Tess alsof hij haar al jaren kent.Hij luistert naar Tess stelt vragen en maakt grapjes,Tess lacht.
Na de leuke babbel draait hij het scherm van zijn computer om en verteld Tess waar ze op getest is en wat dat betekend,bij een rood cijfertje houd hij stil,vitamine D is veel te laag daar gaan we iets aan doen,
ook zijn de allergie waarden rood,de kat,gras en pollen en huisstofmijt,uit de longfunctie test komt astma naar voren,gelukkig,lastig maar we hebben pilletjes en pufjes,wel moet het huis en dan vooral Tess haar kamer stof vrij,dat gaat dus nooit lukken maar ik zal beter mijn best doen.Ik wilde al langere tijd Tess haar kamer ontruimen van al haar verzamelingen waardevolle spullen (troep)  nu gaat dat dus gebeuren (elk nadeel heeft zijn voordeel)
Verder rommelt het met mij een beetje voort,ik heb wel wat dingen af gekregen voor school maar lang niet de hoeveelheid die ik voor ogen had.Ik heb last van onrust,dat is niet erg maar het kost wel geld,ik ga maar steeds op pad.Ik denk dat het hormonen zijn dus ik geef er maar aan toe,niemand heeft er last van en gelukkig komt deze maand de kinderbijslag!

Best aardig.

Ik vind mij zelf best een leuk aardig mens,meestal..........je kunt best lachen met mij,ik denk in beelden,dat vind ik leuk want als iemand iets zegt zie ik een plaatje,soms zijn dat gekke plaatjes dan krijgt mijn eindeloze rare fantasie de overhand,ik moet er dan zelf om lachen en vaak lachen mensen mee,mijn plaatje vertaal ik weer naar woorden,soms komt dat niet overeen,ik kan best ad rem reageren,ook dat geeft soms rare woord keuzes en vreemde situaties.
Ik heb al een dag of vijf mijn pilletje niet gehad,nu ben ik niet een best aardig mens,ik heb last van mijn beelden en het geluid,ik wordt gek van mijn kinderen die ik meestal toch best lief vind,ik wordt gek van mij zelf.Ik denk dat ik verdrietig ben maar eigenlijk ben ik gewoon boos heel boos,ik zie geen plaatje,ik voel alleen woede,in mijn hoofd en in mijn hart,een rode waas.Gelukkig heb ik mijn pilletje weer,die ga ik innemen en dan ga ik in bed,morgen als ik wakker wordt kijk ik weer door mijn roze brilletje naar een mooie wereld!

Ik mis je zo!!

 

Hondenkoekjes

  Op dinsdagavond ga ik naar mijn vader,dat is geen verplichting maar zo gegroeid.
Op donderdag eet Stacy bij haar pake,ze koken dan samen,ik haal haar weer op,we drinken dan nog even koffie,gezellig! Ook neem ik Lea,Tess haar hondje altijd mee,Lea staat al klaar als ik de sleutels pak.
Mijn vader geeft haar altijd vier koekjes,hij heeft lange tijd geprobeerd Lea een poot te laten geven maar Lea is te dom,of te slim.
Dinsdag waren de koekjes op,vandaag op weg dacht ik daar ineens aan,omdat ik toch langs de winkel kwam nam ik maar even koekjes mee,mijn buik gevoel zei,"hij heeft vast koekjes gehaald",maar dat is natuurlijk niet zeker.Ik liet de koekjes in de auto en wachtte af.Binnen springt Lea om mijn vader heen,samen lopen ze naar de bijkeuken waar de koekjes bak staat,ik hoor mijn vader tegen Lea praten,"jaah,ik dacht vandaag,ik moet wel even nieuwe koekjes halen",ik lach zachtjes,wat is hij toch geweldig!!
Pap,ik weet dat jij mijn blog niet kent maar ik wil toch even schrijven voor de lezers die mijn blog wel volgen,IK BEN TROTS OP JE!!!!

Papieren kind

Onze Tess is bijzonder,heel bijzonder,een aanwinst voor de maatschappij,zeker niet gemiddeld,een kind waar we veel van kunnen leren,een kind met bijzondere behoeften,dat hoeft van haar niet zo,dat wordt haar opgelegt door de maatschappij,iets minder snel dan gewenst (voor de maatschappij)maar bijzonder geduldig,om voor Tess iets voor elkaar te krijgen zijn papieren nodig,veel papieren,niet omdat Tess dat wil,omdat de maatschappij dat wil,een kind op papier,veel papier,een papieren kind.
Nu wij alles op papier hebben van onze Tess,zeg maar gewoon,Tess,zegt de minister,wij doen niet meer mee! Ik zou zeggen BEDANKT!!! (de papier versnipperaar kan de capasiteit niet eens aan)

weer los!

Morgen gaan we weer los,de vakantie is weer voorbij!
Het weekend is goed geweest.Dylan had vrijdag avond verhoging,ws vermoeidheid,gelukkig
lijkt hij weer "bijgetrokken",Tess was met Tom naar basketbal,ze geniet ervan en laten ze nou ook nog gewonnen hebben! Ik geniet er ook van,tijd om met school aan de slag te gaan.Ik heb niet zoveel af kunnen krijgen als ik graag wilde maar ach,een begin is weer gemaakt.
Stacy was in Leeuwarden,ik heb haar opgehaald,samen zijn we even bij mam en Dennis geweest,we hadden kleine tulpjes neer gezet,ze stonden nog zo mooi als wat.Nog even, dan is het alweer een jaar geleden dat ze ons verliet.De gordijnen van de caravan staan nog in de tas,ongewassen,sorry mam.
Ook mijn vader kwam nog even langs,het weer wordt beter en hij komt uit zijn cocon,hij kan nu weer scooteren.Ik ben blij dat we weer naar buiten kunnen,mijn leven lijkt weer terug op de rails,dan kan ik maar weer verder reizen! Soms ben ik nog wel heel verdrietig,om mijn moeder,om mijn kinderen met hun gevulde rugzak maar ook kan ik nog enorm genieten van wat ik wel heb,lieve bijzondere kinderen,vriendinnen en collega,s,mijn lieve vader en mooie dingen in het leven,school,plezier,de kindjes op het kdv.

zoek de verschillen

T,was goed.

We zijn weer thuis!!! Na een bijna rustige nacht, het brand alarm ging af, gelukkig maar één keer,het eerste wat ik dacht was,chips,nu moeten mijn lenzen eruit (ik heb nacht lenzen) maar er gebeurde niets dus zijn we maar weer gaan slapen.Om acht uur kwam onze wekker langs,hij klopte (erg luid) op de deur en Stacy en ik zaten direct rechtop.Eerst even douchen en onze hartslag tot bedaren brengen voordat we aan onze Hollands ontbijt konden beginnen,brood met kaas en koffie.Om tien uur zijn we richting auto en vervolgens richting huis vertrokken.Dylan heeft een uur lang gevraagd of we de grens al over waren,hij was toch wel een beetje nerveus voor zijn illegale vuurwerk,na een uur hebben we hem uit zijn droom geholpen,dat was zijn straf voor het vroege wekken!!
Ik heb genoten van het met zijn vieren zijn,toch mis ik Tess,ons gezin bestaat uit vijf. Tess heeft het prima naar haar zin gehad,gewoon zichzelf kunnen zijn met mensen die dat ook zijn.
Het klinkt waarschijnlijk raar maar ik kan meer genieten van één kind alleen,exclusieve aandacht,elk kind zijn eigen tijd,niemand komt tekort. Nu voelt het alsof ik steeds moet schipperen,Dylan sliep bij Tom,Stacy bij mij,Stacy en Dylan samen is geen optie,ze houden zonder twijfel van elkaar,twee handen op één buik maar ook water en vuur. Helaas begrijpt Tom zijn zoon niet en Dylan zijn vader niet,dat vreet energie,mijn al zo vermoeide zoon loopt nu op het randje van zijn kunnen.Gelukkig kijkt hij positief terug op Antwerpen,de dierentuin,pizza hut,de kathedraal,een nieuw skateboard en vooral vuurwerk,niet alleen het vuurwerk zelf maar ook dat hij iets heeft gedaan wat eigenlijk niet mag!!!

De nacht was toch iets minder stil dan de dorps nachten!! Dit Belgische bed is aangenaam zacht,helaas heb ik nogal kilo,s teveel en zak dus erg ver in het bed,resultaat......? vroeg ontbijt!!! Deze was niet erg uitgebreid,het brood was vers en de kaas prima,geen probleem,en handig voor mensen als ik (een ietsje te zwaar) Tegen tien uur gingen we op weg naar de dierentuin,deze is aan de overkant van de straat,twee minuten later stonden we binnen bij de apen.
Het is een prachtige ZOO,zeker de moeite waard. We zijn gaan eten bij de pizza hut,het blijven Amerikanen.
Stacy wilde winkelen,Dylan wist eigenlijk niet wat hij wilde,mijn moederlijke intuïtie deed zijn werk maar soms wil je dat gewoon negeren.Dylan valt niet te negeren en dus gingen Tom en hij terug naar het hotel.Tegen vier uur hebben we ze opgehaald om koffie te gaan drinken.We hebben nog een broodje gegeten en hebben een paar spelletjes skip-bo gespeeld.
Dylan slaapt,Tom waakt over hem,Stacy leest een boek en ik kijk tv terwijl ik dit typ (best knap voor een naar het toetsenbord kijkende met één vinger typer) Best een leuke dag,ik mis de slappe lach al hoewel ik met Stacy best kan lachen.
Ik heb twee dingen geleerd,met sommige mensen moet je niet een weekend weg willen,best aardig maar geen lol en nog iets,we hebben voor zestig procent hetzelfde erfelijk materiaal als een geel fruit waar apen en baby,s dol op zijn!!!

Succes

Vandaag een goede dag,de reis naar Zoetermeer verliep soepel.
Dylan ging zich omkleden,Stacy en ik naar de kantine voor koffie en een broodje.
Ondanks het broodje wat we voor Dylan hadden gekocht speelde hij de eerste twee
periodes als een krant,de rest van het team was niet veel beter,Stacy heeft snel nog een
broodje naar hem toe gegooid.De laatste periode ging ie weer lekker en had hij zeker
scorings kansen maar helaas.Toch nog enigszins tevreden gingen we weer op weg.
Dylan wilde toch eerst nog even kijken of `zijn`vuurwerk winkel open was maar dat was niet zo.
Om zes uur met de nodige op gebroken wegen kwamen we in ons hotel aan.
Een mooi plekje,midden in het centrum op 8 hoog!! Hebben we geen overlast van het geluid van de straat.
Dylan ligt al plat hij luste de chocomelk van Starbuck niet eens meer zo moe was ie.
Ik denk dat de kans bestaat dat ik een boek zal kunnen lezen!!
Ik ga er nu aan beginnen!! Morgen zal het wel een dierentuin dag worden,Dylan wordt bij de gedachte al
enthousiast,het is zijn feestje!!!

Cupcake en Antwerpen

Nog een uurtje voor vertrek,naar Antwerpen,eerst even naar zoetermeer onze ijshockyer moet nog zijn kunsten vertonen in de laatste competiewtie wedstrijd! Daarna rijden we door!
Gister was nog Tess haar dag,op verjaardag visite bij de smithsen,SUPER!! Tess heeft genoten!!

S,middags hebben we cup cakes gemaakt,ze zijn erg leuk geworden en vooral erg lekker niet te vergeten mega calorieën! Maar daar heeft Tess geen last van.S,avonds heb ik Tess naar de boerderij gebracht samen met Stacy en Jelmer,Tess geniet hiervan.Ik heb er zin in,het beloofd leuke dagen te worden,daar heb ik vertrouwen in.

Cultuur

De "eerste"week met Tess weer thuis.
Maandag avond zaten we gezellig op de bank met z.n vieren plus twee
honden aan onze voeten.Dinsdag betekend het drie kwartier eerder opstaan,
Tess moet om half acht in de bus! Dinsdag avond was mijn rustige avond,
heel rustig want Stacy eet bij vriend,Tom en Dylan zijn naar ijshockey.
Nu waren Tess en ik dus samen,samen eten,samen in,t kantoor,samen nieuws kijken,
samen mijn tas inpakken,samen internetten.Tegen half tien ligt Tess in bed,ik maak dan ook
maar aanstalten,om half zeven gaat de wekker weer.Tess komt nog even vertellen dat ze nog wat gaat drinken,'Slaap lekker,mam",slaap lekker, Tess.Om elf uur verteld ze even dat ze nog wakker is,"slaap lekker mam",slaap lekker,Tess".Vandaag een leuke schooldag,workshop VVE (vroeg en voorschoolse educatie),knutselen met kinderen en Rots & Water,geen broodje kip kerrie maar een gezamelijke lunch met klas genoten.Huiswerk ingeleverd en erg belangrijk,terug gekregen! Ik ben al heerlijk op weg naar mijn diploma! Morgen nog met Tess naar de oogarts,eigenlijk nog werken maar met een beetje mazzel heb ik vrij,dankzij mijn lieve,leuke gezellige collega,s!!!
Zaterdag nog even feesten bij die lieve Benthe en dan gaan we op zondag naar ANTWERPEN!!!!
Ieder kind heeft recht op een beetje cultuur!!! (ja, je moet die pubers toch ontwikkeling bieden)
Tesske gaat naar de boerderij,voor haar is dat genoeg ontwikkeling.